Народноослободителна борба на Македонија

Zeksi71 напиша: Boogie напиша: Тоа и јас прашувам - зарем кумановскиот одред кој изгина вечерта на кревањето на востание не е пример за борба за слобода - мора ли тој одред да е дивизија Daj Boogie, ziti se raskazi za izginuvanjeto na kumanovskiot odred, pa bas na denot na vostanieto. Kako e mozno da izgine odredot na denot na vostanieto koga toj na 11 oktomvri e formiran, so vkupna sila od duri 35 lugje i toa podelen vo dve grupi. Ednata grupa od 19 borci bila na Kozjak a drugata od 16 borci bila na Skopska Crna Gora. Na istiot den se formira i Skopskiot partizanski odred na Skopska Crna Gora so vkupno 17 borci. Daj raskazi ni za sluckata ziti se, garant povekemina od nas sto barem malku ja poznavame istorijata od toa vreme nestrplivo go cekame toa.

Зекси, скопскиот партизански одред се формира на 22-ри Август, а не на 11-ти Октомври. Истиот тој одред на 8-ми Септември изведува напад кај Богомила, при што е убиен еден бугарски војник.
Сепак, подоцна по судирите со бугарската војска, скопскиот партизански одред е растурен,а неговата активност се обновува наредната, 1942 година.

Zeksi71 напиша: Boogie, vakvo razvoj na nastanite za kumanovskiot odred ni komunjarite ne mozea da si go izmislat.

Кај ти е проблемот- што не ти е јасно,двата одреда во Кумановско биле раэбиени,борците убиени,эаробени па стрелани и др.Што не е јасно тука

Zeksi71 напиша: Boogie, vakvo razvoj na nastanite za kumanovskiot odred ni komunjarite ne mozea da si go izmislat. A Mungos da kaze kolku vkupno borci imalo vo site borbeni grupi koi go napravile februarskiot pohod.

Koga ke ja spremam diplomskata ke pratam elaborat samo za tebe

Да да но кажи до која година и под кое раководство

Не вреди да се лаже,не е убаво

Секако энаеме што е Илинден а што Илинденската органиэација - едно со друго во тоа време немаат никаква врска - него вреди да се проба

чоли напиша: Ефтим Гашев е написал: ...Светозар Вукмановиќ-Темпо по доаѓање во Македонија (март 1943 година), во своето прво информативно писмо од 8 август 1943 година до Тито, вака ја отсликува воено-политичката состојба: ,,Партизанските организации организациски беа речиси во распаѓање°. "... Во текот на 1942 година имало шест одреди со по 10 до 15 борци и сите тие се разбиени, освен битолскиот кој на своја рака преминал на албанска територија. ... Македонците (партизани од Егејскиот дел на Македонија з.м.) бараат да се стават под команда на нашиот Главен штаб на Македонија. Ние тоа го одбивме...! "Каде сте, Македончиња!? Каде сте, кај отидовте!?°. С.В. - Темпо, во својата мемоарска книга "Револуцијата која тече°, на стр. 313 во опсервацијата за НОБ во Македонија по неговото доаѓање, ќе констатира: "Главниот штаб за Македонија се состоел од двајца членови - Михаил Апостолски, мајор на бившата југословенска војска и еден другар што учествувал во Шпанската граѓанска војна. Тие двајцата беа вработени во Скопје. Од градот раководеле со оружената броба°. Каков штабот, таква и борбата! Според историографијата е одбележано дека на 18 август 1943 година, на Славеј Планина е формиран баталјонот "Мирче Ацев°, прва регуларна поголема воена единица на НОВ во Македонија со 205 борци. Со почит и поклон! Меѓутоа, фактот предизвикува недоумица: НОБ во Македонија, Втората светска војна ја завршува со стоилјадна победоносна армија и со 25 илајди загинати борци! Ваквиот глорификаторски "°факт° предизвикува многу логични прашања: на кои сў фронтови оваа импозантна по големина армија водеше војна против фашистичките окупатори на Македонија?! Се знае само за Сремскиот фронт, каде што 15. македонски корпус заради југословенското братство-единство даде 2.500 човечки жртви и уште толку ранети. Бојниот повик "Дупи на Солун!°, бил авантура на артилерците, велат. А Срем, а Берлин!? ...Кои се и во кои борби загинале македонските 25.000 борци и што претставува оваа цифра како сооднос со воениот потенцијал на македонската армија? Вистината е следна: стоилајдната македонска армија (?) е резултат на објавената и спроведена општа воена мобилизација по завршената Втора светска војна во Македонија - декември 1944 година... ...Еминентниот југословенски политичар од македонско потекло - Лазар Мојсов, во изданието на Историскиот архив на КПЈ во том 7 - "Македонија во НОБ 1941-44 година° во фуснота 164, стр. 410 ќе забележи: "Во текот на НОВ, КП Македонија дала мошне многу жртви во борбите со бугарската фашистичка војска и полицијата -вкупно 445 членови на Партијата°. Прашање: Кои се останатите загинати 24.505 борци?! Нека се објави монографија на загинатите борци во НОБ на Македонија! Факти, факти, а не зборови Барем тука сум согласен со баj Ефтим...

Комунистичката партија во Бугарија, Југославија ... била забранета , во Бугарија дури има и пресуда “ смртна казна “ , со закон определена .

Значи да бидеш комунист во тие две држави значело затвор , смрт .

Барем тука сум согласен со баj Ефтим...
вкупно 445 членови на Партијата

Во новите услови, Скопје прераснал во стопанско и политичко средиште, а како резултат на незадоволството од воспоставениот српски асимилаторски режим, Скопје станува и средиште на засилена комунистичка активност. Во јануари 1920 година, во градот била одржана првата обласна партиска конференција на која бил избран Покраински партиски секретаријат за Македонија, со седиште во Скопје. Набргу потоа продолжило и печатењето на весникот „Социјалистичка зора". Правилната политика водена од страна на југословенското комунистичко движење во однос на македонското национално прашање довело до тоа на изборите за општински управи (1920), комунистите да го добијат мнозинството гласови во општината Скопје. Но, овие легални изборни резултати траеле само 90-тина дена бидејќи државниот апарат на Кралството СХС со законскиот акт познат како „Обзнана" (1920 г.) и со Законот за заштита на државата (1921 г.) го забранил легалното дејствување на Комунистичката партија на Југославија. Таа морала да премине во илегално дејствување. Следеле апсења и терор врз политичките опоненти на режимот. Девет години подоцна (1929 г.), следела и скоро тригодишната лична диктатура на кралот Александар Караѓорѓевиќ кога всушност, замрел парламентарниот живот во државата. Сите овие настани биле поврзани и со периодот на големета свтска економска депресија: населението рапидно осиромашувало, безработицата се зголемувала, а незадоволството прераснувало во отворен отпор и непомирливост.

Да , сепак се работи за народно востание а не за комунистичка револуција

Coli,

Vkupnite zrtvi vo MK bea 25 iljadi i toa spored komunisticki izvori, vo niv se vbrojuvaat site, najgolem del od niv se Evrei od MK sto Bugarite gi ispratija vo logorite, poveke od 7 iljadi.