Ваша поезија

majstorce62 напиша: РАСКОЛ НИВЈЕ НЕМА КАЈ ДА СЕ СКРАСИ.. ВО ДУШИТЕ ИСПОСТЕНИ БРАЗДА ПЛОДНА БАРА ДА ИЗРТИ, ДА ЗАЗЕЛЕНИ, ТОА СЕМЕ КЛЕТО ОД АДАМ И ЕВА ПРОКОЛНАТО, ДОЖД ОД СОЛЗИ ШТО ГО НАПОЈУВА, ШТО ГО ЗАЈАКНУВА, ШТО ГО ДРОЧИ, ДУРИ ПЛОДОТ ПЕЛИН МУ ГО ЗАЛЕБУВА.

ОВАА ПЕСНА Е ЛИШЕНА
ОД НАМЕРАТА ОГЛЕДАЛО НЕКОМУ ДА МУ БИДЕ

filmadzijka напиша: majstorce62 напиша: filmadzijka напиша: maria_magdalena напиша: А каде ни е филмаџијката? Некој мора и да работи ШТО СНИМАШ МОМЕНТАЛНО????? Последното пајдушко (оро) во Кривогаштани (продолжение на Последното танго во Париз)

еве кој ќе ме учи да играм!

македонско танго - ако има

Misli
kako reki  tecat,
kajak prevrten
bega od mene
dur se drzam za karpa so ivici ostri,
mokar stud od branovi sto samaraat,
dali da se prepustam i potonam,
ionaka za mene na krajbrezjeto nisto nema,
a tap ribin pogled i ovde ima,
ionaka nikoj ne prasa dali sakam da se rodam,
ionaka recnata bozica,
da ne spasi od davenje site ne moze.
Me dopre i mir mi dade,
spremajki se rani da mi zaleci,
odmavnav da si zamine,
spas ne mi bese potreben,
samo mir i nepostoenje
za toa bev graden.

мислеше со лаги ке направиш да те мразам 
убаво ме насмеа ама ај нема да ти кажам.
ке ти раскажам една случка од пред некое време
за кое еден тип згреши пред мене
кога виде како сите мои колешки му се лепат
девојкиве навистина мислев за него ке се степат
јас го третирав како другар прав
додека една бештија не расипа се со еден замав
тој ми се налути не знам зашто и како
и оставив да си тече како што ке каже батко
потоа дознав дека таа со информации негови лични
брцала во очи против мене и ред други глупости слични
на нему сеуште не му е јасно дека од мене не е излезено ништо
патем јас не ни знаев за тоа но сега е касно.
јас си знам што сум рекла што не
а ако некој верува навистина епа кој го е*е.


може глупо но барем е моја поезија
посветено на типот што ме лажеше-никогаш нема да те мразам


Изменето од blueprayer - 27.Февруари.2008 во 13:42

ПЕСНА ЗА ЖЕНАТА


Се склупчува во стреата на стравот
мигновено клупче мисла,
а утробата сите огнови
на Етна и ја горат...

Ноќта и е и дадилка
и другарка, и учиителка...

Во пајажина од течно сребро
Луната телото врело и го облекува
додека шета меѓу сенките на предметите
што шумолат со свилата на нејзината кожа,
побела и од млеко на леунка.

Чунки семето да не оглуви,
да не се запусти,
вели, додека се вовлекува во немирот
на новата игра под чаршавот на ноќта,
толку горда и понизна,
промислена и нестрплива,
како господарка на господарите
и робинка на понижените.

Убавица е – ноќта што ја разубавува,
И палавничка – денот што го вознемирува,
елените на исчекувањето додека ги бодиња.

АКО ГИ НЕМА - ИЗМИСЛИ ГИ,
АКО СЕ НЕВЕРНИ - МАГЕПСАЈ ГИ,
АКО ГИ УКРАЛА ДРУГА - ВРАТИ ГИ,
АКО НЕ САКААТ - НАТЕРАЈ ГИ,
АКО СЕ ПОГАНИ - ОСТАЈ ГИ!