Суетата на модерното општество и човечката личнос

Јас сум убедена дека постои кај секој човек, но некој има контрола врз неа, а друг нема...Првиот не и дозволува да го завладее, вториот и дозволува...

Кога зборуваме за борба со сопствената суета би сакала да потенцирам дека потешко е да се воздржиме од суетно однесување, отколку од суетна помисла во себе....

Ете..не сме се испонашале суетно, ама пак сме биле суетни....


Затоа длабинската интроспекција е задолжително „хоби“ за секој од нас....

Suetata nikogas nema i nemoze da bide del od sekoj covek...toa samo sakame da si gi ublazime nasite apetiti za samodokazuvanje.

Mudar covek nemoze da bide sueten...suetata go ubova duhot kaj lugeto.

Суета постои кај секој човек..кај човекот од било кое историско доба.....не е суетата карактеристика само на модерното општество..

Работата е што модернизмот ни понуди (и сеуште ни нуди) повеќе опции за реализирање, надградување, напумпување и ојачување на нашата суета....

Или можеби не повеќе опции, оти јас како суетна личност ќе најдам начин да ја покажам суетата вака или онака, но современото општество ми нуди суетата моја да можат да ја видат повеќе луѓе, почесто да ја презентирам итн итн...

Да се борам со сопствената суета е мноогу тешко...но малото успехче неверојатно многу поттикнува, мотивира и стимулира за понатамошна борба...

Blue Scarlet напиша: Koj li ke go iscita ova ....

Messenger напиша: Definicijata e tochna, bez obzir dali ni se dopagja ili ne.

Не се сложувам со таа дефиниција, а ќе наведам и пример. Еден убав сончев ден, време убаво, ама мора да се учи, а истовремено погледот  бега надвор. Умот секогаш ќе вели: "Седи овде и учи, да не си мрднал, што треба, да доживееш неуспех, па после да седиш и да учиш сето лето,"додека пак од друга страна очите ќе погледнуваат надвор. Зарем тоа што таа желба, или како и да ја наречеме, се става под контрола е одраз на суета?! Воопшто не! Тоа е само одраз на рационално размислување. Примеров можеби навидум звучи смешно, но чинам, сите сме се соочиле со оваа работа, па затоа и го наведов.

Messenger напиша: Prichinata za stradanjeto e tokmu kazhanoto. Ako nemash zhelba da gi poseduvash i kontrolirash rabotite od sekoj mozhan aspekt i forma vo zhivotot, togash nema da stradash koga tie nema da se odvivaat onaka kako shto posakuvash. Bidejki nie nikogash ne mozheme da bideme semokjni idealni kontrolori na seto onoa shto se odviva vo nashiot zhivot, jasno e deka postojano kje patime.

Напротив, ако не си ги подредам работите како што треба и ако оставам се на случајноста, страдање и болката од апатијата и рамнодушноста ќе бидат причина за уште поголемо страдање. Замисли ситуација во која дефинитивно сум можел да ги земам работите во свои раце, а не сум го сторил тоа, ниту пак сум се обидел, а од друга страна замисли и таква каде сум земал, па дури и да не сум успеал. Болката и страдањето несомено ќе се огромни при првиот случај, а во вториот ќе можам да кажам и признаам пред себе дека се обидов. Секако доколку се доведеме во ситуација да се обидуваме да станеме семоќни идеални контролори, јасно е дека ќе следи страдање, но доколку се обидуваме да, како што вели народот, ја наредиме работата, причините за страдање ќе бидат сведени на минимум.

Messenger напиша: Egoto se manifestira preku suetata, a suetata ne e nishto drugo tuku emocija. Koga egoto kje kazhe "jas znam najdobro", "nikoj ne e podobar od mene", "koi se onie mene da mi kazhat?"... ne e nishto drugo tuku emocija generirana od egoto koe saka da se samodokazhe i da dominira vo sekoj pogled.

Токму така, емоциите се можеби дел од ЕГОТО и СУЕТАТА, но разумот не функционира така. Разумот веднаш ќе се запраша за начинот на кој се изреагирало во даден момент, дали можеби грешката не е и во самата личност, дали може да се поправи нештото и слично. Тоа за кое ти говориш е емотивна реакција, а не реакција под влијание на разумот. Разумот и чувствата сепак не се идентични, барем според моето гледање на нештата.

Messenger напиша: Duri i ako rabotata ja gledash od konkreten aspekt kako pravnik, jasno ti e deka, iako postojat zaednichko dogovoreni zakoni i propisi spored koi sekoj mora da se rakovodi, sepak postoi edna siva teritorija koja nikogash ne mozhe detalno da se precizira i punktualizira i na toj nachin apsolutno da se kontrolira.

Можеби и не се разбираме токму затоа што кај мене се разви една "деформација", па на нештата често гледам од аспектот за кој говориш, но тој начин сепак е реален. Не можам да гледам на реални нешта од философски аспект. Да, ќе се согласам дека тоа можеби донекаде е моја реалност, но сепак, прописите, правилата, нормите се една реална категорија, постојат, тие се тука и сега. Сивата територија, како што ја нарекуваш ти, се нашите мисли, каде правото ниту смее, а ниту може да влијае на нештата. Правото влијае на делата, кои се манифестирани со некакво чинење или нечинење. Во однос на делата,

Messenger напиша: Na krajot, egoto ne e nishto drugo tuku proizvod na razumot koj ima za cel da raboti za dobrobit na lichnosta na koja pripagja, pochnuvajki od negoviot bazichen opstanok, pa zavrshuvajki so trivijalni raboti. Zatoa egoto nema nikogash da go raspoznaesh porazlichno od razumot s'e dodeka toa ne se razotkrie preku suetata koja kje ti bide ukazhana od drugite ili eventualno ke ja osoznaesh samiot. Toa e zatoa shto egoto sekogash raboti i se pretstavuva kako kontrolor...

Егото е производ на емоциите и суетата, но не и на разумот. Егото ќе се манифестира преку некаква емоција, не преку разумот. Суетата истотака, преку некаква емоција, не преку разумна постапка. Другите ќе ни укажат доколку емотивно изреагираме на нешто, не доколку ние тоа го сториме под дејство на разумот. Примерите кои ги наведе погоре, како што кажав, не се реакција на разумот, туку на  емоциите. Разумот контролира, да, но не го прави тоа под влијание на егото, туку според некои правила, на кои несомено егото може да влијае, но и не мора. Сепак, тоа веќе и ќе зависи конкретно од самата личност, од погледот на светот кој го има и некои други општествени фактори, во зависно до каде тие проникнале во личноста.

Македон напиша: ...само на оние нешта поврзани со мене

Messenger напиша: A vo nashiot zhivot s'e e povrzano so nas... samata pomisla deka neshto ne e povrzano so nas pokazhuva deka se povrzalo... inaku nemashe voopshto da pomislime na toa.

Напротив! Не е се поврзано околу нас, не се' се врти околу нас, тоа мора да го разбереме сите, колку побргу-толку подобро.

Пример на нешто кое не се однесува на нас е барањето совет од страна на другар за работа, која не не засега, ниту директно, ниту индиректно. Лично, мене вакви нешта ми се некогаш тешки, па затоа и не секогаш делам совети. Не знам дали прво тој кој ми го бара, ја има истата душевна конструкција како и јас, дали тоа нема можеби да е тежок удар за личноста и слично.

DragancoLeskoec напиша: Македон напиша: Messenger напиша: 2. Постои причина за страдањето - тоа е желбата да се поседуваат и да се контролираат работите во животот од секој можен аспект и форма (chitaj: sueta).  Цело време ја следам дебатата, токму оваа реченица ми падна во очи.Меси, јас искрено, важам за личност која навистина сака да има контрола на нештата во животот, но, само на оние нешта поврзани со мене, не контрола врз други личности, не моќ или влијание, туку контрола врз личниот успех, емоции и сопствените постапки. Немам желба да имам "некого во рака," ниту на крај памет не ми паѓа.Зар фактот што постојано сакам разумот да доминира во сите мои постапки, емоции и севкупната моја личност е манифестација на егото? З Контрола врз личниот успех

Да, токму така. Контрола врз личниот успех, кој секако дека зависи токму од мене, а не од некој друг. Не мислам на успех само на професионален  и материјален план, напротив, успехот се однесува на многу нешта кои не се материјални, меѓутоа не би навлегувал сега во тоа толку.

Messenger напиша: 2. Постои причина за страдањето - тоа е желбата да се поседуваат и да се контролираат работите во животот од секој можен аспект и форма (chitaj: sueta).

Цело време ја следам дебатата, токму оваа реченица ми падна во очи.

Меси, јас искрено, важам за личност која навистина сака да има контрола на нештата во животот, но, само на оние нешта поврзани со мене, не контрола врз други личности, не моќ или влијание, туку контрола врз личниот успех, емоции и сопствените постапки. Немам желба да имам "некого во рака," ниту на крај памет не ми паѓа.

Зар фактот што постојано сакам разумот да доминира во сите мои постапки, емоции и севкупната моја личност е манифестација на егото? За мене лично, слабост претставува "ударот" кој некогаш, како и кај сите луѓе, ќе го стори некоја непромислена постапка, која нема да е водена од разумот, туку од нешто друго. Јас го имам издигнато разумот на ниво на контролор, но чинам, тоа не претставува некакво издигнување на егото, затоа што не го доживувам разумот како манифестација на егото или пак на суетата. Доколку нешто е во спротивност со разумот, автоматски се обидувам да го потиснам, но тоа не претставува потиснување од страна на егото врз чувствата, затоа што многу повеќе, чинам, чувствата знаат да бидат манифестација на его и суета, отколку разумот. Не може да го исфрлиме истиот од животот, напротив, мора да постои некаков контролор и некои нешта да се имаат под некаква контрола, доколку се сака некои работи да имаат квалитет.

Секако, ова погоре е само мое гледање на нештата поврзано со разумот, егото и суетата.




Изменето од Македон - 13.Март.2010 во 15:35