FENIX-5

dobro..jes da ubavo ti stoji...a da ti kazam pravo i naviknav taka da tevidam

pa jas i taka go sfativznaes li ti sto znaci vo denesno vreme da imas reputacija na Gestaponesto besceneto e toa...znaci silen karakter...dobar temperament...znaci vredis kako licnost...ne si nekoj mekush koj place za se i sesto i ako nesto ne mu se dopagja vednas mu se javuva na bato za da mu se pozali

la fille напиша: haha, koj mi ja dodeli?pa zdruzenieto na isfrustrirani forumdzii na koisto ne im odgovara kako go vodam Razno

jas na tvoe mesto toa bi go cvatil kako kompliment..pogolem i ne si mozela da dobies

aj,ke se potrudam..da ja zadrzis ..makar sto strasno me interesira koj Gebels ti ja dodelil?

la fille напиша: Makijaveli, toa veke go procitav vo Ljubov...Navistina prekrasen tekst...mi se dopagja

blagodaram mila...tvoeto mislenje znaes deka mi e jako bitno,pred se poradi objektivnosta...koja ti e edna od vrlinite poradi koi najmnogu me voodusevuvash

Makijaveli, toa veke go procitav vo Ljubov...Navistina prekrasen tekst...mi se dopagja

za onie koj ne uspeale da procitaat..ke vi pastiram..

.tekst otkinat od mojata,nejzinata,negovata..poveke dusi...

Погледот е некаде во бесконечноста во заливот на зелените површини,во движењето на изгубените фигури,во спректарот на боите,се губи во некои очи.Ги има многу,а сепак си осамена немаш некоја цел пред себе.

Чекориш под бледото небо кое ако го погледнеш дава надеж кое во себе крие многу тајни.Продолжуваш гледајки ги чекорите одиш некаде во далечината никој не може да ја врати насмевката на твоето прекрасно лице.Се е безнадежно,се сеќаваш на минатото премногу исплашени лица мрморења од сите страни не ги разликуваш само чекориш да ја најдеш вистината,имаш надеж и бараш некоја личност,но попусто знаеш дека се е безнадежно.

Одеднаш надежда почнува да бледнее малку по малку ја снемува,но ти сеуште постоиш и понатаму чекориш во судбината препуштена на времето.Времето тече,а ти не приметуваш можеби е веќе премногу доцна тогаш во бездна и дозволи на една личност да навлезе во твојот свет и да ти ја уништи суетата,но таа личност без почит се изгуби во далечината кон која што ти сега чекориш без да знае дека е твојот лик е од другата страна на огледалото.Чувствуваш дека си зомби живееш,а сепак си мртва живееш во некоја илузија, некој свој свет,свет на хипокриза се плашиш да ја отвориш вратата на реалноста,немаш чувства и не го гледаш животот околу себе личноста што ја бараш по која чекориш кон далечината ти ја одзема волјата за живот.Потруди се да најдеш излез се изгуби во светот на нереалноста побарај спас во твоето его не дозволувај да пропаднеш во бездна.

Премногу патиш,а премногу постоиш многу малку живееш за да дозволиш да те нема.Чекориш под небото,а лицето ти е влажно и небото плаче заедно со тебе ти плачеш за својот изгубен дел поради твојата личност исчезната во далечината.

Небото плаче поради тебе поради тоа што без љубов ти си зомби, жевееш ,а сепак си мртва.