Децата и религијата-кога да им се говори за Бог?

Атеист - истото важи ако го научиш детето на теорија на еволуција - после тешко дека ќе се откаже од неа, иако знаеме дека таа не е ниту докажана, ниту доволно стабилна како теорија.
Во секој случај, што и да го учиш, ти ќе му изградиш еден систем на верување и убедување, тоа е неминовно. Соодветно - секој родител го гради системот што тој го смета за исправен.

zidarski напиша: Бутел - се согласувам со тебе! Но како што гледаш, и јас и ти сме во право. Затоа што ако ти го учиш детето твое на религија, нема да бидеш искрена пред себе, а соодветно и пред него. Ако јас не го учам детето мое (кога ќе имам де) на религија, тогаш јас нема да бидам искрен пред себе, а соодветно и пред него... Но - ни јас ни ти не го ограничуваме детето во тој поглед и сепак тоа самото ќе избере за себе понатаму во животот. Се надевам дека се разбираме.

Само една „мала“ разлика што неучењето на нешто ќе му даде можност понатаму да го избере тоа (ако детето сака), но учењето на нештото тешко да ќе му даде правец утре да се одрече од тоа, а и чисто се сомневам ако сепак се одрече дека тебе ќе ти биде драго.

Изменето од Ateist - 11.Септември.2008 во 12:03

Токму така!

zidarski напиша: Бутел - се согласувам со тебе! Но како што гледаш, и јас и ти сме во право. Затоа што ако ти го учиш детето твое на религија, нема да бидеш искрена пред себе, а соодветно и пред него. Ако јас не го учам детето мое (кога ќе имам де) на религија, тогаш јас нема да бидам искрен пред себе, а соодветно и пред него... Но - ни јас ни ти не го ограничуваме детето во тој поглед и сепак тоа самото ќе избере за себе понатаму во животот. Се надевам дека се разбираме.

se razbirame ....

jas pogore napisav deka dosega ne projavile nekoj pogolem interes za da nie vodime razgovori vo vrska so religijata.

po moe licno ubeduvanje gi vospituvam kako sto i mene me vospituvale , da naucat sto e dobro a sto loso, i da naucat samite da nosat odluki sto sakaat a sto ne sakaat.

jas ne im odreduvam kakva muzika da slusaat, koj sport da go gledaat, koi filmovi, so koi drugarcinja da se druzat , toa e niven interes i izbor. taka i so religijata.

za mnogumina od vas religajta e etika, moral, nesto bez sto covekot e los, neispolnet, prazen. za mene religijata e samo veruvanje vo nesto vo koe jas ne veruvam. i ednostavno ne mi e potrebno toa veruvanje vo nesto sto nikoj ne go videl , nikoj ne go opipal , za da bidam srekna i uspesna vo zivotot.

Не зборував за кога ќе пораснат, а кога се деца...
Значи, ти, водена од своето лично убедување, ќе им кажеш дека е тоа измислица и така ќе ги воспитуваш. Кога ќе пораснат потоа, ако сакаат самите, може да веруваат дури и да станат попови.

Од другата страна погледнато тоа изгледа вака: Јас на моето дете, воден од своите лични убедувања, ќе му кажам дека Бог постои и ќе го воспитувам така. Кога ќе порасне потоа, ако сака самото, може да не верува воопшто или да смени вера.

Каде е разликата?!

Бутел... една хипотетичка ситуација...
Што ако детето почне да те прашува за Бог и за работи во врска со верата и религијата? Ќе му дадеш избор или ќе му кажеш "тоа се измислици"?