најдоброто од мајсторче62

АМАНЕТ
На Монушка

Пред иконата на светиот Фануриј
кога стоиш,
со свеќа тивкотрепетна,
бела,
побела и од кожа на совест на бебе,
не спомнувај го само името
на утрешниот испит -
милиони души, од светлото му око
Светителско, немиросани што останале,
чекаат прежеднето на тебе
името да им го запомниш,
извор среде пустина да ископаш,
на прадедедовците
кај што солзите се таложеле,
со црпалка од првовенчана мисла
благослов да нацрпиш
за племето многустрадно...

Во иконата на Светиот Фануриј
ликот спокојно ти се прелива со мислата
што ги бара корените на достоинството
во црните ветришта
на триш поцрните векови,
кога филмот на иднината го цензурирале
со трозаби камшици – братољупци
секогаш без крај
и секогаш со нов почеток
и со нови страданија...
Таа мисла првовенчана,
тој топол оган што со галовки срце разигрува,
ќе има ли место во неа
за сите прежеднети,
за сите прегладнети,
за многустрадните
и себененајдените,
кога во друг светител ликот ќе го огледуваш?

ВО РУДНИКОТ НА ЗБОРОТ

Копачите на тишината
Го препознаваат звукот
На ударите на старите времиња
Во гранитните карпи на мислата.

Во рудникот на времето
Некој пред мене ја експлоатирал
Златната жица на совршенството,
за да остави траг на кората на севременоста.


Некои честички златна прашина,
Скржаво скриени под ноктите,
Бараат излез од мемливите ходници
На погребалните псалми,
Копнежливо загледани кон прегратките
На воскреснатите предизвици.

ЌОРСОКАК
На Кејт


И здивот, дури, може да застане,
и да ги запре во расчекор времињата
како јазол на одамна подготвена бесилка
што копнее по главата
на некрунисаната кралица на осилата,
а бројките да престанат да се идентификуваат
како оценки во чекорите на учесниците во трката
во која нема почеток ниту крај,
па последниот секогаш е прв,
а првиот величенствено последен..

Во тињакот на егото
никој не ги нашол растурените бисери
на повредената суета .

ЗБОР - ДВА И ЗА НЕА

душата е птица
што не знае за граници,
душата е риба
што танцува во занес,
душата е пеперутка
со божилак на крилјата,
душата, таа ранлива немирничка
што во облаци не крева
и в безни не фрла,
богаство Е, што со друг СЕ дели,
а ничиј плен
сосила не може да биде.

АЛТЕРНАТИВА

Прашлив пат со крстосница -
патоказот некој
одамна го скршил.

Зад мене грачи кобник -
се потсмева однапред
на недонесената одлука.

цветот ми нуди убавина
јас главата ја вртам од него
во креветот спие моето совршенство

ЈАНЅА


Јанѕата, помогни ми, да ја скротам
да ја врзам, да ја ортомисам,
јанѕата, со искри во копитата
од морето на ноќта што излегува,
што р`жи, што стружи,
што шТрака со заби...
Јанѕата двоглава, троглава,
јанѕата стоглава,
од невекаде што се довлекува,
што дотекува и се развлекува,
во гнезото на сонот дур се вовлекува -
јајце од кукавица да подметне
во коските да се испили,
низ крвта да се расплоди,
да ме сотре, да ме уништи.