Ваша поезија

СМРТТА НА СВЕТУЛКИТЕ
На А.К.

Умираат ли светулките на радоста
Како риби
во река со испуштени фекалии
Или ти им пресудуваш
на поилото на надежта
Со отровите на самопрезирот
во твоите вени

Мракот ти е бедем на боиштето
Со сите непресметани маски на времето
Што го величаш
и толчиш истовремено
На дланка од сончева преѓа
Со толчникот на неспознатата радост

Гаснат фенерчињата на мртвите светулки
Во морето миризби на раната пролет
А ти со завеси од црн драпер
го сопираш сопственото дишење
Во бесмислената игра
на желбата
да ја зачуваш хармонијата
На песна на најцрниот Орфеј,

Ќе побара ли некој отчет за чувствата,
Во зората. во која сонцето ќе помине
Покрај твојот прозорец
како случаен патник,
Без интерес за твоето отсуство
во мислите на соседите,
Или се ќе заврши како евтина хумороска
СО безимен лик
Што се чита од немајкаде
во автобус на кратка релација?


Изменето од majstorce62 - 30.Март.2008 во 21:32

ВРАЌАЊЕ НА ЈАНЅАТА

Здив не здивнал
- водовртина...
Одоздола нагоре
И пак удолу...
Врти, сучи
- конец недосучен
Во умот црево развлечено
Од стравот,
Од немирот,
Од неспокојот...

Јанѕата двоглава,
Јанѕата троглава,
Јанѕата стоглава...

Умот никој не ми го варди
Умот штукнат
Од мисла обезличена
Умот недоумици што таи
- оскоруши зелени на радоста...
Ме глоѓа,
Ме саклетисува,
Ѕемнеж змијолик
- стутулнница,
Змијокот во грмушка исушена
Од коренот фиданка што и рти
Без бликнеж на сокови зелени...

Јанѕата двоглава,
Јанѕата троглава,
Јанѕата стоглава...


Изменето од majstorce62 - 31.Март.2008 во 00:12

Preubavi   pesni gi procitav najnovite vi blagodaram !mi ja hranite dusata a so sekoe zborce ispisano kako da mu davate den poveke na mojot zivot. pozdrav do moite faforite so poslednite pesni fala na marija_magdalena,majstorce62,zbunet,mikus,bluebell,eurydice,quentin..

Изменето од super babicka - 31.Март.2008 во 00:29

Како мастило потроши ме
како приказна раскажи ме
како сонце погледни ме
како пријател повреди ме
како мрак засакај ме
како солза избриши ме
пушти ме но не оставај ме
имај ме и не давај ме
преклопени чуства како
облаци се судрија
вечерва е напната
душава полека тоне
тоне како паричка во бунар
пуштена
тоне како изневерена.
Дај јави се, или пак запеј ми
појави се, или пак пиши ми
или ништо од тоа не прави
само поглед дај ми
само поглед полн лукавост и сила
очај и нежност
да изгубам тло под нозе.
голема наслада криевме
премногу страсти разменивме
а кружеа празнини....

Rainbow

We are two fools,
Oblivious to all,
Painting our own
Rainbow on the clouds.
A rainbow from me to you
A rainbow from you to me
Although we have no clue
Although we cannot see
What good comes out of it.
The clouds are getting heavy
And they are bound to burst
And rain is bound to wash
The colours of our thirst.
We welcome best and worst
As long as we can match
Our craves to reach again
And start it from the scratch.





Изменето од eurydice - 01.Април.2008 во 07:46

Big

Big words
Are not my cup of tea;
I’d rather sit under
a big tree
And talk small 'n' sweet
In a low voice,
because
big and loud
Grows my heart
Every time I think of you.



Изменето од eurydice - 03.Април.2008 во 21:38

Tupanici i kloci po iskrseni rebra
dodeka vodoskok blika od puknata arkada
crveniot svet go gledam
onakov kakov go znam
so kuki javni i gmizavci vo kose sekoe,
a veke umoren sum i neosetliv na udari tapi
niti so za blagodarnost cuvstvo
za ona sto nikogas i sum go nemal.
Tropam na vrata
sto lici na domot moj
iako sum daleku od nego
baram poznati lica megu opsednata tolpa
sto kucinja vodat, nuzda da vrsat
kade detelina ima so cetri lista.
A ti mi velis deka da mi veruvas ne mozes,
no sepak jas mozam
zosto seedno mi bidnaa
prijatelstvata i predavstvata.