Ваша поезија

maria_magdalena напиша: Ако ми дариш насмевка само-Сонцето твое ќе биде.Ако ме погледнеш само-ѓердан од ѕвезди ќе ти дарам.Ако ме прегрнеш пак-душата своја на длан ќе ти ја пружам.

БЛАГОДАРНИЦА

срце на дланка сервирано
за најаска али за сувенир
во насмевката постела за почивка
од зборивите што ме истрошија
што ме испразнија
што ме заборавија...


Изменето од majstorce62 - 12.Март.2008 во 10:20

ekszi88 напиша: Избркана од рајот Сега мојата душа облечена во тело е само робинка во мракот. Кога заминував чекорите ми беа потешки од олово, болката ја претворив во облаци и солзите ја потопија земјата. Сега погледнувам кон небото и ги гледам туѓите ѕвездени очи вперени во мене. Половината месечина е Божјата насмевка. Српу небесен, вечно ли ќе ме сечеш? Не го барај моето покајание, нема да го добиеш. Прати ме во пеколот, ќе горам со сласт, нека гори се од мене, нека се сторам пепел како тутунот од испушена цигара а телото нека скапува како филтер фрлен не земја. Додека чекорев, а вие ми ги затворавте портите зад мене сфатив дека не припаѓам меѓу вас. Не ми требаат вашите крилја, не ми требаат сини очи и руса коса, не ми треба снежен замок како бајка. Бркајте ги таквите како мене, прогонувајте ги, нема да ви вратат со зло... моето проклетство е мој најдобар пријател тука на Земјата, болката е тука секогаш со мене. Таму, зад тие Ваши порти немав никој. Благодет е проклетството. Мојата лутина кон Вас е неизмерна а иронијата нека ја однесе ветрецот кон рајските порти.

......

Избркана од рајот

Сега мојата душа облечена во тело
е само робинка во мракот.
Кога заминував чекорите ми беа
потешки од олово,
болката ја претворив во облаци
и солзите ја потопија земјата.

Сега погледнувам кон небото
и ги гледам туѓите ѕвездени очи
вперени во мене.
Половината месечина е Божјата насмевка.
Српу небесен, вечно ли ќе ме сечеш?
Не го барај моето покајание, нема да го добиеш.
Прати ме во пеколот, ќе горам со сласт,
нека гори се од мене,
нека се сторам пепел како тутунот од испушена цигара
а телото нека скапува како филтер фрлен не земја.

Додека чекорев, а вие ми ги затворавте портите зад мене
сфатив дека не припаѓам меѓу вас.
Не ми требаат вашите крилја,
не ми требаат сини очи и руса коса,
не ми треба снежен замок како бајка.

Бркајте ги таквите како мене,
прогонувајте ги, нема да ви вратат со зло...
моето проклетство е мој најдобар пријател тука на Земјата,
болката е тука секогаш со мене.
Таму, зад тие Ваши порти немав никој.
Благодет е проклетството.
Мојата лутина кон Вас е неизмерна
а иронијата нека ја однесе ветрецот кон рајските порти.

Недојдените

На недојдените им беседам.
"Не доаѓајте на светов!"
Наредете му на вашето постоење
да скита како аморфна маса меѓу димензиите.
Ако се создадете овде,
ќе ве распнуваат на крстови,
ќе ве черечат на колови,
ќе ви вбризгуваат идеологии.

На недојдените им беседам.
"Не доаѓајте на светов!"
Пуштете ги своите души да лебдат спокојно,
пуштете ги бездомнички нека бидат...
Не допуштајте дом - тело да им биде.
Ако дојдете овде,
ќе се прашувате кои сте,
ќе лутате незнајни и жедни
за вистина и возвишување.

На недојдените им беседам.
"Не доаѓајте на светов!"
Вселете се отаде ѕвездите и
преспијте ја вечноста во нова форма.
Останете завиткани во вашето прапостоење.
И онака овде, ништо битно не пропуштате!

Го гледав почетокот на невремето
бура се спремаше насекаде
облаците се стиснаа во своите бесконечни рамки
како љубовници во мал кревет
пиејки од иста чаша
слушајки ги твоите зборови
не ни забележував колку е веке часот
не можев да се заситам  од твоите прегратки.

BLUE EYES

Never saw something like those
blue eyes
wide open and bright
windows to a soul deep down
and a heart full of passion
a summer sky by day
and deepest lagoon by night
blue eyes...
blue eyes that mesmerized

Everlasting brightness in those
blue eyes
wide open and bright
the colour of the oceans
in a tropical day light
and a midnight blue skyes
dazzling with life and extasy
blue eyes...
blue eyes that mesmerized

Long for the sailor beneath those
blue eyes
wide open and bright
even when age enters the twilight
those beautiful jewels will be as ever
cause the light
from the soul
will shine forever

Apart worlds I saw in those
blue eyes
wide open and bright
as they look at me
on a roller coaster of love
heaven sent I think from above
you have turned my heart on fire
throwing my life into a whirlwind of desire
...oh, those...
blue eyes...
blue eyes that mesmerized.

Thanks kejt. Мило ми е што ти се допаѓаат моите стихови.