СТИХОВИ КОИ ВЕ ДОПРЕЛЕ

SAMA U GRADU MILIONA

Sedim sama na klupi,
kao da sam jedina u gradu miliona.
Čujem korake tuđih stopala,
varaju me.

To mesec kotrlja osmeh,
šara tvoju senku,
igra se povetarac
sa mojim ustreptalim mislima.

Ne smem da se vratim kući,
zidovi moje sobe postali su tesni,
ispunila ih samoća.

Tuku me niz lice krupne suze,
kao biseri.
Nema te za ponoćne razgovore,
a htela sam sve što takneš,
da se pretvori u mene.

Širiš u meni čežnju
i noćas zbog tebe tonem u mrak.
Na klupi zbog tvoje senke,
živim sama u gradu miliona.

avtor nepoznat

Matija Bećković

Ako jednom stavis na gramofon moje srce,
Cuces ono sto sam izmislio samo da bih tebi rekao:
"Mozak svih biljaka, mozak svakog drveta nalazi se u zamlji,
Da li je tamo vec i mozak covecanstva?"
Javno iznosim recenice kojima sam te osvojio,
Govoreci o drugim stvarima govorio sam o tebi,
Pucajuci u plafon izjavljivao sam da te volim
I sve sto sam lepo rekao o drugima tebi je namenjeno,
Dok sam s tobom govorio telefonom
Moja krv je tekla zicom do tvojih usta
I telefonska mreza se pretvarala u krvotok,
Kao sto se bolest pismom prenosi iz drzave u drzavu,
Kao sto stotine koza ubijenih zivotinja cine tvoju bundu,
Kao sto je u mojoj glavi prostor manji od ovog izvan nje,
Tako je i u mojoj utrobi sapeto nesto vece od mene.
Ja, sin zenin, kceri covekova, tebi sam ovako govorio:
"Ako eksplozija provetri utrobu zemlje
Izletece iz nje kamenje vece od nase planete,
Oko bivse zemlje ostace kao kavez nagoreli meridijani,
Kao konstrukcije porusenih hangara,
Kao kosturi konja na nekoj visoravni. "
Neka mi bude zabranjeno da te volim,
Hocu da ispastam, hocu da pokazem sta mogu da ucinim za tebe.
Neka mi na ledja natovare betonsku kuglu,
Hocu da zamenjujem gipsanog roba na ulazu u tvoju kucu!
Neka postari odbiju da ti uruce moja pisma,
Neka mi bude zabranjena upotreba javnog saobracaja i telefona.
Sve sto je receno o buducnosti,
Da je receno o tebi, bilo bi istinito i ne bi propalo.
Da je uzidano u tebe ono sto je uzidano u hramove,
Sve to ne bi bilo besmisleno.
Ono sto se govori tudjim zenama ja sam govorio tebi,
Iz punih pluca pod slemom i pod punom ratnom spremom,
Jer nista ne zasluzuje himne i toliku patetiku osim ljubavi
Zato sto me volis ja volim sve ostalo,
I nikome ne zelim zlo.
Moja ljubavi, digla si me toliko visoko
Da i kad bih pao - do zemlje bi se naziveo!
Dizem primitivnu buku kao sto sneg grmi i dimi se u klancima,
Da si muskarac imao bih najboljeg druga!
Neka se izvrne sav svet i na levak sruci u tebe,
Neka nice drvece koje niko nije posadio.
Neka se niko ne pridrzava svojih oblika i granica,
Neka tresnje, neka jabuke ne budu okrugle,
Nego kakve god i kolike god hoce,
Neka se slonovi uvuku u misje rupe!
Neka moju dusu grubo istovare na prvom djubristu,
Neka najjaci glasovi sruse sve plafone,
Neka se nebesa otarase snega i kise,
Neka sve ostane cisto i slobodno,
Neka samo moji prsti budu prljavi od mastila,
I neka se proglasi ludakom
Svako ko pomisli da te vise voli!

КОСКИ

Кога некогаш, ќе се сетиш на неа
На земјата твоја во која си роден
На парчето небо што тебе те гледа
На името вечно што секој го колне
Не заборавај дека по коски газиш
коски на твојот напатен народ
коски на некој што умрел за тебе
а ти ни име не му знаеш
Не заборавај дека оваа земја
видела повеќе крв од вода
Не заборавај дека името твое
е само твое и дадено од Бога
Не заборавај дека душата твоја
е дел од ова непокорно небо
Не заборавај дека ти си тука
за да го прегрмиме заедно овој пекол
А кога странецот ќе дојде
и ќе сака да го убие духот во тебе
удри го јако со сета сила
за да знае другпат
најсветото твое да не го дира
Покажи му дека за него имаш
Во мислите грмеж
Во очите пламен
Во срцето виор
На душата камен.

Па не знам, најдени ми се пред некое време, првото на Youtube, а второто на некој блог беше, само не ми текнува името ниту на профилот на Youtube ниту на блогот...



Изменето од ThePPPTrooper - 02.Јули.2009 во 11:53

КОСКИ

Кога некогаш, ќе се сетиш на неа
На земјата твоја во која си роден
На парчето небо што тебе те гледа
На името вечно што секој го колне
Не заборавај дека по коски газиш
коски на твојот напатен народ
коски на некој што умрел за тебе
а ти ни име не му знаеш
Не заборавај дека оваа земја
видела повеќе крв од вода
Не заборавај дека името твое
е само твое и дадено од Бога
Не заборавај дека душата твоја
е дел од ова непокорно небо
Не заборавај дека ти си тука
за да го прегрмиме заедно овој пекол
А кога странецот ќе дојде
и ќе сака да го убие духот во тебе
удри го јако со сета сила
за да знае другпат
најсветото твое да не го дира
Покажи му дека за него имаш
Во мислите грмеж
Во очите пламен
Во срцето виор
На душата камен.

Quentin напиша: Одеднаш Одеднаш... Некој ти го забавува времето и ти подарува компас со четири страни север... Одеднаш... Некој не заспива до тебе, а ти слушаш како дише и го покриваш неговото отсуство со топло ќебе од копнежи. Одеднаш... На некој ќе му текне да ти недостига во дождовите, во мирисот на липите, во уморот на градот...

Твоите стихови секогаш допираат... овие ми се посебни...

Konstantin Simonov - Čekaj me

Čekaj me, i ja cu doći,
samo me čekaj dugo.
Čekaj me i kada žute kiše
noći ispune tugom.
Čekaj me i kada vrućine zapeku,
i kada mećava briše,
čekaj i kada druge nitko
ne bude čekao više.
Čekaj i kada čekanje dojadi
svakome koji čeka.

Čekaj me, i ja ću sigurno doći.
Ne slušaj kad ti kažu
kako je vreme da se zaboraviš
i da te nade lažu.
Nek poveruju i sin i mati
da više ne postojim,
neka se tako umore čekati
i svi drugovi moji,
i gorko vino za moju dušu
nek piju kod ognjišta.
Čekaj i nemoj sesti s njima,
i nemoj piti ništa.

Čekaj me, i ja cu sigurno doći,
sve smrti me ubit neće.
Nek kaže tko me čekao nije
Taj je imao sreće!
Tko čekati ne zna, taj neće shvatit,
niti će znati drugi
da si me spasila ti jedina
čekanjem svojim dugim.
Nas dvoje samo znat će mo kako
preživjeh vatru kletu -
naprosto, ti si čekati znala
kao nitko na svetu...