Срцето или разумот..???

 ubavoto kazano e bull...ubavoto doziveano evistinskoto

Razumot.

,,,razumno srce ili srcev razum,,,

Изменето од pajser - 20.Март.2014 во 11:56

Во срцето е разумот, доколку има здраво срце 

Messenger напиша: Многу добри прашања! Во старт насловот, а со тоа и вообичаеното убедување кај луѓето, е погрешен. Разумот е алат. Срцето е мајсторот (лидерот кој го користи алатот). Спротивно од срцето не е разумот, туку Егото (другиот лидер).  Кога ќе имаш некогаш време од срце би ти препорачал да го прочиташ делот "Искушувањето на Исуса" во пустината кое е на почетокот на Евангелијата според Матеја и Лука. Токму тука е прикажана и објаснета поставенава тема. Се работи за споредба, борба и избор меѓу Срцето и Егото, Духот и Сатаната.

Најпрвин треба да се каже за кого се борат,кого да придобијат.
Секој од нив (духот и станата)сака да ја задржи својата позиција на битен фактор во човековот постоење и истото го реализираат со придобивање на човечки души,бидејќи истите не би постоеле ако нема никој кој ги подржува.

Messenger напиша: Оноа што ние го велиме срце не е ништо друго туку нашиот дух, нашата вечна суштина (душа, спирит, свест, атман... разни зборови од разни култури и вери за една иста работа) која само привремено е здомена (инкарнирана) во материјалното тело. Интуицијата не е ништо друго туку заобиколување на (раз)умот и воспоставување директната врска со Еднобитието (Колективна Свест, Бог...) од кое ги добивамe одговорите (потребните информации) на поставените прашања.  На крајот, се подразбира дека (раз)умот е алат кој е неопходен за егзистирање во материјалниов свет кој се состои и од наједноставни практични нешта за кои нема потреба срцето да биде постојано ангажирано како некаков лидер.

Имаме сосема сспротиставени ,да не кажам црно-бели гледишта,
Според тебе,ако разумот е алатка на срцето разбирам дека ти е неопходен за правилно обликување на душата до слика на Човек,тој процес нема крај.
Ниту во овој ниту во другиот живот ќе можеш да довршиш,ако со тоа се лажеш дека барем малку допринесуваш во колективната свет,повторно имаш процес кој нема крај.Добиваш само колективно зголемување на шаховската табла,бидејќи колку бели полиња се појавуваат исто толку црни,борбата станува пожестока.

А со самото тоа, многу потешко е на човек да му се уочи дека завземената страна само ја разгорува бобата за идните генерации.
Ако веќе станаа затвореници.. прашањето е како и кој ги затвори,со што ги излажа или каде згрешија?

Можеби приказната за Исус,го крие одговорот.    

ништо без бабите...

ekszi88 напиша: A za knigata ke se obidam da ja najdam, samo ne znam kade. Ke se rasprasam.