Ваша поезија

Земја

Простор од дамнини што се освојува,
но само со мислите и со историските читанки...
Замислен круг што на крајот не' собира
обезглавени, онемени, неприсутни...
Растурен дом кој не'лаже со милиони бои и мириси,
за да не' утеши, за да не' смири...
Немаме ништо ние од неа, туку таа не' има нас.
Затоа дај да бидам ненаситен ползач по утробата твоја,
како последен геофаг, кој ниту тажи, ниту се радува.

добро утро друштво на весели поетеси

Изменето од majstorce62 - 11.Март.2008 во 10:41

Утро 2

Од исток се наѕираат
Бајраците и копјата на изгревот
И како цунами наидува
Пригушен татнеж на светлина.
Тоа се фалангите на новиот ден,
И déjà vu на старите битки.

Неговата љубов е мојот штит од злато.
Неговата љубов ме чува од уроци.
Таа е зборот Мојсиев што сече мориња.
Таа е мојата мана падната од небо.
Ги примам благодарно даровите
Смалена во својата недостојност.




Изменето од filmadzijka - 11.Март.2008 во 13:03

Te sakam
kako sto zivotot
moze da se saka,
kako  nadez 
za podobro utre,
kako zvezda dalecna
vo cija orbita
cuvstvuvam vina
sto ne sum roden.
Kako zelba strasna
koja sudena ne mi e
i koja boli
dur mi raskinuva dusa.
I znam deka po tebe
nikogas nema da sakam
niti srce ke imam
za nikogo i nisto,
samo prazna ljuspa so oci od riba.
A velat i toa sto ke ostane
treba da se saka,
velat site toa gi ceka
denes ili podocna
na izlezot od zelbotekata.

Quentin напиша: За тажната бабичка... Далечини ми ја квасат душата како сунѓер кого водата го убедува да ја скрие со заборав својата леснотија. Ех да бликне аловина низ испакнативе жили што староста ги резбари по моите раце... Да го видам бескрајот низ вашите очи, оти вие имате зеници што отаде хоризонтот гледаат. Преку вашите воздишки да го скаменам духов што се плаши да не пеплоса под налетот на времето. Во вас себе си да се видам...

BOZE KOLKU UBAVA LAVINA OD TOPLI ZBOROVI,TE PRITISKA,TE OSTAVA BEZ ZDIV A NE TE UBIVA. TI BLAGODARAM!

дали ветерот ја погали твојата коса и вечерва?
дали мракот те поведе по своите чудни патеки?
дали сладострасноста те обзеде од последново?
дали си сеуште тука или не си?
преку рамо те здогледував, замислував, посакував,
челикот е прејак, но душата сепак патува,
побарав капка вода од твојата рака, не ми требат реки од тебе
дај ми ја само таа капка и остани со мене!


Изменето од blueprayer - 11.Март.2008 во 02:47

zbunet напиша: ...nie ke ti bideme novi vnucinja babicke...

E SEKOGAS ME RASPOLOZUVAS I NASMEJUVAS BRAVO MORA DA SI POZITIVEN TIP, PA SEGA DA TI KAZAM TAKA I VE CUSTVUVAM I ZATOA SE DRUZAM SO VAS   NA FORUMOV ! SRCKI STE !KOJA BABA VO OVIE SITNI SAATI SEDI I UZIVA SO VAS BAS BI SAKALA DA SE JAVI NEKOJA! NO DA TI KAZAM KOMPJUTERIVE SE ODLICNA STVAR PA TAKA SEKOJ DEN SE SLUSAM I SE GLEDAM SO MOITE VNUKI NO NE E TOA TOA KOGA BI BILE POKRAJ MENE ,NO TAA MISLA BI ME ODVELA VO SEBICNOST......ZAR NE ? ZABORAVIV DA TI KAZAM DEKA IMAM POKRAJ MENE USTE DVE VNUCINJA KOI ZNAAT DA ME NAPRAVAT SREKNA ,DA MI GI TRGNAT TAZNITE MISLI A KAKO STO REKOV TUKA STE MI VIE

Изменето од super babicka - 11.Март.2008 во 02:47