Просветленост. . .

Јас ќе кажам дека е само чувство кое што може само да се доживее, не може да се раскаже, ниту претпостави како изгледа, како е да се почувствува.

И, според мене, секое доживување на тоа чувство е различно. Да не речам, за во другана тема се тие чувства, за во совршенство.

Просветлување = Его-Смрт ?

Џо, мислам на темава имаме многу добро дискутирано за просветленост, можеш да прочиташ некои работи.

ај да почнам прва 

Просвелтеноста е еден момент кој доаѓа одеднаш, го искусуваш преку ум, интелект и срце и кога тоа се случува, спознаваш дека понатаму неможеш да живееш, да гледаш, и да чувствуваш како порано. Тоа е состојба во која неможеш да разграничиш дали во даден момент чувствуваш, гледаш или разбираш, сите овие работи се поврзуваат во една нова состојба на доживување, едноставно се сплотуваат во едно.
Просветлувањето на еден начин ти ги интензивира, засилува сите твои сетила, сите твои чувства и целиот твој разум. сфаќаш дека претходно тоа што си мислел дека го „сфаќаш/љубиш/разбираш/гледаш“ не било ни до половина откако ти „светнало“.
Тогаш ти доаѓа елан повторно да ги читаш сите книги одново, да си ги љубиш најблиските уште повеќе, да си направиш една ретроспектива на целиот твој живот и искуства и да продолжиш пак со животот, одново со многу поголема желба. Тогаш Бог го доживуваш многу блиску до себе. Одеднаш се` добива смисла (дури и  „смисла“ не е соодветен збор).
Тогаш материјалните работи се чиста тривијалност. Сфаќаш дека се потребни но не и неопходни, сфаќаш дека Бог никогаш не те оставил без тоа што ти е најмногу потребно, сите негови зборови упатени преку Исус добиваат вистинска смисла.
Тогаш сфаќаш зошто било потребно да сакаш, да веруваш, да разбираш, да почитуваш.
Тогаш едноставно спознаваш преку целото твое битие.

Тогаш се раѓа едно ново битие во тебе