Зошто добрите луѓе немаат добра среќа?

Според карактерот луѓето се добри или лоши, а според делата (кон себе и кон другите) се среќни или несреќни.

е и тоа да видиш.. некако тоа добра и мене ми беше трн у око

Јас што би рекла - битно е нешто да се дешава  не можам а и не сакам да се лишувам од сензации. Некогаш ќе се изгорам, некогаш убаво ќе ми дојде.. ако не пробам нема да знам што е добро а што не. Некогаш ќе бидам тажна и депресивна, некогаш ќе воскликнувам... ама ќе бидам дел од себе и ќе учам да се сакам. Ќе бидам добра колку што можам, ќе бидам јас - јас, ќе продолжам да се запознава и да учам за себе, ќе другарувам и ќе бидам лојална онолку колку што можам. Јас сепак сметам дека дефиницијата да се нема добра среќа значи да си добар човек е само едно добро манипулативно средство за скротување. Дури некогаш порано и сум се чувствувала виновна ако сум среќна со што не е тоа случај и денес..

Па реално не можам јас да бидам се' колку и да сакам. Просто невозможно е. Зборам за граници од типот кога некои луѓе ни се мешаат на пример во некои лични избори и си зимаат за право да не критикуваат, а воедно не можеме 24/7 да ги исклучуваме нашите потреби. Сепак, не работиме на дугме.. едно време можеме да се изгасиме, ама она што си е наше пак ќе исплива на површина и колку и да се трудиме да голтнеме тој наш дел се бунтува, бара да излезе - но после долго потиснување некогаш излегува многу бурно (жута минута?).

Изгорени луѓе и на машченица дуваат.... хммм, зависи... ако се будали како мене уште ќе пијат од врелото млеко 

Така е Викторија... ако не се чуваме самите себе тогаш кој? И не само да се чуваме, туку кога ќе ни се случи веќе нешто лошо... самите на себе треба да си бидеме столб, зборам за оној најцврстиот

Дека граници се потребни. Луѓето не поставувајќи граници се губат себеси и на крајот се чувствуваат истрошени, искористени итн. Ова не беше ни помалку случај со мене.

Граници во однос на тоа да се искристализира што сум јас, која сум јас, кои се моите потреби, граници во однос на тоа Јас сум Јас, Ти си Ти, а ова овде на средина е тоа што јас и ти ќе правиме еден за друг без ти да ме газиш мене, без јас да те газам себе. Ние на луѓето даваме дел од себе, но не можеме целосно. Јас сум за тоа да се дава љубов максимално колку што може, но потребна е онаа линија за да се знае и да им се даде до знаење на другите до каде можат да одат со нас. Не знам колку убаво го доловив тоа што го мислам, но поентата ми е - ќе дадам се што можам и колку што можам и сакам, но тоа не значи по цена константно да се газам себеси и другите да ме газат. Тоа газење на себеси за да бидеме тука за другиот не е баш и некоја љубов... не дека не е, ама не е цврста ниту пак јасна. Секогаш внатре во тој човек ќе има глас кој ќе се буни и ќе ја мати сликата за она што се случува.

ekszi88 напиша: Ne se blokada... vie veke si oformivte definicija vo vasata glava za kakva granica pravam muabet, i udrivte etiketa i ja osudivte nejzinata smisla bez pritoa da prashate za shto pravam muabet. Ama ok, sekoj si ima pravo  na svoe mislenje... samo bez etiketi, pleaseee

Што ти беше муабетот?