Римската цивилизација

   По предлог на KastuS, сметам дека една ваква тема навистина недостига на историја, во која ќе се говори за римската вивилизација, односно историја, култура, начин на живот, придобивките од сето тоа, а секако и влијанијата кои ги имала врз македонската и другите цивилизации и култури.

-----------------------------------------------------------

Легендата за настанување на градот Рим

По удавениот крал Тиберин тој ги реди останатите кралеви и настани во кралството на Латините. Син на Тиберин е Агрип кој и го наследува, а на Агрип е Ромул Силвиј кој ќе владее откога ќе ја преземе власта од татка си. Ромул Силвиј загинува удрен од гром па кралството преминува во рацете на Авентин по кого подоцна ќе се нарече еден од ридовите кој е сега дел од градот Рим (токму на тој рид е закопан Автентин). По Автентин е Прока а негови потомци се Нумитор и Амулиј. На постариот Нумитор првично му останува старото кралство на родот Силвии, но татковата воља и правото на постариот ги руши помалиот Амулиј кој го изгонува брата си од престолот. На ова злосторство Амулиј додава нови: ќе ја искорени бартовата лоза по машка линија, а на ќерката од братот Реа Силвија, ќе посака да и ја искорени линијата преку привидна почест, правејќи ја весталка. 

Весталките биле свештенички на божицата Веста и го чувале светиот оган во нејзиниот храм. За весталки биле одбирани девојчиња од 6 до 10 години и како свештенички се обвразувани на вечна девственост. Ако го прекршеле овој завет следувала смртна казна, живееле тежок манастирски живот, но имале разни почести: во придружба имале ликтор, на свеченостите седеле на почесни места, пред нив и конзулите морале да станат на нозе и единствено тие имале право низ Рим да се возат со коли. Празникот на Веста се славел на 09 јуни.

Што стана со весталката Реа Силвија и планот на чичко и Амулиј за целосна елиминација на братовата лоза? Толкави неправди се свртуваат против него со посилен излив на братово потомство и задоволување на правдата со враќањето на престолот кон истото. Реа Силвија е силувана и раѓа близнаци а на судењето во некаков надеж за спас за причинител на гревот го прикажува богот Марс кому се правеле најголеми почести. Сеедно суровиот чичко Амулиј наредува да се окова и чува под стража до одлуката за погубување, а децата да се фрлат во река. 

Но случајно р.Тибар се излева преку бреговите и уште невратена во своето корито а спора со текот, им дала надеж на извршителите дека полесно ќе ги удави децата. Затоа и постапиле како да ја извршиле кралската наредба, па во блиското вирче ги оставиле децата, каде во време пишувањето на делото од Тит Ливиј сеуште се наоѓала смоквата наречена Руминал (пред тоа нарекувана Ромулар). Во време кралската наредба овие простори биле ненаселени та никој не видел кога од коритото во кое биле оставени близнаците, водата лесно ги исфрла на суво. И бидејќи луѓе немало ниту на повидок, од околните планини слободно дошетала една волчица која иако жедна, тргнала по детскиот плач, се наведнала над децата за да ги подои нежно а со јазикот почнала да ги лиже. Во оваа положба ја затекнал Фаустал, кралскиот управник на стадата. Во ова тој изгледа видел некаква божја воља или животинска грижа виза ви нечовечноста, та ги беше зел децата и ги однел кај жена си Ларентија да ги одгледува кај колибите. Но има и подоцнежни извитоперувања дека всушност жена му Ларентија била волчицата зашто така наводно била викана заради блудното тело. Со ова оставен е простор и за чудото и за приказната.

Римската волчица која ги доела Ромул и Рем

Преземено од MACEDONIUM

Легендата е презентирана според пишувањата на Тит Ливиј, односно од неговото дело "Од основањето на градот Рим" (латински: Ab Urbe condita), мошне интересно дело во кое е опишана историјата на градот Рим и Римската Империја, секако, согласно сфаќањата на тогашните Римјани.