|
|
Ваша поезија |
Внеси реплика 
|
страница <1 4344454647 146> |
| Автор | |
majstorce62 
Сениор 
... Регистриран: 23.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4251 |
 Опции за коментарот
 Благодарам(0)
 Цитирај Одговор
 Испратена: 26.Јули.2008 во 19:51 |
|
ИНАЕТ
( на Пенелопа) Таго бисерна, и твојот крст од поцрнет јантар на грбот свиткан ќе го носам и со песна во очите ќе го изодам патот до нашата Голгота каде и да е... ниту троскотот на болката што се коти: од семето од коренот од ластарите му, во одот не ќе ме сопне не ќе ги испие соковите на мојата тврдоглавост што ја калев во воздишките твои како невешт чирак во зачадената ковачница на судбината… Насмевко угасена, Ништо не е посветло од тебе Во мракот што сака да не голтне… |
|
|
БИДИ СИ ГОСПОДАР НА СОПСТВЕНИОТ УМ
|
|
 |
|
|
zbunet
Сениор
Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 25.Јули.2008 во 13:15 |
|
Smackan crv
na petica zalepen posledni misli misli posleden glusec na pomocano kose umira, posledni nasmevki vo prezir preogaat. Nieden zbor sila nemal zosto silata doaga so silnikot, niedna nadez boi nema ako se ceka od sila visa bez rakavi zavrateni i celo kaplivo, no nema vrednost iako e trudna iako e vredna dodeka vremeto kako ludak trca kolku da se istrca, kolku da se izduva, petneset milijardi godini i nesto sitno taka. |
|
|
|
|
ПодВодно
Сениор
Регистриран: 09.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 7391 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 24.Јули.2008 во 23:31 |
|
x x x
Трнов венец од копнеж и неспокој И мисли приковани со клиновите на сомнежот На распетието на денот. |
|
|
|
|
majstorce62
Сениор
... Регистриран: 23.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4251 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 24.Јули.2008 во 21:04 |
|
БАЛАДА ЗА ЖИВОТОТ
(на мојата Пенелопа) Ни една пролет немала толку нежност Во гласот на своето надоѓање Од пределите на замислените почетоци Каде секоја песна е кантата на вљубените А боите се распознаваат по името На сликарот на последното платно на судбинското прашање во кое се прекршуваат смислата и бесмислата... Мислев, сите магии на дланка ќе ти ги донесам Ќе те облечам во свилата на најсветлиот зарек, Мислев, со седефот од душата Ќе ги исполирам сите твои недоиграни игри И ги бакнував во мислите сите сокачиња По кои останале расфрланите парчиња Од твоето детство Како тажни кукли после препирка со најдобрата другарка... Тивко одѕвонува ехото на дамнешната радост Во темните длабочини на твојата болка А јас фатен, изулавен Со две раце во еден ракав протнати Ги бројам капките на времето Од стреата на избезумените мисли... Таго бисерна, Ништо не е повечно од тебе И толку беспомошно одминливо Во миговите кога сите сонови заличуваат На кревки стебленца исушена трева... |
|
|
БИДИ СИ ГОСПОДАР НА СОПСТВЕНИОТ УМ
|
|
|
|
|
Quentin
Сениор
Регистриран: 12.Јануари.2008 Статус: Офлајн Поени: 763 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 24.Јули.2008 во 20:29 |
|
Непознато
Несоницата ноќва ја одложи нашата средба на неодредено. На точката каде фантазијата се разгранува во раскошна делта, ме чекаш со твоите столетни сказни, за стисокот и отпуштањето. Јас нема да умрам, јас само ќе завршам, ожеднет за искрен допир, во мноштвото прсти, обездомен во својата ѕвезда, меѓу безбројни соѕвездија. Ќе ти го раскажам мојот крај, штом се претворам во врисок на полна месечина, стравот што го соголува на својата суштина - непознатото. |
|
|
|
|
zbunet
Сениор
Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 23.Јули.2008 во 23:25 |
|
Jarosta na tigarot
na ridot dur stoi so priguseno rzenje muskul do muskul, a sepak ubavina za oci vo boi prelieni go prepoznava monahot koj go dostigna plodot na razmilsuvanjata svoi vo samotija i prigusena taga do rezigniranost i ramnodusnost, tigarot go prepozna zmejot i se sklupca kraj negovi noze kako milo mace. Mu pokaza na tigarot kade da gleda i mu sepna tivko zborovi nekoi i tigarot pocna da pase od trevata kako sekogas toa da go pravel. Tigarot se zaplasi sto ke bide so nego dali rogovi ke mu niknat, a monahot poglasno malku go utesi velejki mu mirno deka ne go pravi tigar toa sto jade tuku toa sto go pravi. |
|
|
|
|
majstorce62
Сениор
... Регистриран: 23.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4251 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 23.Јули.2008 во 16:20 |
|
РЕМИНИСЦЕНТНО УМИРАЊЕ
Музиката на штиклите, Дур одѕвонува по плочникот на моето срце Со акордите на последните воздишки На задишаниот ден, Ме раѓа одново и одново По стрништата на стариот непребол: Како нова празнина, Како нов крик во мракот Што шумоли со сенките На твоите последни зборови, Твоите клетви насладнички... Смрачката ги впива во сунѓер од себеизеднина Миризбите на босилекот на твојата насмевка, А душата е сува, Испукана, клета иловица Испостена од трње и паламиди, Могила на мртви илузии, Последно свратилиште на јаловото исчекување На прокудените намерници на радоста... Стишај ја, те молам, музиката на штиклите Бар за миг, Еден обичен, едноставен миг - капка роса во времето, Дури здив претсмртен да земам... |
|
|
БИДИ СИ ГОСПОДАР НА СОПСТВЕНИОТ УМ
|
|
|
|
|
majstorce62
Сениор
... Регистриран: 23.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4251 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 23.Јули.2008 во 09:32 |
|
СРЕЌНА ПЕСНА
( На задоблачната светлина ) Задоблачна сончевина на моето небо Облакот со срмен вез е порабен А личи на среќа.... Песна сум Од мртва птица оставена Коријата ечи од стравот На изгубеното дете Што ги бара неосмислените игри Во гнилото лисје на вистината Се е толку едноставно недостижно: Игрите, Песната, Светлината Облакот со срмен вез на образот Ми ја открива најголемата тајна.... |
|
|
БИДИ СИ ГОСПОДАР НА СОПСТВЕНИОТ УМ
|
|
|
|
|
fragola
Сениор
Регистриран: 02.Февруари.2008 Статус: Офлајн Поени: 3829 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 23.Јули.2008 во 00:35 |
|
Go zemam vo dlanki
sekoj spomen, sekoj izminat moment kraj tebe, kako so kandzi ja otkinuvam sekoja misla od sebe i vo kuferot ja frlam. Gajle mi e, dali nesto krevko ke se skrshi i na atomi ke se razdrobi ne vnimavam! Brzam se da spakuvam. Vremeto nosi tovar nov, koj ke treba vo kuferot da go smestam, ushte samo den,odlozuvanje malo i nitu so kran ne ke go premestam. |
|
|
I get enough exercise...just pushing my luck.
|
|
|
|
|
majstorce62
Сениор
... Регистриран: 23.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4251 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 23.Јули.2008 во 00:03 |
|
ДОЛГ
(На најсаканата) Стои времето -вода застоена, Бигор зборот дури мудрува Стои времето Зрак скаменет во мислата, Во лабораторијата на зборот... Лагите пеат сини псалми За гордите ангели на немоќта Вистината има вкус на забрането овошје Што скапува на дрвото Над гладниот опул на лудоста, Во лабораторијата на зборот... Посети ме Кога времето повтор ќе потече, Кога бигорот ќе стане килибар, Кога зракот ќе се усили во мракот, Посети ме во лабораторијата на зборот И потсети ме дека ти должам плод Од забранетото овошје... Не бери гајле и ако последниот е ... |
|
|
БИДИ СИ ГОСПОДАР НА СОПСТВЕНИОТ УМ
|
|
|
|
|
ПодВодно
Сениор
Регистриран: 09.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 7391 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 22.Јули.2008 во 19:28 |
|
х х х
Приквечер накитена со сенки од летачки цветови. Каде спијат дење ноќните пеперуги? |
|
|
|
|
majstorce62
Сениор
... Регистриран: 23.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4251 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 22.Јули.2008 во 10:53 |
|
КУФЕРИ
Спакувани мисли во кеси од лушпи Што дехидрирале под сонцето на гревот, Ноќта го крие патот до следната станица На безгрешната проценка на стравот За можните измами на знакот Што покажува свиок во лево: Опасностите се составен дел од играта Во која правилата се заменуваат со сопки А играчките се факти со гиљотирани глави... Тешки се куферите Носачот отишол на чаша пиво... |
|
|
БИДИ СИ ГОСПОДАР НА СОПСТВЕНИОТ УМ
|
|
|
|
|
SAVANT
Нов член 
Регистриран: 09.Јули.2008 Статус: Офлајн Поени: 2 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 22.Јули.2008 во 08:20 |
|
Нема веќе сон нема веќе насмевки
Каде ќе бидеш ако не тука? Со кого ќе бидам ако не со тебе? Како да чекорам без да ме водиш? Како да зборувам без да ме прашаш? Каде ли си? Дали ти исчезна или пак јас се изгубив? На овој ден на ова место, јас и ти пред години Но сега, но сега Каде ли си? И секогаш е исто, се е исто Јас сум таа истата, а ти, а ти... Каде ли си? Нема веќе сон нема веке насмевки. Сајот згасна, но не и мислата. Бевме се, а сега не е повеќе ноќта прекратка, таа сега е долга како година. Се прашувам како времето помина? Како животот продолжи? сама во агонија, се прашувам и сама одговарам Нема веќе допири нема веќе сомнежи. Те нема тебе! А и јас веќе самата себеси се изгубив... За оној кој знае дека постојано се прашувам каде е 
|
|
|
|
|
zbunet
Сениор
Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 20.Јули.2008 во 20:44 |
|
Te sakam
veke vekovi mnogu seuste te sakam vo ovoj zivot i niednas ne propustiv da te sakam vo nieden zivot prethoden. Bolka i radost vozvisena seuste niz veni mi plamti od pomisla sama na tvojata slika vo umot moj vrezana. Te guskam vo misli ili na jave sekoj procut na sto bilo tvojot miris go nosi eden i edinstven prv i posleden. Изменето од zbunet - 20.Јули.2008 во 20:46 |
|
|
|
|
Внеси реплика
|
страница <1 4344454647 146> |
Tweet
|
| Скок до | Овластувања Вие не може да внесувате нови теми на форумот Вие не може да одговарате на теми на форумот Вие не може да ги бришете вашите пораки од форумот Вие не може да ги менувате вашите пораки од форумот Вие не може да креирате анкета на форумот Вие не може да гласате на форумот |
Опции за темата