Ваша поезија

ИГРА БЕЗ КРАЈ

Грачи гавранот црн, неугледен,
Грачи на голата гранка
На дрвото на сопствената гордост,
Надмен,самобендисан,
Со чувство на славеј во гласот му грд,
Дури лисицата, со неговата глупост
Стокмена во насмевката задоволкна,
Мавта весело со опашот итар,
Исчезнувајќи уште еднаш меѓу грмушките
Да прави план за новата средба.
А зарем требен е и е план?

Slusam lonec vrie,
gledam senka mracna
lizgavo e se,
od borba vo borba
mir nikogas.
Sega rzam sega vijam
za vozduh se boram
dur kamen ronam
dur mrazulec topam,
ke legnam li nekogas
so ocite dve zatvoreni
i so vrati samo labavo pritvoreni.
Gledam nekoj mi se smeska
sigurno nesto ke bara,
gledam nekoj popreku me gleda,
znaci vo red e se.

Vlazni oci si imam ja
crveni ko bordel
samo koga na tebe ke se setam
kolku si zgodna, mila
pametna i diva.
Da znaes samo kolku mi se vreska
imeto tvoe
se dur vo ludacka kosula ne me smestat,
vo kelija mracna kade ke mi svetis.
Eve vreskaaaaaaaam !

Ne postigna sprotiven efekt,
nitu jades gomna
kako velis,
nitu mirno spijam
iako velis deka treba
za da si ziveeme veselo i srekno
do zivotite na kraj.
Premnogu kopnezi cuvam
kako pilinja vo kafez
koi glasni se mnogu
za da mozam bar oko edno da zatvoram,
a koga raka ke piknam
za hrana vestacka da im dadam
me klukaat i grizat
dur vresoci i kletvi od grlo mi ecat.
I vo moment eden
najsareniot izleta so sila
sto me turna od patot negov,
jas samo lelekav so tivko "ne !
Rasiri krilja i neboto go snema
ne znaejki za goleminata svoja
ni toj, ni jas, a ni ti.
Toj krekase glasno za usi da bolat,
a pogledi tvoi vo nozevi se pretvorija,
se sklupcav kako pred da se rodam.

vodolija1977 напиша: [QUOTE=vodolija1977] interesno izlaganje no ne svativ dali e toa tvojata poezija ili obrakanje kon mene -no sto i da e -zvuci dosta poucno i interesno -se odnesuva na blueprayer-da ne nastane nekoja zabuna

не беше за тебе мила, и не е воопшто поучно ...тоа е нервозна поезија зашто некој не се разбира од збор


Изменето од blueprayer - 15.Март.2008 во 19:40

АРЛЕКИНИЈАДА



Да погрешиш, дал е грев,
Од кого откуп неоткупен да бараш ,
Пред кого сметки неплатени да платиш -
Кога и обвинет, и кадија
Во сопствената судница си?

Бранителите и тужителите
Се обична публика во куклена претстава
Во која Арлекин ќе го убие Арлекина
Со бодежот на клетвата
на наречницата од предградието на градот
Во кој душите на презрените
Го бараат пергаментот на заблудата

Сам си...
Сам со сведокот на оваа Арлекинијада –
Кукларот тажен, стар,
Што свиснал лице во градите трошни
како дете мало,
На кое од скинатите џебови
Му испаднале новите џамлии.

Нникој не се дума повеќе -
Кој ли натаму ќе ги влече конците
На разиграните марионетки?

Публиката ја нема веќе...
Сал мрвиот Арлекин
крвари во својата жива сенка....