НЕ ЛУТИ СЕ ЧОВЕЧЕ...

Откровение

Штета што љубовта е само слепа. Да влијаеше и на останатите сетила сега
сигурно ќе бев женет со најубавата девојка у свет. Пази ја причава:
Ја сретнав у Тинекс. Толку ме запрепасти со убавината нејзина што пола
количка со Варикина ја наполнив. Очи, коса, тело, нога, се си имаше. И така
се ѕверам ја у неа а у глава листам датотеки. No match found (или по нашки:
го затурив негде чкорчето). Нема шанси да е од тука а ја да не ја знам. Па
свашта сум прошол ја у маало. И така опиен ми текна решење. Купуем сто грама
кафе и право кај комшиката под мене. Топовско месо на транзицијата, шест
години стечаец. Нема што не знае за комшилук. И го изложуем случајот и ја
оставам CIA да работи. За не цели два саата добивам извештај на маса. Од
Бутел е, студира економски, сака скијање и тенис, хоби и е манекенство а
тука иде кај баба и. И со црвено: НЕМА ДЕЧКО!
Наредниот ден во утра рани штом зората руди стануем со совршен план. Темелно
се избањав, опнав еден полувер од татко ми, се начешлав на патец и право кај
бабата пред врата.
- Добар ден.
- Добар ден.
- Јас сум Диме од христијанската младина на Скопје. Разбрав дека живеете
сама, па овде сум за да ви помогнам ако ви треба нешто. Знаете, мојот живот
би немал смисол ако не им помагам на другите.
Ме поглеа малку од косо па ми вика:
- Знаеш да чистиш нужник?
- Знам.
- Влези.
Што се не праиме од љубов. Бабата-робовладетел мамицата ми ја расплака.
Секој ден од девет до пет чистев, бришев, варев чај, фрлав ѓубре... Ама, се
исплатеше. Конечно се појави и Црвенкапа. Се запознавме, лаф, муабет, бабата
ме исфали и по некој ден ја кандисав да ми дојде на вечера. Е сеа си моја!
Фаза прва - чистење на теренот. На моите им уплатив викенд на Пелистер а на
сестра ми и купив карта за некој си DJ на векот и толку, завршена работа.
Фаза втора - храна. За ова од увек ме бивало. Не сум ја као оние клошари што
служат шпагети па после цурата цела вечер образи ја болат од цуцање.
Фаза трета - атмосфера. Пригушено светло, свеќи, сентиши, цела куќа вришти
романтика. А, ќе забораев. Сум сменил и постелина.
Фаза четврта - реализација. Момата се појави у договорено време и као за
манекенка покажа доста здрав апетит. Со голема доза на каење до душа ама
битно со полна уста ги фалеше моите кулинарски вештини. Едно време ме фати
паника да не е од оние што после идат у клозет па повраќаат, кој ќе ја лапа
таква разбираш, ама за жал не беше од тие. Како и да е, ние лека полека се
нам`скавме, го допивме виното и одденсуцавме едно танго до спална.
Испофрливме облеката, се завалкавме по кревет и коа таман да се онадиме она
ми вика нешто као извини не можам сеа, подуен ми е стомакот а и многу ми се
спие. Плус и виното ја фатило и не знам уште што. Добро. Само да ја намолам
да преспие тука па утре ќе продолжиме кај што застанавме. А и не ја молев
многу пошто по две минути спиеше како топ. И така додека лежев покрај неа и
си мислев колку е животот прекрасен таа прдна! И уште еднаш!! Е добро де,
живи луѓе сме, секако бива.
Арно ама тоа продолжи. Појавата изгуби на звучност ама доби на интензитет. И
пуштив рака под газето коа таму дува као калорифер. Мајку му, со ваков
талент оваа стакло може да дува. Кој ти е крив говедо едно коа прејадуеш
манекенка. Оваа за ручек место да јаде гледа "Храна и вино", а кај десертот
мења канал да не ја удрат многу калории. Нека ти прдуцка сеа у кук. А од
друга страна па што знаеш, тоа може е добро за реума. И така ме врти у
последно време...
И тоа е последно на што се сеќавам. Сабајлето ми се вртеше малце ама ништо
страшно. Гледам околу себе и има што да видам. Цвеќето овенало, снегот у
гобленот се стопил а срната на ќебето мртва. Станав да се замијам. Сватив
дека мојот идеал за совршена жена је прохујао с вихором. Буквално. Луѓето
што ги сакаме у ствари и не биле нешто посебно, тоа само ние им цртаме
ореоли. Сето тоа некако премногу ми дојде у моментот. И сварив кафе па
пријателски се разделивме. На подолго.