Тодор Александров и Ванчо Михајлов

И зошто баш Ќустендил?
Нема врска со Пиринска Македониjа.Па и човекот убаво кажува дека е со цел да се казнат разбоjниците, нема никакво востание против бугарите.
И знаеш убаво и Тодор и Крсто като какви се изjаснуваат.

Ете Буги, види за твоjто "Кустендилско востание" што кажува Крсто Лазаров:

Не изостанаа да се вршат грабежи и во пределите на Царството. Во Ќустендил беа изнудени многумина од првенците-Тодор Рашев и др. Во село Ранинци, Ќустендилско, беа обрани власите. Сето тоа стануваше, ако не со знаењето на бугарската власт, тоа под нејзиното равнодушие. Во Ќустендил начело беа: Брљо, Трајко Боjков од Куманово, Сене од Лесново, Кратовско, сите бивши четници, на служба сега во пограничните премини Црна скала, Раково, Сажден, Грлото, Ѓуешево и имаа задача да чуваат границата, та да не минаваат чети за Македонија. Тие следеле селаните од пограничните села, кога одеа на пазар, или кога се враќаат, обискираа ги да не носат некое писмо за Oрганизацијата. Оваа состојба трае до зимата 1920-1921 година, кога Организацијата скина со нив и ги прогласи за изменници. Иако тие беа бугарски полицајци, сами често пренесуваа границата и вршеа грабежи со единствена цел да jа компромитираат Организацијата. Грабежи се случија во селата: Ора, Св. Николско, с. Дренок, Кратовско, Чашинци, Долни Балван, Вак'в, Паланечко, Шопско, Рударе. Борбата помеѓу Организацијата и бугарската влада се доста влоши и многумина од овие бивши четници, сега разбојници, почнаа да се разкаjват и молеa за прошка. Прв се поврна Иван Брљо, Цветан Спасов, од Куманово, поранешен мој четник, се исправи и во 1924 година загина хероjски во Кратовско. Простено беше и на Пано Жиглjaнски. Но неколку од овие разбојници со грабежите си беа отишле многу надалеч и бидејќи Oрганизацијата се беше доста засилила, почнаа да изведуваат нападите во Ќустендилско на бугарска територија, бидејќи грабежи и напади не можеа веќе да стават во Македонија . Ова разбоjничество из Ќустендилско страшно многу тормозеше населението. И на 2 декември 1922 година Организацијата се виде принудена да го окупира Ќустендил, каде што некои од разбоjниците беа казнети. По бегството на Тодор Александров од затвор, тој дојде во Ќустендил и со група од 7 - 8 лица влезоа во Македонија. Симеон Кочански ни изпроводи до границата, а ние можевме до Кумановско и Скопско и после пак се вративме во Бугарија. Влегувавме во селата и се јавувавме на поединци. Условите во 1920 година беа подобри отколку оние во 1913 -1914 година.По Сојузничката војна луѓето беа многу очајани, бидејќи сметаа дека по завршувањето на војната се е загубено, а во 1920 година не веруваа во ништо трајно. По првото пријавување со Тодор Александров престояхме околу 1 месец и тој успеа да влезе во конверзација, со многу стари работници. Покрај тоа, луѓе кои не беа земале никакво учество дотогаш, сега изказаа подготвеност да работат, така на пример, кумановски трговци. Дури и србомани изказаа подготвеност да помогнат.

          
      

Изменето од lav4eto - 06.Ноември.2009 во 18:11

Boogie напиша: Да Да эатоа Стамболиски эавршил каде што эавршил

Точно така, Буги.
Имам од истиот весник за ставот на ВМРО кон „Федерасион Балканик“ и воопшто виенскиот круг.
Дали ќе може да го покажам?

mungos80 напиша: така де само србите и грците биле окупатори а бугарите биле ослободители?

Читај го исечокот од втората страна, там пишува и за Бугарија.


Изменето од Каснакоски - 01.Ноември.2009 во 20:44

така де само србите и грците биле окупатори а бугарите биле
ослободители?

Ништо не пропагирам. Примерно Ангел Динев напишал што напишал, ама човекот не знаел дека некои од работите што ги напишал тебе нема да ти одговараат.

темата за Ангел Динев, врз материали предоставени од Андонов Бале

знам го пратам на бугарските постови сите мои материјали ги зема и објавува од една книга два збора каде пиши бугарин.многу се ... овие бугарите,односно да се извинам македонци на кој дедовците пребегале и сега се поголеми бугари од татарите.