Српска пропаганда и окупација на Македони

Колку што мене ми е познато комунизмот односно социјализмот е општествено политичка економска формација која во основа треба да ги почитува основните човекови права. Правото за национално самоопределување, правото на сопствен јазик, образование, култура, духовно единство....

Вековната борба на македонскиот народ за своето национално ослободување конечно се материјализира во текот на втората светка војна. Голем број од учесниците во народно ослободителната војна и се приклучуваат на лево ориентираните сили во Кралствот Југославија, во Бугарија, а исто така и на Демократската Армија на Грција.

Стои фактот дека монзина од нив кои ги положија своите животи го сторија тоа не од идеолошки причини туку едноставно дека тие лево ориентирани, прогресивни сили создаваа услови за конечно ослободување на Македонија и можност да се стигне до посекуваната цел.
Во рамките на политичкото опкружување од крајот на 19 и почетокот на 20 век, секој обид на македонскиот народ да стигне до своето национално ослободување беше едноставно силно опресирано. Ново формираните национални држави, Грција, Србија и Бугарија водени од своите национал шовинистичките и хегемонистички интереси, а поткрепени и од интересите на големите сили доведоа до состојба каде Македонија ќе се претвори во јаболко на раздорот, каде пропагандите на балканскит држави ќе се среќаваат и водат безпоштедна битка. Се разбира најголеми последици од таквата состојаба ќе сноси македонскиот народ, а кои последици за жал ги чувстуваме и денес, 100тина години потоа.

Зборувам за периодот пред втората светска војна, каде хегемонистите Срби, Бугари и Грци имаа иста цел, бугаризација, србизација и хеленизација на македонскиот народ и проширување на своите територи на сметка на Македонија.

Значи кога се зборува за српската пропаганда треба да се прави разграничување меѓу оние Срби кои се носители на тие експанзионистички идеи и цели и оние кои имаа подруго разбирање како треба да се има соживот,односно таквите кои имале поширока визија како треба да се градат меѓуетничките и меѓунационалните односи. Да се генерализираат Србите и ставаат сите во ист кош е неблагодарна работа.

Ме чуди со кое право на Србија и се припишуваат правата дека таа е наследник на целокупната Југословенкса идеја, а и правото дека таа некому му давала или дава нешто, во периодот на социјализмот, а и понего! Немојте да заборавате дека Србите беа рамноправни учесници во создавањето на таа Југославија како и сите остантаи, Македонци, Хрвати, Црногорци, Словенци , Босанци...     Немојте да заборавате дека идејата за јужнословенското обединување потекнува од Хрватска, немојте дa заборавате дека главните идеолози на социјалистичка Југославија не беа Срби, туку Хрвати и Словенци, немојте да заборавате дека титовите партизани од Вардарска Македонија имаа тесна соработка со егејските партизани се до онај момент кога големите сили го принудиле Тито да престане со таа соработка. Прогресивните Срби знаеа дека немаа друг избор туку да ги прифатат принципите за заемно почитување.

Тие принципи за заемно почитување денеска се рефлектираат во српската надворешна политика во однос на Македонија. Србија како секуларна држава нема нерасчистени прашања со Македонија по однос на нејзината државност,интегритет, националност, јазик, и култура. Србија нема нерасчистени прашања по ниеден сегмент од македонската засебност.

За жал исклучок на ова се ројалистите и клерот, кој за среќа опстојуваат со секој изминат ден во се помал број.

Овие мали реакционерни сили сигурен сум дека наоѓаат заеднички јазик со грчките и бугарските структури.

Каква е пак состојбата во Бугарија и Грција?!
НЕПРОМЕНЕТА! Каква политика спроведувале пред 140-150 години, таква спроведуваат и денес. Општественото уредување неправело никаква разлика каков однос ќе градат спрема Македонија и Македонскиот народ. Иста мета, исто растојание. Апсурдот да биде поголем таквиот нивен однос и понатаму се толерира и од организацијата на која им припаѓаат. Таквиот индиферентен однос на европската заедница им обвозможува на овие две нејзини членки непречено да ги спроведуваат своите стари тактики и пропаганди.

Затоа, господа Бугари и Грци, немојте да се споредувате со Србите, барем со мнозинството од нив, не сте им дури ни до коленици. За утеха на Бугарите, ако има некоја светла точка во бугарската политика и историја, тоа мора да биде периодот на Георги Димитров.
Причините треба да си ги барате меѓу себе, а не кај другите и да ги оквалификувате како југоносталгичари или србомани. Секој според заслугите, почит секому, вересија никому.




Изменето од Platenik - 08.Јули.2009 во 14:45

Пак да повторам држава од никого не добивме,сами се изборивме за држава како 1941 така и 1991 год.

Е тоа е пропаганда српска - после колку пати предупредување пак се пишува дека ние сме добиле од некого(србите) држава

И никој не ги мрази србите,едноставно ако тие ми пишуваат дека ми поклониле нешто а јас знам дека мои фамилијарни луѓе загинале за ослободување на оваа земја е тогаш тој човек,сака да е србин,бугарин или каков и да е  неможе да ми е пријател по ниту еден пример


Изменето од Boogie - 07.Јули.2009 во 20:55

DelijaSkopje, тука е „Историја“, не е политика. Се обидуваме да изјасниме кое како било.
Во минатото, пред времето на Интернет, се знаеше само тоа што го кажуваа во сопствената земја. Сега може да се видат и аргументите на другата страна. Кога има повеќе информација, има и пореална претстава за минатото. Дали ќе ти се бендиса вистината за минатото е друго прашање.

(М_А, кој синоним да користам наместо бендиса?)

Podolu vo tekstot boldiram eden od начините за денационализација.

НАРОДНИОТ ХЕРОЈ...

...Страшо Пинџур е роден на 3 март 1915 година во село Ваташа, Кавадаречко. Мошно бргу останува без родители. По смртта на татко му во почетокот на Првата светска војна, во борбите кај Криволак, мајка му пак се премажува во Неготино, а грижата за него ја презеде баба му.

Детството на Страшо беше тешко. Баба му, жена во поодминати години, не беше во состојба да ги обработува нивите, па ги даваше под наем. За нив добиваше половина од реколтата, а примаше и паричен надомест за одгледување на Страшо. Сепак, приходите не беа доволни за нормално живеење. Поради немање родителска љубов и топлина, Страшо како што го викаа ваташани, стана многу чувствителен. И покрај тоа, како и повеќето деца, и Страшо беше многу љубопитен. Потребата од родителската нежност го гонеше често да оди во Неготино кај мајка му. Таму се чувствуваше среќен, зашто и тој имаше мајка, иако премажена сепак му беше мајка. Страшо основно училиште завршува во Ваташа, а нижа гимназија учи во Кавадарци, секојдневно одејќи пеш од Ваташа до градот.

Великосрпскиот режим на Кралството на Србите, Хрватите и Словенците, плашејќи се од создавање се побројна македонска интелигенција која отворено истапуваше против политиката на асимилацијата и денационализацијата, направи промена во својата просветна политика. Од 15 гимназии: осум полни и седум нижи, колку што имаше во 1925/26 година кога Страшо требаше да се запише во гимназија, во учебната 1932/33, во Македонија имаше само три гимназии.

Завршените средношколци од "југот" беа упатувани во посебни интернати во Србија - како посоодветни места за србизирање на младите Македонци. Прилог кон таквата големосрпска политика беше и давањето државни стипендии за посолидни, а материјално посиромашни ученици.

Желбата за наука, одличната карактеристика и семејната состојба на Страшо му овозможија да стане државен стипендист - питомец, прво во Крагуевац. Новата средина придонесе за мисловно созревање на младиот Страшо. Интензивно размислува за сопствената состојба, но и за положбата на својот напатен македонски народ.. Личните осознавања ги бележи во една тетратка, подоцна позната како "Дневникот на Страшо Пинџур". По здобивањето со висока матура во Крагуевац, Страшо се запишува на студии по право во Белград. Неговата определба наиде на благ удар кај баба му Наца. "Ете, ти не ме послуша. Ти велев да учиш за учител, да го наследиш татко ти, да бидеш близок до народот. А ти!".

Страшо, и покрај почитта кон баба си, продолжува по определениот пат, зашто сакаше да навлезе во тајните на општествените закони, за поуспешна борба против режимот во Белград. Таму се вклучи во илегалниот живот. Се дружеше со Кузман Јосифовски, со Димче Левков, со Мирче Ацев и други. Учествуваше во повеќе штрајкови на работниците, а направи обид да замине за Шпанија како доброволец.

По создавањето на легалната организација "Народен студент" од страна на Партијата, Страшо влезе во нејзините редови. Тоа го однесе и во злогласниот затвор "Главњача", а потоа и на "Ада Циганлија". Тогаш започна и крајот на неговата голгота.

Ете ја српската пропаганда




види

Изменето од macedon_alex - 07.Јули.2009 во 14:33

miroslav_g8 напиша: mora li sekade i sekogas da e vmetnes " antickata " strana ? ..... daj te molam , ne gi usloznuvaj bez potreba temite .... zosto znaes vo koja nasoka kje trgnat .... kje pocneme da se vrtime vo krug kako i sekogas ...... vo red .... kazav deka kako i sekoj " osvojuvac" pa taka i srbite vo toa vreme se obiduvale da izvrsat asimilacija po pat na razni pritisoci .... ok ? ...... no sto stanuva vo periodot pred doadjanje na osmanliite ? ..... ne mi odgovori ...... koj togas imal carevina na ovie prostori ? ........... daj te molam , popolni go toj vremenski prostor ...... zosto nikako ne mi e svatlivo kako moze nekoj da vrsi asimilacija vrz narod koj narod go smetal za del od svojot narod pred doadjanjeto na osmanliite ........... i te molam , ostavi e antikata vo ovaa tema nadvor od nea .....  bezpredmetno kje bide da pocneme da se vrtime vo krug ..............

Ziva vistina...

Ова е убаво напишано но сепак е гледиште ниэ твоите очи,не е се црно бело како што мислиш - како на пример.

На крајот од 19 век група македонски револуционери создале Привремена влада на Македонија. Во април 1881 година, оваа влада објавила Манифестот, во кој се вели (ЦИТИРАМЕ):
              "Македонци! Нашата мила татковина Македонија некогаш била една од нај славните земји. Македонскиот народ ги удри првите темели на воената вештина и со своите победнички фаланги и со Аристотеловата вештина го цивилизира човештвото. Но таа, некогаш толку славна наша татковина, денес е на прагот на својата пропаст поради нашите грешки и поради заборавот за нашето потекло. Туѓи и сомнителни народи сакаат да ја земат нашата земја и да ја уништат нашата народност, која светејќи со таков сјај, не може и никогаш нема да пропадне!...
              Вистински Македонци, верни деца на татковината! Зарем ќе трпите нашата мила земја да пропадне? Погледнете ја како во ропството е покриена со рани што и ги направиле околните народи. Погледнете ја и видете и ги нејзините тешки синџири што и ги прави султанот. Наоѓајќи се во ваква немоќ и гледајќи ја целата расплакана, нашата мила Македонија, нашата мила татковина не вика: 'Вие што сте мои верни деца, вие што по Аристотела и Александра сте мои наслед ници, вие во чиишто жили тече македонска крв, не оставајте ме да умрам, туку помогнете ми! Каква жална глетка за вас, вистински Македонци, ќе биде ако станете очевидци на мојот погреб? Не! Не! Еве ви ги моите крвaви грозни рани, еве ви ги моите тешки синџири: скршете ги нив, излекувајте ми ги раните, направете се на знамето што ќе го кренам да биде напишано: Единствена и обединета Македонија!... Да живее македонскиот народ! Да живее Македонија!... Македонци, сетете се на Вашето потекло и немојте да се откажувате од него!'" (ЗАВРШЕН ЦИТАТ)
              Членови на оваа илегална влада и потписници на овој Манифест би ле истакнатите македонски национални дејци од крајот на 19 век: Васил Симов, Петре Јованов, Христо Ѓоргов, Никола Трајков, Васил Дијамандиев и уш те двајца, по име Коста и Вулгарис.
              Оваа влада одржала и Национално собрание на кое присуствувале вкупно 32 делегати речиси од цела Македонија. Во Протоколарното решение што притоа било донесено, меѓу другото, се барало (ЦИТИРАМЕ):
              "Од сите заинтересирани влади да биде побарана реставрација на античка Македонија. Ќе се упати и повик до сите љубители на слободата и од сите родољубиви мажи ќе се побараат благородни жртви". (ЗАВРШЕН ЦИТАТ)

              Значи, еве како размислувале нашите предци од осумдесеттите години на 19 век, за разлика од некои наши денешни скудоумни политичари и наводни интелектуалци кои пробуваат гледиштето да го свртат во друг правец,да не направат Бугари или Срби - не оди тоа така