ЗБУНЕТОВА ТЕМА

Klecam pred tebe i se ligavam...znam...i sebe si sum odvraten zaradi fiksacijata i opsesijata koja me obzema, no tvojot lik od glava da go izbrkam ne mozam...no zosto ?...za da go zamenam za drug lik ?...ne umeam na drug nacin da funkcioniram...prokolnat dozivotno da kopneam, bez moznost nekogas da nurnam megu ednostavinte masi bez mnogu gravuri i rezbi...da, rzam i besneam zosto ne sum potkovan kako sekoj normalen konj na ovaa planeta na vecnoto rodeo...tvoeto telo go dopiram so vrvovite od prstite i minuvam niz nego kako niz mapa obiduvajki se  da gi doznaam strateskite tocki nad koi bi mozel da steknam prednost i najposle  da ja  zavzemam i prevzemam komandata nad tvoeto eruptivno bitie...kolku ubavi mirisi se osloboduvaat od sekoe vulkance...te vdisuvam bez prestan...sekoja kapka isparuva vo moite nozdri...nema da mozam da prestanam dodeka si tuka...zamini...inaku za hrana ke trpime zosto nikoj od nas nema da saka da se oblece, a kamo li da izleze megu tugincite od koi se odviknavme ...zamini, zosto, ako sakas da me otstranis od tvojot zivot nema da bide mozno...korisnik sum na nelegalna droga sto go nosi tvoeto ime, samo denes ja imas taa sansa da zamines slobodna, utre na ke bide mozno, utre, ke bidam posesiven i straden za tvoeto vnimanie...makar i za samo eden tvoj zdiv sto ke mozam da go pomirisam...

diazepammmmmmmmm

Cel den se drzime za raka...i pokraj nekoj namrsten pogled zaradi nasata slepa opcinetost eden od drug i netakticna neosetlivost  za okolnite fenomeni t.e. bi sakale da bidat takvi na koi im sleduva po troska vnimanie...no nie sme egoizam u dvojca...kako ostatokot od svetot da ne postoi t.e. se pusi vo svoite urnatini niz koja pretrcuva po nekoja humanoidna grozota zad koja se vlecat grozni urlici kako creva...no nie uporno se sakame so mala doza na strav da ne ne odvede nekoja paranoicna struja vo besmislen pravec sto ke ne pretvori vo delovi od armija na zamisleni gubitnici koi tazat za propustenoto...
Sekoj cekor ti go sledam, sekoe zamavnuvanje so kosata, sekoj tvoj pogled koj me probiva i me tenci kako list hartija po koja citas lesno i razbirlivo...zaludno gi izgovaram recenicite zosto vednas znaes vo koj pravec se dvizat, no sepak sakas da ja slusas bojata na moite glasovni moznosti koi zvucat kako koga se krsi staklo, no sepak ti e milo...koga te gledam i se obiduvam da te svatam vo tvojata golemina pomisluvam so kakvi izrodi sum go pominal dosegasniot zivot, a uste koga ke pomislam deka sum se dodvoruval, na moeto kaenje nema kraj...od kade voopsto sum znael da sakam pred da te sretnam ? Da ne imalo koj da me nauci ?...sega se cuvstvuvam ziv, vo prvo vreme bolese kako da se ragam, no so tvoja pomos, se bidna vo red...ja sum konecno vo red...

da zbunet fativ,  Zivko se vika, zar sum ti kazala

Fati mor decko ? Ke ostanis stara moma inaku 

E pa decinja mali mora da odat vo skolo, a nie golemite sme fraeri i pusime cigari i pieme pivce i siskame po zenski