„Разбирливо би било сите тие да покажат љубов кон човекот, кон неговото исцеление и продолжување на животот, и не би требало да се против. Сепак, некако логички и човечки е, сите да си го поставиме прашањето: кога веќе религиите нè учат за живот по смртта, дали свети Петар на вратите на рајот без забелешки би нè примил со орган мањак или со орган вишок? Дали ќе може да одговориме: ќе го донесе ли за некоја година оној на кого му го дадов мојот орган?

Мноштвото религии учат дека помагањето во продолжувањето на нечиј живот е хумано дело што сигурно би нè оправдало пред Бога и ние би прошле непречено покрај св. Петар. Ама верувајте, има неколку многу посуштински прашања од ова. Јас, како човек пред сè, и како теолог на една светска религија, не би бил задоволен, по прашањето за трансплантацијата на органи, од улогата на нас теолозите, ако дадеме само декларативен позитивен одговор изграден врз основа на догми, наместо да помогнеме околу дефинирањето на моментот во кој се губи моралноста, бидејќи токму во моментот на губењето на етичноста од хумано дело, преминуваме во вршители на грев.“

http://www.mkd.mk/makedonija/koga-vekje-religiite-ne-uchat-za-zhivot-po-smrtta-dali-sveti-petar-bi-ne-primil-so-organ

Оф леле мори мајко... нашиве свештеници делуваат многу поинформирано, помудро и попросветлено кога молчат.

ДУШАТА НЕМА ОРГАНИ ОТЕЦ ПИМЕН. ДУШАТА ОДИ КАЈ СВЕТИ ПЕТАР, А НЕ ТЕЛОТО. ТЕЛОТО СЕ ВРАЌА ВО ЗЕМЈАТА, ОНАМУ ОД КАДЕ ШТО ПОТЕКНУВА - ПРАВОТ ОДИ ВО ПРАВТА.