Писмени состави,семинарски...

А да се симнете од фејс и фатите книга во раце не ќе биде лошо.
Него уствари да не ви се мешам во образованието терајте си вака, не може сите да бидат академски граѓани, мора да има и градежни работници, конфекционери, општи работници кои работат за минималец и ред други (неправедно)недоволно платени и подценети професии......Терајте вака се гледаме на градилиште...

Дали може некој да ми помогне барем на една од следниве теми:
1. На страната на понижените и угнетените преку страниците на „Клетници“ од Виктор Иго
2.Кобната љубов на Гете во „Страдањата на младиот Вертер“
3. Внатрешните душевни конфликти и имагинарното во „Гарванот“ на Едгар Алан По

благодарам

Decki mi treba sostav za lirika i za epika pomagajte vrska neam :)! FAla

ми треба есеј по право на тема "Државјанство" може некој да ми помогне, фала од напред.

ve molammm mi treba sostav na tema NA PATOT- BEZ PATOKAS treba da se pishuva za Krste Misirkov ,mi treba za vo ponedelnik ...:/ neka mi pomogne neeekooj :D

Ми требаат состави на тема „Литературата се расипува во иста мера со човекот“ „Добрата книга е наследсвто на целиот свет“ и „Уметноста нема татковина“

Ве молам што побрзо :))) Фала однапред :)))

Santijago напиша: Здраво Lori Не знам колку би ти помогнало, но на нет најдов нешто за творештвото на Чехов. Ти измени го, додај нешто доколку знаеш. Деловите во кои се цитирани извадоци, можеш да ги прескокнеш или да ги раскажеш во твој стил. За авторот малку .. Антон Павлович Чехов       (1860 - 1904) Антон Павлович Чехов е претставник на рускиот натурализам. Роден е во Таганрог на брегот на Азовското Море, во ситнотрговско семејство. Татко му сосема пропаднал, па тој морал сам да се издржува со давање часови, за да ја заврши гимназијата. Потоа оди во Москва каде добива стипендија за медицински студии. Тогаш започнува со пишување, но под разни псевдоними, а најчесто како Антоша Чехонте. Пишувал безброј цртички, скици, новели, пародии, шеги, кои ги објавувал по весниците. Во 1887 година ќе објави избор од најуспешните куси раскази „Во самраците“. Потоа, во период од седум години, објавува пет збирки куса проза и пишува драми. Негови најпознати новели се: „Степа“, „Павиљон бр.6“ и драмите: „Галеб“, „Вујко Вања“, „Три сестри“ и „Вишновата градина“. Прозно творештво Карактеристично за прозното творештво на Чехов, освен нивниот кус облик, е и хуморот. Во неговата проза хуморот се јавува во сите варијанти, од најблаг - до најостар. Темите што ги обработува се разни. Тој критички ги опфаќа сите сегменти на општественото живеење.             „Смртта на чиновникот“ е краток расказ во кој е претставена општествената хиерархија низ сатиричната слика на стариот Червјаков кој случајно кивнува кон генералот Брижалов. Червјаков неколкупати му се извинува, но сметајќи дека тоа не е доволно и дека не му е вистински простено, тој утредента ја облекува новата облека и оди кај Брижалов за да бара прошка. Откако поминале неколку молители, доаѓа неговиот ред и тој му кажува зошто дошол и дека мора уште еднаш да се извини. Брижалов не можел да поверува дека човекот сериозно дошол да се извинува за кивнувањето и си мислел дека тој се потсмева со него. По завршувањето на сите молби, на крајот од денот, Червјаков повторно му приоѓа и постојано му го зборува истото. Дека тој случајно, кивајќи, го испрскал. На крајот, Брижалов, бесен од навредата, викајќи, го брка Червјаков. На крајот од расказот разврската е кратка и јасна:             „Во стомакот на Червјаков нешто се откина. Ништо не гледајќи, ништо не слушајќи, тој се стаписа назадгазум кон вратата, излезе на улица и затетерави... Без да знае како дошол дома и без да ја соблече новата облека, тој легна в постела и ... умре.“             Критика на општеството, на лицемерието на социјалната грижа, е претставена во расказот „Павиљон бр.6“. На ироничен начин Чехов го критикува општеството кое воопшто не се грижи за болните.             Зачмаеноста на малограѓанската средина е опишана во расказот „Човек во футрола“, руското село, во „Селани“, а бракот и љубовта (и вонбрачната љубов) во: „За љубовта“ и „Агафја“.             Карактеристичен за творештвото на Чехов е расказот „Мала шега“, каде се меша сегашноста и минатото, оствареното и сонуваното.             Расказот започнува во сегашно време и прво лице еднина.             „Ведро зимско пладне ... Студено е, камен пука, и на Надењка, што ме држи подрака, и се нафатил сребрен скреж по кадрите на косата и по мовот над горната усна.“             Нараторот се пошегувал со Надењка така што додека се спуштале со санката по ридот тој и шепнал на увото дека ја сака. Поради ветрот, таа не била сигурна дека тој навистина ги изговорил тие зборови, па си помислила дека и се присторува. За да ја дознае вистината, таа сака да се спуштаат повторно и повторно, а со секое спуштање таа е се помалку сигурна во она што го слуша. Со надеж дека тие зборови значат повеќе од шумење на ветрот и присторување, таа го повикува секој ден да одат на санкање. Тие зборови врз неа имаат прекрасно дејство. Таа е постојано насмеана, среќна и убава.             На крајот, Чехов, приказната од сегашно време ја префрла во минат план:             „Тоа беше одамна. Сега Надењка е веќе омажена; ја дале, или пак сама тргнала, — тоа е сеедно — за секретарот на дворјанскиот старателен фонд и сега веќе има три деца. Тоа, како заедно сме оделе некогаш на лизгање и како ветерот и ги носел зборовите: јас ве љубам Надењка, тоа се уште не е заборавено; за неа сега тоа е најсреќен, најнежен и најубав спомен во животот... А, мене сега, кога станав постар, уште не ми е јасно зошто ги зборував тие зборови, зошто се шегував...“ Во расказите на Чехов секогаш е присутен новелистичкиот пресврт. Тука тој се огледа во временскиот план, а во претходниот расказ во апсурдноста на извинувањето како чин на хиерархиско почитување (и потчинување) кое кулминира со смрт. Драмско творештво             Во драмското творештво, Чехов како творец на лирската драма е претставник на модерната литература. Во неговите драми, ликовите не ја живеат сегашноста која е сива и монотона, туку живеат во минатото, во мечтите, во свет создаден од самите нив. Тие се одрекуваат од многу работи во сегашноста, претставувајќи се така како жртви, а всушност нивниот избор е нерешителноста и бегањето од реалноста. Тие не преземаат никаква акција, живеат во меѓупросторот на минатото и иднината, сонуваат и мечтаат. Затоа, нивните дијалози се често лирски монолози. Ти посакувам пријатен престој на ИДИВИДИ

Ти благодарам Сантијаго.
И јас се надевам на пријатен престој.