Ваша песна,состав или што било напишано

....Само моите чекори ја раскинуваа тишината ,како што треперлива рака раскинува лист хартија нанижан со болка.Полека ја кревам главата кон мастиловото небо ,каде претходно ги распрскав сите мои зборови ....и гледај чудо.....станале сјајни ѕвездички ,кои намигнуваат на месечината додека ги мами во својата прегратка.Сенка сум, сенка треперлива и исплашена ,сенка напуштена и изгубена ,која талка во нокта барајки го делот за да биде целосна.....Сенка сум треперлива ,створена од сонцето, родена од месечината,која бесшумно се провлекува во сните на затворените очи ,можеби желни ,можеби не, да сонот стане јаве ,а јавето вистина....Долг е патот до светлината , а и товарот што го носам во старата магична торба натежнува ,забавувајки ги моите чекори.Се напрегам со сите сетила да ја допрам целта ,која ме чека,некаде таму на крајот на вечноста каде што запираат чекорите, каде што сонцето ги мами насмевките и ги скокотка усните на ангелите и самовилите ,додека танцуваат со боси нозе на полјаните насеани со рајското цвеке....Срекни ли се тие што сонцето им ги полни срцата ,срекни ли се тие срца ,загреани од чудесната топлина,кои испуштаат воздишки кои се претвараат во портокалови облаци.Патот е долг ,а јас сум само сенка ,која врви по патот посипан од невидилавта прашина украдена од рајските градини,оставајки  траги ,можеби видливи ,можеби не ,за обичните смрттници.

Ми вели
поет сум бил
ма јок
битанга сум ја
а она принцеза
нежна
свилена
за галење само
за мои груби раце испукани не се
ја’ гребам
тешко дишам
за романтика не знам
да и рипнам ми иде
на сила
и силно
и брзо
дур да се предомисли
не и текне.

НЕНАПИШАНА КНИГА

Земи ми ги очите,
спакувај ги во корици
од утринско свежило
на бессони ноќи
и читај ги моите
ненапишани песни
за тебе...

Мајка му нека плаче
ти прва онади го
меѓу трава росна
нека настине
нека мисли дека ќарил
дур кашла после
од бронхитис јак
дур газот решето да му го сторат
и со топломер во муцка
нека лелека
дур се кае
шо посегнал
таму кај дораснат не е.

Смеј се ти само
ќе ти текне
шо ти зборев
у небо дур гледаш
меѓу цвечиња многу
легната таму
од тежина душманска и зла
заради ова она
ептен и со страст
на плодна почва
во плоден ден
грабната така
ти ќе преташ да се браниш
он ќе мисли дека мешаш
а трња долу има
дур не попуштиш така
оти попаметна
си ти.


Изменето од zbunet - 01.Јуни.2009 во 09:39

Кукли они умни    
ке ве грабне некој
ми е страв
ова она
таму негде
зад планини седум
и нешто ридови
секој сака такви умни
да си има
и дома
и во бавча
цвеќе да му крои
на тој лошиот 
дур на столче се лула
у згодно да гледа
песни дур она пева
дур крв му зоврие
и низ бавча ја збрка
у сончев ден тој.

Ја гледа ли некој неа,
вистината,
зад присилната насмевка,
се прашува ли некој,
што се крие зад сликата убава,
сака ли да ја види
тагата длабоко закопана
во темнината на зениците твои,
единствена ли сум што го забележа,
светкавиот сјај на солзата скриена
кој се провира низ мрежата пајакова
што времето ја плетела
со лажна утеха,
наметната радост
го замаглува ирисот твој
како леќа розова.
Насмевката пркосна
не ја добива битката
во очите мои,
додека нурнати длабоко
во тајните на тие зеници
го бараат одразот свој,
со последни сили се борат
да фрлат јадица
на единствениот останат зрак,
да го задржат за себе,
да го чуваат цврсто
додека мрежата граби
го влече во својот мрак.