СТИХОВИ КОИ ВЕ ДОПРЕЛЕ

.............

НЕБЕСНА УБАВИНА

Ноќва, бисерни ѕвезди го осветлуваат твојот лик,
стоиш, така исправена и горда пред своите сокласници,
ги прикриваш борите на своето лице,
ја пружаш својата небесна насмевка,
се присетуваш на првата љубов, првото задоволство
и во моментот кога сказалките се љубат, на првото неверство.

Не мила, не сум јас твојата неверна љубов,
не сум човекот кој сака да ја украде твојата љубов,
да ја одзима љубовта и ваниманието од едно толку невино и прекрасно ангелско дете.

Јас само посакувам мила да бидам во твоја близина,
очиве да ги наполнам со убавина, душата со топлина
и срцата наши со близина.

Велат времето е најмудро, времето открива се,
затоа те молам запри го времето, сочувај го моментот,
за кога ова сега ќе биде некогаш!

Лека ти ноќ мила.
Посветено на С.
alexbog

Вознесеност по Јана

Љубена Ми проблесна мисла од нигде никаде. Во каквa  и состојба да сум. Мамурен, тажен, или уморен Штом  помислам на тебе, љубовта ми бликнува од газерот, ми се чита на челото и зрачи од очите. Целосно сум твој. Да ме моделираш по желба. Во оваа посрана реалност Единствена смисла да се будам, е радоста што те сакам. Песничкава е од еден блогер, кого редовно го читам...  ...

lotus flower напиша: majstorce62 напиша: lotus flower напиша: БРАНА Ја минавме ноќта заедно - летното небо ни понуди крошна од безгрижност а во нас музицираа остарените трубадури на болот по затегнатите жици на епидермите... Ти – река со наглодано корито од видрите на времето што те газеше, Јас – ѕид повисок од самсебе, Брана од бессонот изѕидана. Станавме езеро: го поплавивме сурово полето посеано со песната на изгрејсонцето...majstorce62 а што конкретно...?    Мислев, но неможам да издвојам , целосно ми се допаѓа.Во твоите раскази и песни јас гледам зрелост, мисла и емоција . Се ми изгледа некако складно и убаво

OK... PESNATA IMA DVA DELA - GRADENJE NA IDILA I VRAKJANJE NAZAD VO PEKOLOT, ILI NA POCETOKOT KOJ E SIV I MRACEN...

lotus flower напиша: БРАНА Ја минавме ноќта заедно - летното небо ни понуди крошна од безгрижност а во нас музицираа остарените трубадури на болот по затегнатите жици на епидермите... Ти – река со наглодано корито од видрите на времето што те газеше, Јас – ѕид повисок од самсебе, Брана од бессонот изѕидана. Станавме езеро: го поплавивме сурово полето посеано со песната на изгрејсонцето...majstorce62

а што конкретно...?   

ULICA GORKIH JAGODA

Dobrodošla,
u ulicu Gorkih Jagoda... broj pet!
Tu na uglu, s Ulicom Spaljenih pisama i
Mrtvih Nadanja,
stanujem ja.

Svako jutro, odem do ćoška
Bulevara Prevara.
Tu kupim novine -
"24 časa života manje".

Pogledam oglase,
rubrika "Nadanja",
ali ništa novo...
Čak se i staro razgrabilo!

Oko podne,
sednem u park,
pokraj reke Sećanja,
i gledam kako otiču
nabujale misli...

Popodne je moje vreme,
kada ručam u restoranu
"Prvi poljubac".
Odmah je tu, na trgu Ironije.

Pitam koji je danas dan
crno-belog kelnera...
(Pošto znam koji je specijalitet,
kog dana na meniju...)

"Koji je danas dan...?!"
reče kelner...
"Mislim gospodine, da je danas
Patetični dan!"

"Bože!
Zakleo bih se da je danas
Očajni dan!
Kako prođe nedelja!"

Za Patetični dan,
obično je na meniju
"teška Glupost,
filovana s divljom ljubomorom"

"Moje omiljeno!"
- pomislih.
"Još nešto gospodine?!"
bio je ljubazan kelner.

"Možda... preliv od intriga,
s jednom toplom, sočnom laži!?"
"Mogu li Vam preporučiti
samosažaljenje uz to?!"

"Ko kuva danas?!"
pitah.
"Đavo, čini mi se...
ili Vaša bivša!
Ako joj je počela smena?!"

"Daj! 'Ajde!"

"A, za desert?!"

"Možda neki bol,
u predelu grudi?!"

"Naravno gospodine... Sve za Vas!"

Ratko Petrovic

.

Изменето од mistake - 31.Јануари.2011 во 17:55