Ваша поезија

Bez razlika na se
megu nas nema nikakva razlika
koga se dopirame
istite dvizenja gi pravime
i sekogas imam ili imas
sovrsen odgovor
na sekoj pottik,
na sekoj predizvik.
Nema ni trag od dosada,
samo harmonija bez prekin
bez umor
bez nedorazbiranje,
samo so siroko otvoreni oci
sungerasto vpivanje.
Nema greska,
nema trema,
se poznavame poveke vreme
od bilo kogo sto poznavame.

Ednostavno nije mi d'n
ednostavno nali,
na sekogo nekogas
nije mu d'n.
Ednostavno brodovi
nekogas grupno tonat,
ednostavno nekoj
saka da ti zarie noz do drska
i kako burgija da go vrti
golema dupka da ti stori
no od nea saka da ne umres
tuku so takva otvorena
na promaja da zastanes
na vrata od magacin nekoj
za biber i sol.
Tamu od kade doagame
baraaat i da ostaneme
za da hranime beda i ocaj
taa sto sme ja zateknale
bez razlika na izbor
za koj samo drdorime,
a nikogas sme go nemale.
 

zbunet напиша: Za majstorceO' gospodine nizaedentigar kineskisto da odi ima uste nesto sitnododeka da stane zmej,koga sila negovavo mudrost ke se dadnei koga najposle ke bidneona sto sega samo izgledana pogled prvvosh*t sto budizaludeni zbunuva ili samo provociravo zavisnost taana koj kako mi seceili da saka da svati,edno i poslednodeka ovcar ena ovci zatalkaniza koi mesto nemavo trlo niedno drugo.

море шо убав подарок, да си ми жив и здрав и уште долго да не збунуваш, пардон, изненадуваш...

Tajna

Tajno moja, koja te nosam vo sebe,

Ne te izdavam jas tebe.

Ti si tajnata, koja osmehot mi go krade !

Od tebe sakam da begam,

no ni samata ne znam kade !

 

Ti me nauci da sakam,

 ti me nauci da mrazam,

ti me nauci da custvuvam,

ti me nauci da kopneeam,

ti me nauci da taguvam,

za tie raboti te sakam

no sepak te mrazam!

 

Tajno moja, koja te nosam vo sebe,

Ne te izdavam jas tebe.

Ti si tajnata, koja osmehot mi go krade !

Od tebe sakam da begam,

no ni samata ne znam kade !

Na moite dragi prijateli, mesto torta za majot rodenden


ПОСЛЕДНАТА СВЕТУЛКА

Летај, светулко последна
Летај ми низ густиот воздух на мислата
Дури пат за неа има
Летај и не врти се назад
Ќе те чекам на секое твое
Ново одмаралиште
Со нов копнеж
По твојот незавршен танц.

Утро 2     (на Мајсторче)

Од исток се наѕираат
Бајраците и копјата на изгревот
И како цунами наидува
Пригушен татнеж на светлина.
Тоа се фалангите на новиот ден,
И déjà vu на старите битки.

Неговата љубов е мојот штит од злато.
Неговата љубов ме чува од уроци.
Таа е зборот Мојсиев што сече мориња.
Таа е мојата мана падната од небо.
Ги примам благодарно даровите
Смалена во својата недостојност.

ДИСИДЕНТНА ПЕСНА

Мојот сосед има една нога
Подолга од другата
И долго му трба да стаса од работа
До дома,
Одејќи преку три долги улици
И долго вдишувајќи ја радоста
Дека на децата и денес
Ќе им однесе топол леб.
Тој долго ќе кибицира,
Одморајќи ја долгата нога,
Ќе кибицира со долги далги
Продолжено задоволство
Во долгите ходници на душата,
Додека децата мачкаат на долгите рибанки леб
Пластови задолжен маргарин
Во маалската продавница.
Мојот сосед има поголем долг
Од мојот во сите маркети
Во кои пазарува
И со долги голтки го празни шишето
Со сливова ракија
Во долгите зимски ноќи
Крај ќумбетот во кој ги гори
Долгите беседи со долгите сенки
На долгите исчекувања
На задоцнетата инвалидска пензија
Долг е мојот сосед на одарот пружен
И никој не забележува дека
Едната нога му е подолга од другта
И никој долго не се задржува крај одарот
И никој не вели дека долго му требаше да го помине
Патот од фабриката до дома
Поскокнувајќи на долгата нога
Додека носеше долга векна топол леб
Кон прегратката на долгоочекуваната светлина
Долго ќе го помнаat мојот сосед
по долговите во супермаркетите
а јас по неговото долго изговарање
на зборот МАКЕДОНЕЦ.