За спасението

„блажени се бедните по дух„

   SPASENIETO E PLOD NA NASATA VERA, A NE NA NASITE DELA 

Katolickata crkva tvrdi deka taa ima tolku golem duhoven “kapital” koj go “zarabotile” desetici iljadi svetci i macenici so svoite odvisni dobri dela, sto so nego bi mozele da se otkupat grevovite na cel svet napraveni vo site vreminja. No  vecniot zivot e milosen dar od Boga sto sekomu mu stoi pri raka.

 Od nas Bog ocekuva da go prifatime, i ne moli da go prifatime - so vera. 

  Spasenieto ne mozeme da go zasluzime i da go zarabotime so nikakvi nasi napori, so nikakov nas trud, so nitu edno nase delo, golemo ili malo, se edno! Popusto zena na goli kolenici obikoluva okolu crkvata, ili na ist nacin pominuva dolg pat niz crkovnoto dvoris te do oltarot vo crkvata za da gi okae svoite grevovi i da zasluzi spasenie, zasto spasenieto ne se zasluzuva nitu se kupuva - toa se dobiva kako besplaten milosen dar od Boga; naprazno covek na kolenici se iskacuva po pilatovite skali vo crkvata Sveti Petar vo Rim, so ista cel; golemo bezumie e koga majki svoi novorodeni deca frlaat vo celusti na aligatori ili vo zacadeni, zeski vulkanski ponori, so nadez deka na toj nacin ke postignat pomiruvanje so Boga; samoizmama za eden bogat covek e koga gradi manastir ili crkva i pravi drugi golemi dobri dela za da se zdobie so zaslugi i so ugled pred narodot i da si obezbedi popovolni pozicii i podobar i popovolen pristap i tretman pred Boga za spasenie i pocesno mesto vo negovoto carstvo, zasto pred Boga nema privilegija - site imaat ednakvo pravo na spasenie koe ne se kupuva nitu se zasluzuva.

 Zaludno iljadnici luge se povlekuvaat od svetot i od  voobicaeniot zivot na osameni mesta, vo pesteri, vo samici i manastiri, kako isposnici, kalugeri i monasi, kalugerki i monahinji, prifakaat monastvo, kalugerstvo i askeza, se izlozuvaat na dolgi iscrpuvacki posti, molitvi i poklonenija za da se oslobodat od osiloto na cuvstvoto na vina sto gi bode i gi voznemiruva i da bidat poblizu do Boga - bidejki tie nesta ja otfrlaat Bozjata blagodat (milost) koja ne bara takvi zrtvi i bolni aktivnosti od nas, tuku samo najednostavno pokajanie i ostavanje na grevot. Bez potreba drugi se kaznuvaat sami sebe, se kamsikuvaat, se bodat so ostri predmeti, kolenicat na zrna pesok ili vo obuvkite stavaat pcenka, odat bosi po zar, lezat na posteli so ostri silci ili polzat preku staklen krs, se raspnuvaat na krst i na drugi nacini se izlozuvaat na najrazlic ni izmacuvanja i pokori za da dadat licen pridones pri osloboduvanjeto od tovarot na grevot sto ja pritiska nivnata dusa. Na toj nacin tie se obiduvaat so svoi dela i so svoi zaslugi da si obezbedat proska za svoite grevovi i spasenie, sto e napolno pogresno, izlisno i nesvrzlivo so Hristovata zrtva i so spasenieto sto go dobivame kako napolno milosen dar od Boga.

 Bog ne saka da gi kaznuva lugeto i da gi izlozuva na takvi ponizuvacki aktivnosti za da im gi prosti grevovite i da gi spasi. Naveduvame grupa bibliski stihovi od koi se gleda deka spasenieto e isklucivo milosen dar od Boga. “Bidejki sme opravdani preku vera, imame mir so Boga, preku nasiot Gospod Isus Hristos” (Rimjanite 5,1).

 “Zasto po blagodat ste spaseni, preku vera, i toa ne e od vas samite - toa e Bozji dar. Ne e od delata, za da ne se fali nekoj” (Efesjanite 2,8.9).

 - Spasenieto e “Bozji dar” koj se dobiva “preku vera”. I navistina, ako spasenieto e dar od Boga, toa ne treba i ne moze nitu da se kupuva nitu da se zasluzi, bidejki istoto e apsoluten dar, dar vo vistinska smisla na zborot.

 “Covekot ne se opravduva (ne se spasuva) preku delata na zakonot, tuku samo preku vera vo Hrista Isusa” (Galatite 2,16). 

“Spored koj zakon” se dobiva spasenieto, prasuva apostol Pavle? “Dali spored zakonot na delata? Ne, tuku spored zakonot na verata.

 Zatoa, nie veruvame deka covekot e opravdan (spasen) preku verata, bez delata na zakonot” (Rim. 3,27.28).  “Onoj koj veruva vo Onoj koj go opravduva bezboznikot, negovata vera mu se zasmetuva vo pravednost” (Rimjanite 5,4).

 “Ne spasi (Hristos) ne zaradi nasite pravedni dela sto sme gi napravile nie, tuku po svojata milost” (Tit 3,5). Porakata na site ovie stihovi e kristalno jasna. Kolku i da se trudime da se opravdame pred Boga za nasite grevovi i da se oslobodime od niv so nasi zaslugi - da zasluzime prostavanje i spasenie sami so nasite dobri dela, toa ne e mozno.

 Nie vo Bozjeto carstvo vleguvame so tugi zaslugi, no ne so tugi covecki, tuku isklucivo so Hristovite zaslugi. Carstvoto Bozje go zasluzil Hristos, a ne nie. Toa nam ni se dava isklucivo kako besplaten “milosen dar od Boga” bez nikakov nadomest.

 Kolku i da ima dobri dela, golemi i mali, se edno, gres- nikot pred Boga e gresnik osuden na smrt i kako gresnik nema pravo da go precekori pragot na negovoto carstvo i da dobie zivot vecen. Toj moze da pokazuva pred Boga i da se fali so mnogu golemi, dobri i slavni dela sto gi napravil vo zivotot i koi mozebi zasluzuvaat pofalba i vosh*t, no Bog mu veli “Ne!” Tvoite dobri dela nastrana! Ako sakas da vlezes vo carstvoto moe, pokaj se i ostavi go grevot. Darot na spasenieto sto ti go nudam jas prifati go so vera, kako podarok, i ne obiduvaj se da go zasluzis i da go platis so tvoite dobri dela.

 Drug izlez nema. Pokajanieto i ostavanjeto na grevot ne mozes da gi zamenis i da gi nadomestis so nisto, apsolutno so nisto!

 Uste ednas: site dobri dela sto sme gi napravile pred da se pokaeme i da go ostavime grevot, i pred da go prifatime Hrista kako spasitel, nemaat nikakva zasluga sto bi ni obezbedila povlastena pozicija pred Boga i ne mozat da dadat nikakov pridones za naseto spasenie.