Писмени состави,семинарски...

кратка содржина на драмата Парадоксот на ДиогенПАРАДОКСОТ НА ДИОГЕН, Томе Арсовски, Судска драма во два делаПо наведените лица во делото постои напомена: Дејството се одигрува за време на представата во театарскиот салон.Сцената, заедно со театарскиот салон, ја представува судската сала. Значи дека имаме инсталација на судница на театарската сцена, а со тоа публиката директно присуствува на судскиот преоцес. Тоа дава модернистички тон на самата представа.Првиот чин го најавува судијата, укажувајќи кон човекот кому што се суди, наречувајќи го човек кој заборавил на животот како на лош другар. Побарајте го во себе, и судете му строго и праведно, како што Таа (покажува на Јустиција) суди.Се дознава дека обвиенетиот е крив за уривањето на хотелот Сплендид, при кое загинале еден техничар и еден работник во претпријатието. Тоа го дознаваме од разговорот на судијата со Борски, кој е директор на Заводот за висока градба. Од разговорот дознаваме за амбициозноста на инжинерот Драшко, кој се дрзнел/осудил да гради високи и масивни градби. Тој е на 25 год. возраст, сака да живее и да создава. Од Борски дознаваме дека за време на војната, неговиот брат му умрел на раце, и дека тој потоа се завземал за него, но тој станувал некако дрзок, така што подоцна дури му го побарал и станот. На прашањето од судијата дали ја познава жената на Драшко, тој одговара негативно, но дека познавал други што ја познавале.Драшко рамнодушно го следи процесот. Нему му е сеедно. Пред неговите очи се одвива животна драма која што го засега неговиот живот. Сведоците започнуваат со славопојки пред него, а потоа, под притисок на судиските директни прашања, нивната дволичност се преобразува во непријатни искази што се однесуваат до него. На пример кога сведокот Данчо, отпрвин рака дава за него, ја сече до рамото, а отпосле се утврдува дека тој пишувал клевети против него, признава дека Драшко не доаѓал редовно да го надгледува објектот и дека е неодговорен.Од представите внатре во представата, кои се реминисценции на настаните кои се случиле, узнаваме дека инжинерката Борика Корда е првата љубов на Драшко, со која се запознале во текот на студиите во Словенија.Пополека судскиот преоцес се расплетува, како сведок е повикана Даница, т.е. Драшковата сопруга, и бранителот ја напаѓа, односно дека и таа треба да сноси дел од одговорноста. Пред нас се прикажуваат семејните проблеми на Драшко, неговата сопруга не се согласува со неговите родители, таа му кажува дека таа е нападната од неговиот татко.Процесот започнува да се плетка во приватниот живот на Драшко, за што тој е неволен, се напаѓа чесноста на неговата жена, нешто за што публиката може, за сега, само да наговестува.Во вториот чин продолжува процесот, во една ретардација изведена на сцената Драшко и го кажува својот сон на Борика, во кој освен тие се наоѓа и Борски кој му удира тупаница, и како набргу потоа го напаѓаат глутницата песови. По ова Драшко ја кажува репликата: Диоген го барал човекот надвор од себе, јас го барам во мене, овде  Не го најдов. Понатаму во разговорот со Борика, узнаваме дека тој замел девојка од улица, сакајќи да ја спаси, да направи човек од неа. Тој повторно е човекот со вистинските особености овојпат најден лице во лице со системот кој сака да го осуди поради неговите добронамерни постапки.При испитувањето на универзитетскиот професор Кондорко, тој напоменува дека  сеуште имаат неквалификувана работна сила, дека во бетоните се ставаат искривени арматури, што е недозволиво.Драмата завршува повторно со зборовите на судијата:Овде видовте човек што се обидел да заборави на животот...

Изменето од Andjelina - 02.Март.2011 во 01:07

ВЕЈКА НА ВЕТЕРОТ, Коле Чашуле

Оваа драма за прв пат е поставена во прилепскиот Народен театар и представува прва македонска модернистичка драма. Структуирана е во три чина, по углед на современата америчка драматургија. Дејството се одигрува во хотел за живеење какви во Америка ги има многу, некаде во 1954 година.

Кога се крева сцената во собата е Магда сама загледана низ прозорот. Во внатрешноста на собата владее монотона и мрачна, излитена атмосфера.
Ѕвони телефонот, а Магда се двоуми дали да се јави. Од разговорот дознаваме дека нејзиниот маж е љубоморен, и дека тој не дозволува таа да зборува со никој. Од другата страна на линијата е некој Џими. Потоа кога се јавува мажот и, таа го лаже. Не му кажува за предходниот разговор. Доаѓа собарката Мејбл. Таа и кажува дека е платена од мажот и да ја шпиунира, па ако и таа и плати, таа ќе застане на нејзината страна. Таа е млада, а нејзиниот маж е во години, таа затоа не треба да биде везден затворена. Мејбел кажува:

„Жените секаде се исти, не ли им го дадеш нивното, тие сами ќе си го земат. “

Однос Америчка жена- балканка, современ свет- патријахална балканштина и оставштина.

„Луѓето, според мене, имаат само лушпи, лушпи и ништо повеќе. Разликата е само во тоа: едните подебели- другите потенки. И тоа е – се.“

По Мејбл во собата доаѓа Џими. Магда отпрвин не го пушта внатре. Но тој успева да ја надитри и да влезе. Таа се плаши да не биде убиена ако дознае нејзиниот маж. Џими веќе три месеца не ја остава на мира Магда, секој ден и телефонира. Тој е година дена постар од неа, и сака таа да престане со тој нејзин беден живот, секидневно затворена во мрачната хотелска соба. Тој всушност, како што самиот кажува, сака да им ги отвара очите на луѓето да го здогледат очајот на нивното секидневие и потоа да ги онеспособи да ги затворат, а тој занает му е научен од баровите, патиштата и салоните. Континуирано и постепено дознаваме/откриваме, дека Џими е во некаква врска со Велко, кого го критикува за неговото држење дека е рај да се живее во Америка.
Магда и е предадена на судбината, за неа излез од ситуацијата не постои, таа останува до крај Велкова. На тоа Џими додава:

„Овдешните жени знаат да живеат. Мажот за нив си е маж, а младоста младост. Овде тоа сите го разбираат и не го сметаат дури ни за грев. Дури ни- мажите (..)“

За него тоа што таа го доживуваа не личи ниту на живот, ниту на смрт. На крајот од сцената Џими кажува дека Велко му е татко и дека не може да ги заборави сликите како тој ја тепал мајка му, а потоа ги принудувал да му зборуваат дека го сакаат. Велко во очите на Џими е насилен и окрутен човек.

Во вториот чин доаѓа Велко во собата и Магда веднаш како негова робинка му удоволува се. Таа не седнува покрај него, правејќи се дека има главоболки. Велко е крајно љубоморен, тој не ги кани пријателите на гости, откако ја има донесено Магда. За него тие и онака, претходно, не го посетувале, а сега пак, сакаат. Тој, во љубомора, ја омаловажува Магда во разговорот со неа, па дури и ја фрла на софата. На тоа Магда се бунтува, таа не е негова играчка која е купена и која сега треба да пее кога нему му се пее.
Велко е спремен да ја гледа неа дури и мртва, но негова, отколку да е жива, а туѓа. И се заканува. Магда е на крај сили. Таа е сотрена и исцрпена од животот. Потоа Велко и кажува за предходната жена, дека многу ја сакал и дека таа се изживувала со него. Еден ден почнал да ја тепа, а поради тоа и ден денес пека за некој да му каже дека е сакан. Тоа е неговата верзија.  
Магда поради бедниот живот во Македонија е согласна да се омажи со многу постар господин од неа којшто ќе ја однесе што подалеку, и надевајќи се притоа дека со времето во неа ќе се роди љубовта кон него. Но таа се измамила. Таа сега се чуствугва само како вејка на ветерот, задржана за гранката само со корката. Во секој момент може да се откине. На крајот од сцената Велко заплакува.

Наредната сцена се случува една година подоцна. Од разговорот помеѓу Мејбел и Велко узнаваме дека Магда е во болница. Според Мејбел тие требало да живеат некаде далеку во некоја куќичка, подалеку од лошите погледи. Магда се има фрлено од прозорот. Доаѓа Џими. Му кажува на Велко да сторат нешто, бидејќи Магда самата одбива да живее. Тој му кажува на Велко дека порано сакал да ја обесчести, но кога ја осознал нејзината верност, тој е покорен од неа. Таа на постела му има кажано дека е вејка на ветерот, и дека некогаш посакала тој да дувне, да ја откине, но тој тоа никогаш не го сторил. За неа тој представувал силен ветер. Џими е на 27 години. Се расправа со татко му. Велко му кажува за маката печалбарска, дека тие сите со тело се тука, но со душата во својата родна земја. Тој сакал Џими да застане на свои нозе, да стане човек. Тогаш Џими дознава дека неговиот татко, кого толку го мрази, е всушност слаб човек. Решава да почне пак од почеток, нешто што неговиот татко толку пати го правел. На тоа Велко му кажува за чувството кога сопственот дете не го разбира мајчиниот јазик на таткото, чувството кога тие не се разбираат, кога некој засекогаш останува не разбран.

На сите оние на кои им треба раскажана драмата Чорбаџи Теодос , еве ви кратка содржина:

ЧОРБАЏИ ТЕОДОС, Васиљ Иљоски
Комедија во три чина

ЛиЦа: ТЕОДОС, богат трговец и лихвар; КЕВА, неговата жена; ТОМЧЕ, негов син; СПИРО И НАЦА, маж и жена, слуги на Теодос; СТОЈАНКА, сиромашна девојка; АРСО, бакал...

Во дидаскалиите автрот подробно ги опишува ситуациите и состојбата на ликовите.

Драмата започнува во простор исполнет со ред и чистота, рано изутрина пред да изгрее сонцето. Но и покрај сиот склад и гламур во домот, со самото појавување на Кева, се чуствува зачмаеноста. Таа е покорна, остарена, се плаши да го разбуди својот маж. Нивниот однос е сосема подреден, таа робува на неговата бесчуствителност. Во разговорот со Спиро и Наца, узнаваме за проблемите на тогашниот живот. Се провлекува проблематиката на материјалното со она на љубовното, односно проблемот на патријахартот преку однапред склучените бракови без прашање на главните ликови во него. Судбината се поигрува, како што ниту Теодос не е прашан во младоста дали би сакал да се ожени со Кева, а ниту пак таа, така сега ниту Томче не се прашува за неговата иднина. Од разговорот помеѓу Ефка, тетката на Стојанка, и Кева, узнаваме дека тие се вљубени, но дека нивната љубов не му годи на Теодоса, за него таа е Циганка, со црнки под ноктите. Ефка и Кева имаат намера да наместат средба на нивата помеѓу Теодоса и Стојанка, сакаат таа со нејзиното воспитание малку да го омекние, за да се предомисли.
Комиката е присутна, Спиро е како еден вид нејзин стожер, неговиот поглед на сетот е низ призмата на смеењето, а тоа се гледа најдобро во ситуациите околу стравот да се разбуди газдата. И Томче е исплашен. Доцнат со будењето, со што откако Теодос станува ги куди сите.

Вториот чин се одвива на отворено. Најпрвин Разговараат Ефка, Стојанка и Томче за настаните. Стојанка е понижена од однесувањето на теодос, а нејзиниот сакан не може да ја одбрани. Ефка го советува Томчета да се опијани пред разговорот, нешто по кое овој ќе ја изговори репликата:
„Или да се опијам, или да се убијам...“

Потоа на сцената се појавува Арсо, кој го чека Теодоса и ги приметува циганите. Тие бараат нов кум, а адетот е да им биде кум тој што прв ќе налета на нив. Арсо, поигрувајќи се со останатите, ги мести настаните така што Теодос прв доаѓа. Тој најпрво се противи, но Арсо успева да го убеди. Теодос се опива од ракијата притоа гадејќи се од шишето и од навиките на циганите. Тој не може да се помири со несреќата.

Третиот чин продолжува во лозјето на Арсо, тој всушност иако му е борч на Теодос, не сака да му го достави лозјето, сака, за парите, Теодос да го почека уште малку, но Т. Не се согласува. Но сега Теодос е во други маки, а доаѓа и Томче. Тогаш на Арсо му текнува како да ќари од настаните, како да ги прескокне нечовечкото во чорбаџијата. Се договараат Томче да го преземе кумството ако му биде дозволено да се ожени со Стојанка, а и лозјето да остане не гибнато. Теодос се согласува, тој ги прекршува своите принципи поради своите недостатоци, нему му е пречка сликата на граѓаните за него, тој по микоја цена не смее да биде цигански кум. Доаѓа до прекин на патријахалното кобно однесување- за љубовта да одлучува третиот, неискрениот и нељубениот.

toaletpapir напиша: dali ke moze da mi pomogne nekoj imam pismena po makedonski jazik ponedelnik temite se za Cudbinata na covekot; Smrtta vo Venecija; Bodler so negovata zbirka Cvekinja na zloto i Cehov so osvrt na nekola analiza na pesna od negovata zbirka poezija. dokolku imate nekoi informacii koi bi odele vo priliog na mooeto baranje bi vi bila blagodarna

Woooow  кај ти текна  никот тоалет папир  ?  хахахахахах :))))

Еве ти линк за Смртта во Венеција Кликни тука

Ако ти иде англиски читај тука Кликни и тука Кликни

А во случај да ти треба кратка содржина од книгата Чичко Горио еве:

Стар човек кој во минатото бил многу богат а се збогатил на нечесен начин користејки ја револуцијата во Франција. По смртта на неговата жена целосно се посветува на своите ќерки кои ги обожава ги размазува давајќи им ја неговата љубов и се што ке посакаат. Тој прави се за своите ќерки откако ќе остари неговите ќерки ќе ги омажи едната за гроф,а др за влијателен банкар. Се што има ќе им даде ним а тој ќе се всели во еден мизерен пансион. Прво ќе живее на првиот кат каде се сместуваат најбогатите и ќе носи убава чиста облека, ќе излегува да јаде надвор но неговите ќерки кои го барат само за пари ке му земат се и тој на крај ќе биде принуден да живее на последниот кат заедно со студентот де Растињак кој сфаќа дека единствен начин да се успее во француското општество е преку лаги, криминал или да си најде своја заштитничка. тој дури ке се сплетка со една од ќерките на Горио, но ќе се разочара кога ќе дознае дека таа веќе има љубовник, на почеток ќе се сомнева дека и Горио е нејзин љубовник и неговиот однос многу ќе се промени но кога ќе ја дознае вистината ќе станат пријатели.Накрај чичко Горио умира сам покрај него единствено ке биде студентот де Растињак тој ке му го плати и погребот а никоја од неговите ќерки нема да се појави. Додека тој е на смртна постела зборува за тоа колку ги сака своите ќерки ги повикува нивните имиња и умира со надеж дека барем една од нив ќе дојде. Романов не е за љубовта која чичко Горио им ја дава на своите ќерки него за трулоста на француското општество за единствениот начин на кој може да се успее, самиот пансион во кој е сместен Горио го претставува Париз на првиот кат најбогатите вториот оние кои имаат доволно за пристоен живот и на третиот оние кои неможат да си дозволат ни едно достоинствено јадење.

mi treba esej na tema Литературата како учител ve molam pomognete mi mi treba za u skolo za utre barem dajte mi nekoa ideja kako da zapocnam ako ne drugo

davidov напиша: го пребарав цел форум ... ќе може ли да дојбијам есеи за : 1.избор - Радован Павловски 2.улица - Славко Јаневски 3.чекајќи го Годо ви благодарам однапред ...

Улица - Славко Јаневски

Кога станува збор за македонската литература по Втората св.војна,може да се забележи дека е радикално сменет нејзиниот ритам или интензитетот на развиток на македонската литеретура.Таа влегува во широка,целовита акција на надомест на пропуштеното,нестореното.
Еден од најпознатите писатели од овој период е Славко Јанески.
Неговата повест(а според некои роман) 'Улица' над се' ја актуелизира мислата на почетоците на македонската раскажувачка проза во радикално изменети услови на својот слободен развој по Револуцијата.
Улица е имплицитна критика на југословенското општество во времето на гибелот на крал Александар Караѓорѓевиќ.Тоа е едно општество кое ја преживуваше траумата на Обзнаната,економски кризи,нееднаквости,класни противречности.
Возбудливо се развива драмата во литературен поглед на скопската улица,на тој човечки лавиринт,кадешто доминираат две бои:црна и сива.Сепак тоа е еден мравјалник во кои постои извесен ред:секој во него има свое место и своја улога во докомплетирањето на општата слика на состојбата.
Во претпоставките на овие јунаци од детството една сосем одредена слика на животот и општеството,слика можеби понекаде и понекогаш нејасна и неприфатлива како состојба и избор-но што се може тука?
Светот е таков,животот е таков,улицата е таква,а таа е мочуриште,таа е глиб,колку и да сакаш неможеш ништо да промениш.