Лоботомија на Идеологијата

moira напиша: Насловот е таков и одговара на идејата што ја имал авторот на темата...доколку мислел на лоботомија на следбеник на идеологија сигурно ке напишел така, во случајов, доколку си го прочитал воведот, мисли баш на Лоботомија на идеологијата!

jas si citam so sakam
i si kazuvam so sakam
vo tvoite komentari ne se pletkam
tie se tvoi i ti stois zad niv
jas si stojam zad moite
odpozdrav

Лоботомија (хируршки метод за отстранување на фронталниот дел од мозокот на човекот кој е задолжен за неговото однесување и кој ја дефинира личноста на човекот) може да се врши само на човек т.е. живо суштество, со цел радикална промена на личноста. Идеологијата, како систем на идеи, повеќе или помалку организирани, не остава простор за лоботомија врз самата себе, пред се затоа што идеологијата не може да се персонифицира во живо битие. Лоботомија ОД идеологија, Идеолошка лоботомија, Лоботомија врз идеолошки фанатици (или слепи приврзаници на некоја идеологија), да, прифаќам... Како и да е, суштината на темата е таа...

NA SEKOJ SLEDBENIK NA NEKOJA IDEOLOGIJA
TAA MU PREVI LOBOTOMIJA

LOBOTOMIJA NA SLEDBENIK NA IDEOLOGIJATA treba da stoi naslovot

TAA SE VRSI OD UPRAVUVACI NA IDEOLOGIJATA - ZA DA JA ODRZAT VO ZIVOT

PRIMERI MILION

Порано мислев дека најубаво се сложувам со луѓе кои имаат горе-долу слични ставови со моите. Дури скоро сфатив дека воопшто не ми е важно каков е ставот по себе, туку многу повеќе како е дојдено до него. Можеме јас и ти да се разидуваме по секое прашање, од геј бракови до новиот ентериер на Јанко, ама ако твоите мислења се обмислени сами за себе и лично твои, аферим пријателу, не се суштински разликите меѓу нас.

Од друга страна, штанцани ставови од некоја идеолошка машинерија не можам да поднесам, па макар биле и идентични со моите. Идеолошки дронови, живи продукти на некоја одредена идеологија, вријат (особено на форѕмиве), и по правило тие воопшто не се свесни за нивната улога. За да препознаете идеолошки дрон, доволно е да ја препознаете идеологијата на која постојано се повикува. Сите идеологии имаат неколку заеднички принципи:

    1. Или ич, или брич. Идеологијата бара целосно прифаќање. Не може од 10 Божји заповеди, јас да ја отфрлам третата, и се уште да се нарекувам христијанин. Идеите се така испреплетени меѓусебно, втемелени врз еден основен принцип, што секое изневерување на која било идеја, значи изневерување на принципот, оттука и предавство на идеологијата. Така, понекогаш идеологијата преминува во догма, а сомнежот во догмата преминува во девијација. Затоа комунистот кој велел „Маркс можеби згрешил овде.„ обично одел на „работен одмор„, а пратениците на ВМРО секогаш имаат исто мислење кога треба да се гласа за некој закон. И нема металци кои носат розево.

    2. За простите треба да е просто. Идеологиите по правило се наука за себе, во чиј центар е самата таа. (марксизам, ениуан?) Но иако секој идеолошки систем има свои „апостоли на мислата„, теоретичари кои даваат интелектуален сјај на еден во својата суштина тоталитарен мозокопералник, широките маси за чија конзумација е наменет поседуваат крут мозок за чие перење оваа машина е сепак пресофистицирана. Така трите тома на Das Kapital мораат да се компресираат во читлив манифест (не повеќе од педесетина странички), или уште полошо, во некој ефтин слоган. Целата Библија мора да се разводни до 10 „заповеди„ и едно поздрав4е „Исус воскресе.„ - „Навистина воскресе.„ Во секој случај масовноста не е њус-продукт на идеологизирањето, туку напротив – негова основна цел. Идеологијата не сака да добива интелектуални битки, туку во типичен зерговски стил да испили еден куп дрончиња што фанатично ќе го преплават бојното поле и ќе продуцираат револуција. (Е сега, во какви околности таков макијавелистички пристап е оправдан, а кога не, е интересно прашање за дискусија.) Во сите овие случаи важи правилото: колку попрост, толку пофанатичен, покрволочен и поубеден.

    3. Идеологијата е бренд. Налик на Кока Кола, Мек Доналдс, Дурекс, само со приказна зад себе. Крстови, срп и чекан, анрхи-знакчето, пентаграмот, секое едно државно знаме, се се тоа симболи зад кои стои идеологија. Потоа слоганите, песните, легендарните „херои„ кои се калемат за идоли, сето тоа може да се навезе на маица и така речи да се брендира дрончето со својата идеја. „Луки ми, јас сум одечки комунист, анархист, националист, -ист, ист, ист...” Армија од исто облечени фанатични млади камикази-дечиња влева страв в коски. Идеја со сопствена војска секако дека изгледа моќно, оттука припадноста на таква сила станува привилегија, привилегија на најубедените (воедно и заштитеност во групата, меѓу „своите„, од сопствената страв и несигурност). Тоталитарните идеологии одсекогаш најголемо внимание посветувале на церемониите, митологизирањето, идентитот на младиот скоевец, пионир со црвена марама „секогаш спремен„, хитлер-југендовец, малиот војник на Мао. Погледнете само еден документарец од оваа временска дистанца (моја препорака, за „Културната револуција„ во Кина) и ќе ви надојдат морници од сиот тој бејби-терор. Денешните -изми, и „андерграунд„ идентитети се само несофистицирани верзии на целата таа шарада. Но сржта е една те иста – симболите и другите трејдмаркси емотивно го спојуваат копиљот со идеологијата, ставајќи го разумот и критичкото расудување во заден план.


Apendix: Инстант-примери за шајсе-идеологии: мој number one – христијанство, односно која било религија, разни национализми во сите бои, „левица„: социјализам, комунизам, ренесанса,laissez-faire либерализам, потоа металци, анархисти, скинхедси, разно-разни утепани готи, идеологијата на големата светска завера, антизападна се-од-амеирка-е-срање идеологија, про-ЕУ-НВО-човекови-права-демократија идеологија итн итн... Со еден збор – подалеку од секого, кој насила дозволува слободата на неговиот разум да биде поробена од една единствена полупечена идеја.
/тнх-сат.-ју аре грејт/