Каде отиде љубовта од нашето срце?

...hi hi hi...

Joshua_Tree напиша: Vovleceni vo sebe,ranlivi i polni so frustracii...(da ne recam razgaleni) Svet bez moral... Se sakame sebesi ili mestoto go okupirala zelbata da bideme materijalno posrekni od drugite?

Вовлечени во себе, скршени од болка заради сопствени грешки, седиме на форум и барем малку се обидуваме да се отргнеме од реалноста за да ни биде подобро....а длабоко во себе знаеме дека тонеме уште повеќе и повеќе..... Фрустрации: полно, за извоз!
Кога ќе си направиме една интроспекција, сфаќаме дека не се сакаме себеси! Дека нашата надворешна и внатрешна личност е сосем различна од она што сакаме да бидеме. На површина излегува она: туѓото е послатко! Се споредуваме со другите и “сфаќаме“ дека тие се подобри од нас. Е од таму потекнува желбата да бидеме материјално посреќни од другите. Се убедуваме самите себе си дека материјалното ќе ни овозможи висок углед во очите на другите луѓе.....Жално, но вистинито
Љубов? што беше тоа

каде отиде љубовта од нашето срце?
тука е...изгазена под нечии нозе...фрлена на некој под...ја исфрлиле трчајќи по нешто илузорно,нешто кое и нема толку голема вредност колку во моментот ни изгледа..
кога ќе се сетиме дека љубовта е единственото нешто кое не прави среќни и дека ништо сруго не е вредно неа ќе ја нема...ќе биде мислена именка,зашто сме ја уништиле патем