Окупација од Бугарската војска 1941

Boogie напиша: Најстариот од сите, 27 - годишниот Васо насетил дека нешто лошо се подготвува, па почнал да бега, а по него побегнале и Диме и Герасим. "Тогаш беше издадена наредбата 'оган'.

27 godishniot Vaso trebalo da se zamisli pred da bega

Boogie напиша: Најстариот од сите, 27 - годишниот Васо насетил дека нешто лошо се подготвува, па почнал да бега, а по него побегнале и Диме и Герасим. "Тогаш беше издадена наредбата 'оган'.

Да би мирно седело - не би чудо видело... Ако не беа бегале, ке се разминеха само со един лобут, ама така мим е било пишано.
---
А сега си представи обратната ситуациjа:
Партизаните са фатили неколко бугарски воjници и ги водат под конвоj кон штабот. Внезапно неколко од пленетите се втурваат да бегат... Како ке реагират конвоираштите ги партизани?

СТЕВА ИЛИЕВА, ПОСЛЕДНИОТ ЖИВ СВЕДОК НА СТРЕЛАЊЕТО НА 12 -ТЕ ВАТАШКИ МЛАДИНЦИ

Не тераа да газиме по крвта на другарите

Стева Илиева, Ката Мешкова, Павлина Илиева и Невена Хаџијорданова пред точно 65 години го преживеале стрелањето на 12-те ваташки младинци, благодарејќи на полицискиот началник Петко кој му се спротивставил

Шеесет и пет години поминаа од пеколно жешкиот 16 јуни 1943 година кога во Моклиште, по наредба на полковникот Љубен Апостолов, бугарските војници од полицискиот одред "Ѓорѓи Бенковски" ги стрелале, а потоа со бајонетите од пушките ги измасакрирале телата на 12-те ваташки младинци. Убиството се случило близу Моклишкиот манастир на местото викано Чаирот пред очите на нивните четири другарки - Стева Илиева, Ката Мешкова, Павлина Илиева и Невена Хаџијорданова. Преживеале, благодарејќи на полицискиот началник Петко кој му се спротивставил на поручникот Костов кога сакал да ги убие и девојчињата оти било срам да ги вратат назад во селото.

Сеќавањата на крвавиот настан на 81 - годишната Стева Илиева од Кавадарци, која токму на денот на убиството наполнила 16 години, и денес се свежи. Вели како вчера да се случил: "Кметот не собираше од куќите со готов список, сите не имаше по име и презиме", раскажува таа. Уапсени се заедно со нивните дванаесет другари и приведени се во селската кафеана на Васил Хаџијорданов каде се испрашувани и тепани. "Кожинката ни ја свлекоа од ќотек, не тепаа со гума, со тупаници и суровици, не тераа да признаеме дека сме биле сите заедно на 1 Мај во Моклиште и дека ги помагаме партизаните. Велеа дека во џебот на Диме Чекоров нашле слика од излетот на која не има сите, па така го направиле списокот. Ама сестра му Тимка после ми кажа дека пред да го уапсат таа му ги исчистила чевлите и му ги проверила џебовите - ништо немало. Диме е наклеветен, ама до ден - денес не се разбра кој го предаде", вели Стева.

Откако молкум ги поднеле сите тортури и измачувања, полицијата ги одвела кон местото наречено Чаирот. Најстариот од сите, 27 - годишниот Васо насетил дека нешто лошо се подготвува, па почнал да бега, а по него побегнале и Диме и Герасим. "Тогаш беше издадена наредбата 'оган'. Ги гледавме другарите како паѓаат пред нас. Ги фатија и ги убија сите, а потоа за да се уверат дека никој нема преживеано, со бајонетите ги избодеа нивните тела. Пискавме, а тие не тераа да им газиме по крвта оти сме работеле заедно со нив, со шумкарите", раскажува баба Стева.

Бугарските војници ги вратиле девојките назад во селото, им ги предале на роднините пред селската кафеана и издале наредба убиените младинци да не се носат назад, туку да се закопаат на местото каде што се убиени, па за неполн час целата војска го напуштила селото. Жителите од Ваташа се кренале на нозе. Глетката што ја затекнале била страшна - телата на сите младинци биле искасапени, а крв имало на сите страни. Родителите ги оплакувале убиените деца, а селаните ископале ров, го послале со гранки што ги искастриле од јаворите и ги наредиле сите дванаесет младинци во него. Ги погребале во истата лесна облека во која биле облечени, испокинати и искрвавени, покриени само со чаршаф. Подоцна, посмртните останки на стреланите младинци биле на два пати преместувани - еднаш погоре, близу до патот, а подоцна во Спомен - паркот каде во знак на сеќавање и вечна почит е подигнато спомен - обележје.

Годинава, на 65 - годишнина од стрелањето на ваташките младинци, на спомен - обележјето во Моклиште ќе им биде оддадена уште еднаш достојна почит за нивната прерано пролеана младешка крв, како на една од многуте длабоки лузни во историјата на македонскиот народ.

ubu

чоли напиша: Boogie напиша: Кој тоа ве лаже - или се лажете самите себе си - каков зулум што доживеал Македонецот под Српско,Грчко и Бугарско не видел ни за време Турско Си верваш?

Јас знам - има факти

Boogie напиша: Кој тоа ве лаже - или се лажете самите себе си - каков зулум што доживеал Македонецот под Српско,Грчко и Бугарско не видел ни за време Турско

Си верваш?

Ете еден од коментарите подел трети:
единствено позитивно од Бугарија беше во Втора светска војна , тоа што се додека не капитулира ниту грчките монархисти ниту балистите не смееја да вршат ликвидации на македонскиот народ