Како да се надминат болката и тагата

So rabota...na primer dobrovolno da se prijavis u kapela da banjas mrtovci

Ako sam ne napravis nesto za sebe ne ocekuvaj drug nekoj da ti napravi da se custvuvas ubavo,veselo,nasmeano....Toa e moeto moto.Jas sekogas koga sum tazna,se oblekuvam i izleguvam od doma da ne zapadnam vo pogolema depresija zatvorena vo cetiri zida,slusajki muzika.Koga ke izlezes,srekavas najrazlicni luge,se druzis,ke si kupis nesto,ke otides na frizer,ke si posvetis vnimanie na sebe. i ke zaboravis barem za mig na tagata i bolkata.Samo treba da bides uporen i da se grizis sam za sebe i svoeto raspolozenie,oti na drug sigurno ne mu e gajle,Lugeto se stanati tolku sebicni sto ne te ni prasuvaat kako si.Za zal.

Изменето од Luna83 - 09.Април.2008 во 17:30

anakin напиша: zaso ova jas nesmeam da go napravam?

anikin, ti si na black list

    Мислев дека ова е сериозна тема!

(Се шегувам Мамма,    добро би ни дошло тука и малку разведрување !)

seka напиша: topsexy напиша: vremeto brise se! no,ako nie samite na sebesi ne si pomogneme,nikoj drug toa za nas nema da go napravi ne se soglasuvam so tebe, vremeto ne brise se!!! Vremeto pomagat da ja nadmines bolkata i takagata, no ne brise sve! Ako bi brisalo, znaci deka osobata koja si ja izgubil ke bide za sekogas izbrisana!!! Osoba bila sakama, i koja si ja izgubil, nikogas ne moze "izbrisana" da bide!!!

Tie sto gi sakame a ne se poveke medju nas ,nisto ,ama bas nisto ne moze da gi" izbrise".Nesakam da go upotrebuvam toj zbor za nekoj koj mi bil zivot, koj mi bil se.Ne sakam nisto da iscezne ,sakam se da socuvam.....miris,glas...se.

Сето тоа се надминува така што треба пред се да се соочиме и да видиме што си правиме на самите себеси и треба да се потрудиме емоциите кои се поврзани со тоа нешто што не мачи да ги ублажиме. Кога не ни е ок не треба да се потпираме секогаш на нешта кои само ќе ни ја ублажат болката во моментот, не треба а и не можеме да бегаме од себе. На пример мене кога не ми е ок ми велат сите излези продувај се и ќе ти помине... ама нели е тоа само краток период од неколку саати кога ќе ти биде убаво а после кога пак ќе останеш сам пак не ти е ок, те мачи истото. Треба да правиме сета таа енергија да ја пренасочиме творејќи нешто, да се прифатиме себеси, после падот да станеме и продолжиме напред да сфатиме дека на сите грешки се учи. Може некој ќе ми рече лесно е сето ова да се каже, но сепак јас поминувам низ сето ова кога на моменти мислам дека се е црно, дека нема ништо за мене, но не застанувам тука и давам се од себе за да излезам од оваа каша и да го прифатам животот каков што е, да ми влезе у глава дека има паѓања и кревања. Сите поминуваме низ сито и решето, но не треба да се предаваме, туку треба да ги прифатиме сите грешки, да учиме од нив и да не застануваме... Не треба да чекаме среќата магично да се појави пред нас, туку треба ние самите да се бориме за неа...