Символот на верата

Kako prvo, da pochneme so zborot simvol.Zoshto se koristi denes ovoj arhaichen zbor, koj nikade poveke ne se upotrebuva i verojatno dobar broj lugje nema nitu da go razberat, vmesto literaturniot makedonski zbor simbol?

Mozhebi ova prashanje vi izgleda retorichko i formalno, no jas mislam deka ushte vo start toa pokazhuva deka imame razlichni pogledi za nekoi raboti. Ako upotrebata na nekakva izumrena terminologija se smeta kako kvalitet i doblest zatoa sto so toa se reflektira nekoja istorija, tradicija, obichaj, vrednost, verska i religiozna tezhina i kvalitet, jas toa go razbiram sosem sprotivno. Za mene toa e potpolno iskluchuvanje od segashniot moment na realnosta, beganje vo nekakvo minato koe poveke ne se zhivee vo segashninata, davanje prividna vrednost na neshtata samo zatoa sto se upotrebuva "star crkoven jazik" i posvetuvanje nepotrebno vnimanie na formata vmesto na sodrzhinata.

P.S. Koga sme veke kaj arhaizmite, sto znachi zborot "torzhestveno"?

P.P.S. Mi se dopagja delot za svesta pozadi zborovite (mi se vkochanija prstive od kucanje po tastaturava na kompjuterot za toa deka najvazhna e svesta sto stoi pozadi zborovite i delata) ama na toa mozhebi ke se navratam podocna.... ne bi sakal sega da go rasplinuvam prashanjeto za upotrebata na arhaizmi vo komunikacijata so deneshniot chovek (bez obzir dali e vernik ili nevernik).

Изменето од Messenger - 30.Мај.2008 во 01:36

Толкување 1

Символoт на верата – е торжествено исповедање на христијанските догмати. Тој се чита или се пее за време на Литургијата, пред почетокот на евхаристискиот канон.

Првиот збор на тој свештен текст; „верувам” – е поврзан со секој нареден член на Символот и му придава на тоа заедничко изјавување на верата карактер на лично учествување и одговорност на секој член на Црквата, кој заедно со другите вели „верувам”, и (понатаму) „исповедам”, „чекам” (т.е. очекувам со надеж).

Но, доволоно ли е (верата) да се исповеда само со уста, па дури, со срдечна набожност, ако умот не се прилепува кон смислата на тие зборови, што биле изнајдени од отците на Црквата, за Богооткриената вистина да стане достапна за секој човечки разум, просветен со верата во Христа?

Големиот православен богослов од минатиот век; Митрополитот Филарет Московски, правеше разлика меѓу верата како Богооткриена Вистина и верата како свесно примање на откровението. Слепата приврзаност кон авторитетот на верата не е доволна за да се „има вера”. Св. Филарет напишал; додека нашата вера е само прифаќање на Светото Писмо и Символот на верата, таа му припаѓа на Бога, на Неговите пророци, на Неговите апостоли, на отците на Црквата, но тоа сè уште не е наша вера. Дури кога верата се закрепнува во нашите мисли, нашето паметење - тогаш ние сме ја нашле верата, имаме вера. Значи, неопходно е да се изучат сите 12 членови на Символот на верата, за зборовите кои ние ги слушаме на секоја литургија, да ја разбудат нашата мисла и да нè направат свесни членови на Црквата Христова...

(Свиток)