Критики позитивни/негативни на личните тв

znais so e interesno
deka toa ne ni trebala da bide pesna
nego e komentar za nekoj blog голема%20насмевка

SILATA NEKA E SO VAS a ako ne vi treba, neka, i taka ne e nekoj trosok, ja ima nasekade okolu nas.

toa ne e nishto kako vakvo ali celo napishano e mnoooogu poveke. STVARNO POVEKE. ali za toa potoa...

Луѓето имаат избор, но важно е да се држат до тој избор

Коса твоја
на гради мои распослана
мирно дишеш
се друго далеку е
рака моја како брод плови
низ мирно море сончево
веруваш
низ што минав да ми се отвориш
мирна си
само добро се случува
остров сме
далеку од секаков отров
полека се чистиме
нека бајато звучи
но прекрасни сме
никој повеќе во змејови не верува
но змејови сме
можеби и не постоиме веќе
зошто такви сме.

-------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------
збунет, никогаш убавите чувства не се бајати
нежно и романтично, типично за тебе
мнооооогу ми се допаѓа големо%20гушкање

http://jazbunet.blogspot.com/

Na koj kуrs bese so si se poarna u pisuvanje ? големо%20гушкање

http://jazbunet.blogspot.com/

blueprayer напиша:

Нема милост во суровиот
Има глас во немиот
Нема сјај во бедниот
Има жар во повреденииот

Нема слух за глупиот
Има слух за глувиот

Нема желба во срекниот
Има надеж во победуваниот.

Нема љубов во тебе
Има сонце во мене.

Blu

, srcka

, mnogu ubavo! среќа

Mi se dopadna! трепкање

Ако сретнеш човек со кој:
- вреди да зборуваш а не зборуваш, си го изгубил човекот,
- не вреди да зборуваш а зборуваш, си го изгубил зборот.
Мудриот човек не ги губи ни човекот ни зборот. Конфучиe

marija1000 напиша:

....уште малку, само уште некој чекор, мораш да издржиш, слушав како ми говороше срцето додека се искачував по белите карпи.Желбата да овој пат успеам, да овој пат ги надминам сите мои стравови беше толку голема и силна што ја задушуваше болката, која како да сакаше да се откажам од целта.На белите остри камења крвавите траги од моите рани беа единствените сведоци за моето поминување по патот кој водеше кон врвот.
...Ја кренав главата кон ѕвезденото небо и ја погледнав месечината со очи полни со Храброст и Надеж....ја погледнав месечината која милно ми се насмевна во знак дека може да го продолжам искачувањето.Движењето кое го направив ми ја разбуди болката на плеќите, каде две свежи рани беа единствените сведоци дека некогаш ...
....Неверојатната хармонија на пејсажот кој се простираше пред моите широко отворени очи, ме направи да се почувствувам како воин што ја добил најголемата битка во својот живот...

убаво

потсетува на лирско-авантуристичката романтична исповед на збунет

Изменето од filmadzijka - 16.Август.2009 во 21:32

Внеси реплика	страница <1 6 789 10 46 >
Tweet