Ароганција

Што е ароганцијата според вас?

Што ги тера луѓето да бидат арогантни? Дали имаат некаква корист од тоа или?

Како се справувате со арогантни луѓе? Каков е вашиот однос спрема нив?


Темава ја отворив инспириран од сестра ми . Таа е, ко што би рекле старите "ни води го, ни терај го". Обожава кога таа мисли дека е во право, да доминира во разговорот на кој таа е иницијатор. Обожава на секој да му покаже каде му е местото, иако многу пати прави грешки во проценките на тие ситуации. А, голема желба си има да критикува, безброј пати го прави тоа, дневно безброј пати.

Сите тие работи се ок, можам да ги разберам. Има свое мислење, став за некоја работа и мисли дека јас грешам, сака да ми даде до знаење дека грешам. Најчесто тоа не го кажува како добронамерен совет, туку како критика. Уствари, секогаш е како критика.

Она што не можам да го разберам е, кога јас или останатите и укажуваме на нејзини грешки, таа не ги прифаќа, дури не сака да слуша што имаат другите да и кажат. Најчесто само ќе се изнавика на тој што сака да отвори таков разговор со неа (таква е само со оние кои се на нејзина возраст, не и со постарите). Покажува екстремно голема ароганција кога сакам да и кажам дека греши и не знам како понатака би разговарал за нешто слично.

Anarchy напиша: Што е ароганцијата според вас? Што ги тера луѓето да бидат арогантни? Дали имаат некаква корист од тоа или? Како се справувате со арогантни луѓе? Каков е вашиот однос спрема нив?

-Ароганција-комбинација од емоции широко поврзани со егото и некои воставени идеали кои мораат да се исполната за да ‘работи машината‘.

-Емоциите , одреден комплекс на несигурнсот кој луѓето го засенуваат и тргаат од ‘дневната светлост‘ со цел да се ‘заштитат‘...(има уште милиЈон причини).

-Зависи од околината , и зависи што подразбираш под ‘Нив‘.
Дали мислиш на вкупната личност(битие) , или само на егото.Ако е второто , тогаш Да.

-Зависи од самите луѓе. Ако се имплозивно арогантни , т.е. избувнуваат поретко , најчесто бидејќи некој им стапнал на ахиловата пета , тогаш им кажувам да се смират , им носам чаша вода итн.
-Ако се онака арогантни заради некој внатрешен комплекс , ги бодам во комплексот , се дур не им пукне , и разберат дека не им е од корист да се однесуваат така.

Glupost na sitnite dusi bez ni najmalku verba vo sebe

jas sum aroganten i iskompleksiran....

Anarchy напиша: Што е ароганцијата според вас?Што ги тера луѓето да бидат арогантни? Дали имаат некаква корист од тоа или?Како се справувате со арогантни луѓе? Каков е вашиот однос спрема нив?Темава ја отворив инспириран од сестра ми . Таа е, ко што би рекле старите "ни води го, ни терај го". Обожава кога таа мисли дека е во право, да доминира во разговорот на кој таа е иницијатор. Обожава на секој да му покаже каде му е местото, иако многу пати прави грешки во проценките на тие ситуации. А, голема желба си има да критикува, безброј пати го прави тоа, дневно безброј пати.Сите тие работи се ок, можам да ги разберам. Има свое мислење, став за некоја работа и мисли дека јас грешам, сака да ми даде до знаење дека грешам. Најчесто тоа не го кажува како добронамерен совет, туку како критика. Уствари, секогаш е како критика.Она што не можам да го разберам е, кога јас или останатите и укажуваме на нејзини грешки, таа не ги прифаќа, дури не сака да слуша што имаат другите да и кажат. Најчесто само ќе се изнавика на тој што сака да отвори таков разговор со неа (таква е само со оние кои се на нејзина возраст, не и со постарите). Покажува екстремно голема ароганција кога сакам да и кажам дека греши и не знам како понатака би разговарал за нешто слично.

Ароганцијата е перспективата од која го гледаат светот лузерите

Умисленоста  ги прави луѓето арогантни. Некои ја користат и како одбранбен механизам.

веројатно мисли на состојба пред „исклучување“, т.е. пре-медитација. кога си во состојба да си „сам со мислите“ и немаш потреба од никого.
ако е така, јас мислам дека ја разбирам Гвен, ако сум грешка, нека каже подобро