Ваша поезија

Dali vreme e da zamolknam
i tivko vo fantazija da lebdam,
dur da se ubedam
deka patot edinstven e
kon zelba moja sustinska,
deka samo togas
go imam ona sto sakam,
a zar vazno e,
zar voinot
na bitki site se sekava,
togas koga deluva i ne misli,
zar voinot ne sopre
iljadnici demoni
golorak i resen.
Macot go polozuvam pred tebe,
so navednata glava i pokoren,
site pobedi bezvredni se
vo sporedba so velicinata tvoja,
site nasmevki bledi bile
pred da znam za tebe.

Ke te miluvam,
bez da znaes,
ke te sakam i koga nema da sakas,
za tebe kako sonce ke gream,
za tebe kako strazar ke bdeam.
Kade i da si,
koga i da si,
zbuneta ke bides,
dur ne se prepustis
i naviknes
na celata mok sto povrzuva
bez nuzna fizika
tuku so cista eterija.
Zvezdata sto ne povrzuva
sekogas ja poglednuvam
mislejki na onoj den
koga na nea ke se najdeme,
i zasekogas ostaneme
slobodni kraj izvorot
bez nikakov posed,
bez nemir i so cista strast.
Utrovo buden ke go docekam,
zosto dogovoreno so tebe imam,
a samo pretcuvstvo ke imas
deka ne si tamu kade si
dur utroto novo ne te vrati,
onamu kade zastana,
pred orelot da te grabne
i odnese vo visinite.

ZeZnAtA напиша: .......interesno,,,,interesno,,,, kolku e ubavo 4ustvoto koga ti e dozvoleno.........     no neli sepak toj shto pro4ita pro4ital,,,koj ne ne

Well...zosto tolku negativni komentari vo vrska so podelbata? Imase reakcii od clenovite vo vrska so poezijata napisana na drug jazik i morav da reagiram. Zal mi e, ne mozam na site da im ugodam  (a se trudam, veruvaj mi)

Znam sto sakam
i znam sto treba da se saka,
a taa e edna od dobrite strani na svetot,
kade covek da bide uziva,
kade angelite odmaraat,
a taa lelee kako oblace nasmeano
dokazuvajki deka zivotot,
zaluden sepak ne e,
dokazuvajki deka idninata e tuka
i deka nadez sepak ima.
Nikakva somnez nema,
nikakava gorcina dur e tuka,
a boli, boli koga ja nema
niz pustina dur gazam,
megu kaktusi, trnje
i po nekoja zverka.
Iako eden sum od grablivcite pustinski,
no so razlika edna
koja me dvoi
i koja me vkrsti so patot
so bitie nebesno edno
koe ne znaese deka e takvo,
naivno i nezno,
koe ne znaese drugo nisto,
sem da saka
i pozlati ona sto ke dopre.
Koga galamata ke stivne
i oblak od peperutki so bogati boi
ke se pojavi
znam deka doaga so nejziniot necuen cekor
zaedno so spektarot na site radosti,
zaedno so vidlivosta na nevidlivoto,
so iskazanosta na neiskazanoto.
Znam deka sekogas ke ja cekam
makar do drugiot ili tretiot zivot,
znam deka toa e utre
vo ocite na vecnosta
i relativnosta,
znam deka e moja
na vozmozen ili nevozmozen
nacin,
znam deka ova bilo
i deka pak ke bide.




Изменето од zbunet - 04.Март.2008 во 10:25

Фрлен сум меѓу бездни две
што во мракот се гостат со тела.
Осамнав како догорена свеќа
што копнее по вчерашен пламен,
Подготвен сум да заспијам
во кутивче од кибрит.
Не сакам да сум само
заборавен дожд што еднаш
ти спиел на трепките.
Не сакам да сум само
туѓинец со кого чекаш
да светне зелено семафорско светло.
Не сакам да сум само покажување со прст
кој брои соѕвездија.
Не сакам да ме ставиш во твоето
дрвено ковчеже за спомени
со натпис: НЕВАЖНО!



Изменето од Quentin - 03.Март.2008 во 21:21

filmadzijka напиша: majstorce62 напиша: Е, арно... Pa vidov deka ti taka ladno filozofski pomina preku rabotata i ... se zapaliv

НЕ Е БАШ ТОЛКУ ЛАДНО, ИМА ДЛАБОЧИНА...