Писмени состави,семинарски...

I дел: Патувањето во Лилипут

Во првиот дел “Патувањето во Лилипут” Свифт не запознава со Гуливер кој е лекар на брод кој плови по Тихиот Океан за Источна Индија. Поради голема бура бродот ќе потоне, и само Гуливер се спасува. Кога ќе се освести околу себе гледа џуџиња. Тој ќе помине извесно време во земјата на џуџињата – Лилипут. За тоа време се запознава со нивните обичаи, судството, законодавноста, културата и друго. Џуџињата се поделени на две групи: приврзаници на јајцето да се скрши “од врвот” и приврзаници на јајцето да се скрши “од газерот”. Бидејќи Гуливер се наоѓа кај првите, им помага да се одбранат од флотата вторите, но кога царот сака Гуливер да ја уништи целата флота, Гуливер откажува да му помогне во таа намера.

II дел: Патувањето во Бробдингнаг

Во вториот дел “Патувањето во Бробдингнаг” писателот не запознава со големите џинови. Пловејќи Гуливер се загубувва во непознати води и одеднаш се наоѓа во земјата на џиновите. Набрзо ќе биде продаден од некој фармер на кралицата. За Гуливер ќе биде изработена специјална дрвена куќарка, затоа што мора да биде заштитен од глувците и мачките кој се неколкупати поголеми од него. Тој во Бробдинганаг поминал три години. Тој за тоа време ги разонодувал кралот и кралицата со разни духовитости. При прошетка Гуливер се преправа дека му е лошо и замолува да постои покрај океанот на свеж воздух, во тој момент ќе го крене огромен орел , но набрзо ќе биде пуштен во океанот бидејќи орелот е нападнат од други две птици. По некое време ќе биде најден од морнаите од некој брод кои ќе го спасат и ќе го вратат во татковината. Свифт во вториот дел ни зборува за судовите и финансиите во Англија, за неправдите што ги нанесува Англија на другите народи и.т.н

III дел: Патувањето во Лапут

Во третиот дел “Патувањето во Лапут” Свифт ни кажува дека Гуливер е подготвен за трето патување. При тоа, по многу преживувања, се затекнува на летечки остров, во земјата Лапут. Островот се движи со помош на магнет, и може да се движи само на територијата на земјата, со кој се движи кралот на Лапут. Во оваа земја поминува околу пет години и за тоа време се запознава со нивните обичаи, нивната наука и др. Таму се запознава со гувернерот, кој со доброто познавање на некроманијата може да го оживее било кој мртовец за 24 часа. Гуливер, во Лапут го видел Сократ, Аристотел, Помпеј, Александар Македонски и многу други познати и влијателни личности од историјата.

IV дел: Патување во земјата на Хуинхм

Во четвртиот дел воедно и последен дел од големата авантура на Гуливер, тој патува како капетан но набрзо ќе има завера од морнарите и ќе биде оставен во непозната земја, но подоцна ќе дознае дека тоа е земјата на Хуинхми – те. Во тој момент започнува чудното “Патување во земјата на Хуинхм” . Хуинхм е земја на коњите. Во ова патување Гуливер се запознава со еден Хуинхм – фармер кој го поканува во својот дом. Како домашни животни Хуиинхмите одгледуваат Јаху кои претставуваат луѓе кои се на низок степен на развиток. Гуливер морал да го научи нивниот јазик за да разговара со неговиот домаќин. Па така, на прашањето зошто државите војуваат меѓу себе, Гуливер му кажал дека има многу причини, но поважни се лакомоста на владетелите, кои вечно се стремат да освојат што поголеми територии, за да го зголемат бројот на своите поданици и.т.н. Преку многуте прашања Свифт ги критикува нередовностите во својата татковина, расипноста на министрите, поткупувањето на високите државници и др. Но собранието на Хуинхмите му наредува на домаќинот на Гуливер да се откаже од гостопримството, затоа што е многу сличен со Јахуите. На крајот Гуливер се враќа во Англија кај своето семејство.

Сатира

Темата на сатирата Кандид е во ироничен контраст помеѓу трагедија и комедија. Приказната ниту измислува, ниту ги преувеличува злата во светот, туку таа ги открива оние вистински суровите, при тоа дозволувајќи му на Волтер да ги поедностави суптилните филозофии и културни традиции, нагласувајќи ги нивните пропусти. На овој начин, делото Кандид го потсмејува оптимизмот, со многу страшни, историски (или навидум вистинити) настани со очигледно неизбавени квалитети.^[4][44]

Едноставен пример од сатирата во Кандид се гледа преку обработката на историскиот настан од страна на Кандид и Мартин на пристаништето во Портсмут. Таму, двајцата шпиунираат еден непознат адмирал кој се претставува како Џон Бинг и е протеран од таму, поради провала во имот на фрацуската флота. Адмиралот е слеп и на цел глас вика од палубата на неговиот брод, само за „да ги охрабри останатите“ (француски: „Pour encourager les autres“). Оваа слика на воена казна ја маргинализира смртта на Бинг. Досадното и концизно објаснување „да ги охрабри останатите“ сатиризира сериозен историски настан на еден карактеристичен начин на Волтер. Оваа фраза стана една од често користените во делото Кандид.^[6][48]

Волтер го отсликува најлошото во светот, а неговиот патетичен херој во делото сето тоа го смета за добро, гледајќи од една оптимистичка перспектива. Скоро целиот роман Кандид претставува една дискусија за различни форми на зла, па неговите ликови одвај и ретко доживуваат привремен одмор. Најпосле, постои еден забележлив исклучок, односно епизодата во Елдорадо, фантастично село во кое населението е многу рационално, а нивното општество е праведно и разумно. Позитивноста на Елдорадо може да се каже дека е во спротивност со песимистичкиот однос кој го има во најголем дел од книгата. Иако во овој случај, неизмерната среќа е секогаш краткотрајна. Кандид наскоро заминува од селото за да ја бара Кунегонда, со кого конечно ќе се ожени, но само од инает.^[4][44]

Мотив на градина

Голем број критичари сметаат дека градините играат важна и симболична улога во делото Кандид. Првата локација која се смета за градина е замокот во Барон, од каде се истерани Кандид и Кунегонда на ист начин како што се истерани Адам и Ева од Рајската градина во Книгата за постанокот. Главните ликови од Кандид на крајот на делото се наоѓаат во една градина што тие сами си ја создале, градина која што претставува боженствен рај. Третата значајна „градина“ е Елдорадо, која можеби е еден лажен рај.^[49] Други можни и поважни градини се земјата на исусовите војници, градините на Пококуранте, Какамбо и Турчинот.^[50]

Овие градини веројатно се однесуваат на Рајската градина, a сето ова било предлог на Ботиља, на пример, дека градините се однесуваат на Енциклопедијата, француски: Encyclopédie, и дека заклучокот на Кандид за обработување на „својата градина“ ја симболизира Волтеровата голема поддршка за овој стремеж. Кандид и неговите придружници на крајот од романот, се наоѓаат во многу слична позиција со Волтеровиот тесно поврзан филозофски круг, што ја поддржува Енциклопедијата, француски: Encyclopédie. Главните ликови на Кандид живеат во самотија додека ја „обработуваат [нивната] градина“, исто како што Волтер ги советува своите колеги да го напуштат општеството за некое време, барем додека пишуваат. Покрај тоа, постои доказ во епистоларната преписка на Волтер, дека тој ја користел оваа метафора за градинарството при пишување на Енциклопедијата, француски: Encyclopédie. Друга можна интерпретација на сево ова е тоа што додека Кандид ја обработува „својата градина“ предизвикува чувство кај нас дека тој се занимава само со оние неопходни нешта, како што се нечие хранење, борба против досадата и сл. Ова е аналогно на она како Волтер гледа на градинарството. Тој самиот бил градинар на неговите имоти во Лес Делицес и Фернеј, па често пишувал во неговите преписки дека градинарството било негово важно хоби и претставувало извонреден и ефикасен начин да се биде постојано зафатен со нешто.^[51][52][53]