Токму на ова мислев кога во претходниот пост реков дека некој ќе ми даде одредена квалификација:

којсумјас напиша: Златник, се мислев да ли да искоментирам за југоносталгијата... и по Тито - Тито е извикана тема... ... сеуште паметам кога стариот мој, стануваше насабајле во 4 часот... за да земе црн леб, чекаше ред... белиот беше скап... па после одеше на работа... и оние редови за прашок за перење... за зејтин... бонови за гориво... пар - непар... море ајде... да не почнувам за политика...

Сите овие горенабројани работи* и те како ги паметам. Ама ако сакаме да бидеме реални, мораме да кажеме дека тоа се случуваше после смртта на Тито. Воопшто не сакав да кажам, како што велиш ти, дека тоа време беше идеално. Напротив, тоа беа почетоците на распадот. Но, тоа не ми беше поентата на тоа што сакав да го кажам кога го спомнав Тито. А ете, вие се фаќате веднаш за тие работи. Ме чуди како не го спомнавте Голи оток и Срем.
Поентата ми беше во контекст на водењето на неговата надворешна политика. Знаеше како да балансира, како да ги врти и двете велесили и како да го извлече најкорисното за неговата држава.
Ете, некој (незнам дали беше Novace или svetosparki) ги спомна неврзаните.
Неговиот принцип бил тој, на политички начин да дојде до тоа што го сака. Во таа насока/намера тој го измислил и го создал движењето на неврзаните. Успеал да привлече огромен број земји. Успеал да го наметне своето видување, својт политички став. А бил претседател на една мала држава.
Тоа не значи дека ние треба да се приклучиме на неврзаните, тоа не значи да ги повторуваме титовите чекори т.е. да бидеме плагијатори. Велам, треба да се искористат неговите принципи, неговиот начин на размислување и да се најде оригинален начин на разрешување на нашиот проблем со името.
Верувам дека сега сум појасен што сакав да кажам кога реков дека секој може да го критикува дека бил диктатор, бил ваков или таков ... Ако, секој има право да си го каже своето мислење. Ама нека учат од него како се води политика, како се владе, како се добива тоа што се сака. Ако се лидери на мала држава. Само такви способни, храбри и одважни луѓе стануваат големи лидери.

* - Заборави да ја спомнеш рестрикцијата на струја* Тогаш бев студент и, баш ни’ одговараше таа рестрикција на струја ...

Р.Ѕ. Истиот тој диктатор Тито не сакаше да се приклучи ниту кон Варшавскиот пакт ниту кон НАТО.
И, гледано од денешен аспект, кога можеме самите да видиме што се се’ случува и што се прави НАТО по целиов свет, што мислите, дали тој крвопиец, диктатор и најголем тиранин бил во право што не сакал да се приклучи кон една таква „мирољубива“ организација?

Alekxandar напиша: Тито и начинот на водство е проучуван во врвни факултети за политички науки како еден од највлијателните и најзначајни лидери од минатиот век. Ако имаше некој подобар во годините шо поминаа ке имаше зад себе оставено јака држава а не партал држави шо секој ги дупи како шо сака.

Токму тоа.
Светските универзитети го користат искуството од сите влијателни луѓе од минатото, а ние само ги критикуваме! После им се чудиме како тоа тие одат напред, а ние тапкаме во место (или уште полошо - одиме назад)!
Освен по неговите способности, него (Тито) го спомнав и поради тоа што тој беше претседател на една релативно помала држава. Целта ми беше да го потенцирам фактот дека и лидер на мала држава може да стане некој одлучувачки фактор. Ама ете, веднаш добив етикети за југоносталгичар.
Ами ако пишев дека нашиве т.н. политичари треба да учат и од лидрери на некои од поголемите држави (Наполеон, Ленин, Хитлер, Мао Це Тунг ...), којзнае што ќе помислеа и ќе ми речеа?!
Од сите тие светски лидрери нашиве голобради момчиња (кои си играат политичари) треба да учат. Ама за тоа ќе им треба многу повеќе од 2-3 години по излегување од студентските клупи, па макар тие биле и оксфордски, кембриџски или харвадски!
Никој не им го оспорува нивното образование, но за човек да се бави со политика, посебно со надворешна (од која зависи опстојувањето на нашава држава како таква), потребно е многу, многу повеќе од стекнатото сувопарно факултетско образование.
Пред се треба да се има животно искуство, потоа искуство како политичар од понизок ранг во дадена служба, за да се „пече“ во соодветната област, па тек после 20-25 години стаж, да се стане врвен политичар. А не на 25 годишна возраст да се стане министер, амбасадор, премиер, (заменик)претседател ... Токму затоа ни’ се случуваат овие политички „изненадувања“ (нешто слично како снег на Божиќ).
Да резимирам.
Прво, на такви значајни места потребно е да се стават сериозни и искусни* луѓе.
Потоа да се разработи нова стратегија околу името.
Поточно, треба нашиот проблем „за изнаоѓање заедничко прифатливо име“, што само по себе значи помирување и прифаќање на промена на името (само работата е во тоа кое име да се одбере), да се пренасочи во една друга насока, а тоа е да се утврди дали Грција има право да бара промена на нашето уставно име.

* - Да не потпаѓаме под наметнатото мислење дека сите „титови пионери“ (што вели svetosparki) во МК се продадени души. Тие „старци“ кои после осамостојувањето се бавеа (а богами некои од нив и сеуште се бават) со политика и кои ја витосаа МК ги знаеме сите. Но, не се саДе тие! Колку има паметни, искусни но и чесни луѓе кои во тој период беа отстранети или потискувани како неподобни! Токму на тие треба да им се даде шанса.

zustro...zustro...taka i treba...
Ako samo mi vleze glavceto,dali sum onaden ...ili ne sum..
Nie ne sme Jugo-nostalgicari,ama,ako moze...barem malku...
da se vrati ona vreme...Ali samo fintite od
nadvoresnata politika...Ako go barate samo toa
ondak ne ste Jugo-nostalgicari...
CESEN TITOV PIONERSKI ZBOR...
Sea...vaka...Mr.X[taka ke go krstime]nema koj ne go znaese u maalo
pa i posiroko...On koga ke iskocese u grad-zenite pagaa u nesvest...
Koga on ke sednese u kafana,nemase potreba da se fakas za dzeb...
Celo maalo se oblakase u far5merkite so gi nosese od trst...
Go znaea na carina,so cajkanite bese na...Kaj si,be,da tibam...
Nosese skupi odela i mirisase na pokoseno seno...
SE vozese so najubavite zeni u najubavite koli...
Samo kazi mu=i nokta ke ti ja pretvorese u den...
Arno,ama,imase zena i decinja,so im bese sram da izlezat na ulica...
Ziveea u trosno kukarce,so sekoj moment mozese dase raspadne...
Da bese cesto doma moze i ke primetese...no,togas koga bese doma
go koristese toj moment za maltretiranje na svojata familija...
SE zalea oni po komsiite...ali koj e vlud da ti veruva
koga site nadvor dobro znaat koj e Mr.X...
Site se cudea kako mozat najgolemata faca u Skopje
tolku da go mrzat i da mu vadat muabeti?!
Garant e ljubomora,nema drugo...
I...taka...toj si umre,kukisckata,normalno se raspadna,
familijata si ostanaa mrsulavi ko so si bea,ali nema vise
koj da gi maltretira...Oni idat zguzvani po ulica
ali so gordo krenata glava...Ima uste u komsilukot so go
pamtat Mr.X,ali nikoj vise ne im pre*acuva,otkako
gi vidoa na dnevna svetlina...Komsiite nekogas ke sednat pred
prodavnica i so po dve piva evocirat spomeni za Mr.X...

Изменето од Alekxandar - 03.Јуни.2014 во 18:27

Ante scriptum.
Уф, се плашам некој да не помисли дека со овие неколку дискусии сме забегале од темата. Лично мислам дека сме на „правиот пат“, но само што малку од пошироко ги елаборираме работите. Затоа се надевам дека од модераторите (админите) ќе наидеме на разбирање.
---------------

Незнам како некому да му се објасни дека сепак има и такви (постари) луѓе кои реално гледаат на светот и знаат да направат разлика што било добро порано, а што лошо. И од тие (две) работи да извлечат поука.
Ама не! Сега, согласно современите светски (или подобро речено американски) трендови, модерно е да се напаѓа се што било порано. Секој кој ќе даде и најмала пофалба за нешто или за некого од тој период, посебно ако се спомне зборот комунист/зам, абе око ти вадат! Во најмала рака треба да очекуваш да те оквалификуваат како некаков си „носталгичар“.
Но, нејсе! Мое е да си го кажам мојот став, а дали тој ќе се прифати и/или ќе влијае врз промена на мислењето на другиот - тука сум немоќен.

svetosparki напиша: ... Sea...vaka...Mr.X[taka ke go krstime]nema koj ne go znaese u maalo pa i posiroko...

И јас ја знам оваа приказна.
И, не само што сум ја слушнал, туку во тоа време бев и еден од жителите на таа куќа. И токму затоа знам дека имаш направено еден мал превид. Дали случајно или можеби така ти ја пренеле оваа приказна, незнам.
Се работи за куќичката.
Да, таа не беше голема, убава палата, ама не беше ни толку трошна како што ти ја објасни. И, тоа што падна не е поради трошноста, туку поради силината на потресот. Имаше и многу поголеми куќи од неа, ама и тие паѓаа! И сеуште паѓаат. Погледни наоколу.
А и ние децата не бевме толку сиромашни (како денес) и, воопшто не бевме малтретирани! Да, имаше и такви од нас на кои „стариот“ ќе им „врзеше“ по некоја, бидејќи тие сакаа да му ја разрушат и продадат куќата, а тој Mr.X сакаше да си ги дочува куќата и семејството. Барем додека беше жив. Но деца како деца. Не се сите исти. Некои ќе се погодат добри, мирни, паметни ... ама некои ... ќе го раскрчмат сето тоа што домаќинот стекнувал со години.
Но мислам дека е доста со бајки, нели?

Треба ли уште еднаш да нагласам (а да не бидам етикетиран) дека (посебно) надоврешната политика треба да ја водат сериозни, возрасни, искусни луѓе, а не некои пилиштарци кои колку и да се патриоти, колку и да си ја сакаат Македонија, колку и да сакаат самите да се докажат како успешни луѓе, колку и да сакаат државата да стане развиена, почитувана земја ... едноставно не го можат тоа. Не го можат бидејќи пред се немаат животно искуство. А каде е работното искуство? Да не зборуваме за политичко искуство.
Зарем не согледуваш/те зошто зборувам дека треба да се учиме на претходниците?
Порано (посебно во годините по војната) грешката што се правеше беше поставување на заслужни борци на разни раководни места. Не се водеше сметка за тоа дали имаат квалификации, способности, знаење за соодветното место. Важно беше да биде борец. А како главен адут во објаснувањето им беше: „Абе нека го. Со тек на време ќе се научи да ја работи работата“ (или нешто во тој стил).
Е арно ама, одговорните места не бараат луѓе кои ќе се учат кога некој ќе дојде до нив, туку бараат луѓе со претходно големо искуство. Ова е потребно доколку се сака да се постигне успех. А доколку успехот не е императив, тогаш можат да се задоволуваат разни други поединечни или колективни потреби.
Денешниве владеачки структури ја прават истата грешка. Само, наместо борци* ставаат млади и зелени.
Ете затоа велам дека треба да се учиме од Тито. Ама на кого да му текне дека притоа мислам оти може да се учи и од неговите грешки!

* - Додуша и, овие во некоја рака се борци, ама партиски! Во секој случај „заслужни“.

Рost Scriptum.
За да не се дојде до недоумица или забуна, целата оваа дискусија е во насока на утврдување на потребата од нови луѓе и нова стратегија во однос на прашањето со името. Нешто за што претходно пишував.

Zlatnik напиша: Незнам како некому да му се објасни дека сепак има и такви (постари) луѓе кои реално гледаат на светот и знаат да направат разлика што било добро порано, а што лошо. И од тие (две) работи да извлечат поука. Ама не! Сега, согласно современите светски (или подобро речено американски) трендови, модерно е да се напаѓа се што било порано.  Секој кој ќе даде и најмала пофалба за нешто или за некого од тој период, посебно ако се спомне зборот комунист/зам, абе око ти вадат!  Во најмала рака треба да очекуваш да те оквалификуваат како некаков си „носталгичар“.  Но, нејсе! Мое е да си го кажам мојот став, а дали тој ќе се прифати и/или ќе влијае врз промена на мислењето на другиот - тука сум немоќен. svetosparki напиша: ... Sea...vaka...Mr.X[taka ke go krstime]nema koj ne go znaese u maalo pa i posiroko... И јас ја знам оваа приказна. И, не само што сум ја слушнал, туку во тоа време бев и еден од жителите на таа куќа.  И токму затоа знам дека имаш направено еден мал превид. Дали случајно или можеби така ти ја пренеле оваа приказна, незнам. Се работи за куќичката.  Да, таа не беше голема, убава палата, ама не беше ни толку трошна како што ти ја објасни. И, тоа што падна не е поради трошноста, туку поради силината на потресот. Имаше и многу поголеми куќи од неа, ама и тие паѓаа! И сеуште паѓаат. Погледни наоколу. А и ние децата не бевме толку сиромашни (како денес) и, воопшто не бевме малтретирани! Да, имаше и такви од нас на кои „стариот“ ќе им „врзеше“ по некоја, бидејќи тие сакаа да му ја разрушат и продадат куќата, а тој Mr.X сакаше да си ги дочува куќата и семејството. Барем додека беше жив.  Но деца како деца. Не се сите исти. Некои ќе се погодат добри, мирни, паметни ... ама некои ... ќе го раскрчмат сето тоа што домаќинот стекнувал со години. Но мислам дека е доста со бајки, нели? Треба ли уште еднаш да нагласам (а да не бидам етикетиран) дека (посебно) надоврешната политика треба да ја водат сериозни, возрасни, искусни луѓе, а не некои пилиштарци кои колку и да се патриоти, колку и да си ја сакаат Македонија, колку и да сакаат самите да се докажат како успешни луѓе, колку и да сакаат државата да стане развиена, почитувана земја ... едноставно не го можат тоа. Не го можат бидејќи пред се немаат животно искуство. А каде е работното искуство? Да не зборуваме за политичко искуство.  Зарем не согледуваш/те зошто зборувам дека треба да се учиме на претходниците? Порано (посебно во годините по војната) грешката што се правеше беше поставување на заслужни борци на разни раководни места. Не се водеше сметка за тоа дали имаат квалификации, способности, знаење за соодветното место. Важно беше да биде борец. А како главен адут во објаснувањето им беше: „Абе нека го. Со тек на време ќе се научи да ја работи работата“ (или нешто во тој стил).  Е арно ама, одговорните места не бараат луѓе кои ќе се учат кога некој ќе дојде до нив, туку бараат луѓе со претходно големо искуство. Ова е потребно доколку се сака да се постигне успех. А доколку успехот не е императив, тогаш можат да се задоволуваат разни други поединечни или колективни потреби. Денешниве владеачки структури ја прават истата грешка. Само, наместо борци* ставаат млади и зелени. Ете затоа велам дека треба да се учиме од Тито. Ама на кого да му текне дека притоа мислам оти може да се учи и од неговите грешки! * - Додуша и, овие во некоја рака се борци, ама партиски! Во секој случај „заслужни“.

Па за да му земаш ефтина нафта од арапите и да компензираш благородни метали за оружје не е мала работа,тоа во превод значи политичко мајсторство.
Тоа и денес го прават нашите соседни земји но кај нас немаме фабрика за оружје бидејки ја дадовме за старо железо.