Окупација од Бугарската војска 1941

Македон напиша: Дел од исказот на Асен Богданов ( командант на скопската полиција ) пред народниот Суд во Скопје за состојбата во Македонија во времето на бугарската окупација

Дали знаеш по нататашната судба на Асен Богданов? Зошто е суден? Просто зоштото е бил командант на Скопие? Или е извршил нередни нешта... Ете например што е извршил Асен Богданов:

Тој ден повеќе Евреи од Скопје биле собрани од полицијата, меѓу нив и Илеш Шпиц, кои требало да бидат депортирани во Германија, каде што ги очекуваше сигурна смрт во гасните комори.

По брза интервенција на Димитар Шкатров, по разговорот со директорот на бугарската полиција Асен Богданов, Илеш Шпиц беше извлечен од возот некаде кај Владичин Хан и вратен во Скопје на голема радост на сите навивачи и љубители на фудбалот во Скопје.

Утрински весник

Илеш Шпиц го должи животот си на Асен Богданов. Ама југославските комунисти му зедоа животот на Асен Богданов и го стрелаа како куче.

чоли напиша: Македон напиша: чоли напиша: Македон напиша: чоли напиша: Истината според МПЦ: Но, овој храм најмногу настрадал од несовесното и безбожно однесување на оние кои го изгореа повеќе од пожарот и од оние кои на него удрија посилно и од земјотресот.Околу овој храм присутна е невидена противречност: истиот бил подигнат во време на Османлиите, во време кога со Скопје и со Македонија владееле друговерни, а бил урнат во солидарно Скопје и во слободна Македонија! Значи пак некој го запалил, ама после тие другите правеле што правеле. И прочитај дека бил урнат во солидарно Скопје, што значи се мисли на тоа што остана од него... Ами да питаме негово светеjшество г-н Стефан коj е запалил храмот и имало ли е грабеж? Не, Неговото Блаженство, Архиепископот г.г. Стефан бил мал и не бил во Скопје, ама ете, еден Архиепископ, неговиот претходник, г.г. Михаил бил сведок на настанот.Сепак, можеби така е најдобро ( иако ниту овие сведоштва не може да ги ставиме под тепих ), да се праша некој дали се чува нешто во МПЦ, јас ќе пробам да видам, познавам луѓе, дел од МПЦ, можеби би знаеле, уште вечерва ќе пишам на едни мои блиски пријатели, па ќе видиме тие што ќе најдат, ако успеат нешто да најдат, одма ќе поднесам извештај овде. Да попитам: каков отговор дадоа приjателите?

Да почекаме малку, детално да видат, па ќе ни одговорат.

Македон напиша: чоли напиша: Македон напиша: чоли напиша: Истината според МПЦ: Но, овој храм најмногу настрадал од несовесното и безбожно однесување на оние кои го изгореа повеќе од пожарот и од оние кои на него удрија посилно и од земјотресот.Околу овој храм присутна е невидена противречност: истиот бил подигнат во време на Османлиите, во време кога со Скопје и со Македонија владееле друговерни, а бил урнат во солидарно Скопје и во слободна Македонија! Значи пак некој го запалил, ама после тие другите правеле што правеле. И прочитај дека бил урнат во солидарно Скопје, што значи се мисли на тоа што остана од него... Ами да питаме негово светеjшество г-н Стефан коj е запалил храмот и имало ли е грабеж? Не, Неговото Блаженство, Архиепископот г.г. Стефан бил мал и не бил во Скопје, ама ете, еден Архиепископ, неговиот претходник, г.г. Михаил бил сведок на настанот.Сепак, можеби така е најдобро ( иако ниту овие сведоштва не може да ги ставиме под тепих ), да се праша некој дали се чува нешто во МПЦ, јас ќе пробам да видам, познавам луѓе, дел од МПЦ, можеби би знаеле, уште вечерва ќе пишам на едни мои блиски пријатели, па ќе видиме тие што ќе најдат, ако успеат нешто да најдат, одма ќе поднесам извештај овде.

Да попитам: каков отговор дадоа приjателите?

наместо да се страмат од ниваната фашистичка политика денес бистрат политика.Властите послем 6-сеп. 1944 год. ја осудуваат политиката напретходните бугарски власти,ја признаваат нивната политика на поробувачи на Македонскиот народ.

ама овие документи потаму уште не се имате изнаплукано.

Стреланите во с.Дабница, прилепско

Постојано ме следеа. Тој притисок не успеав да го издржам. Некаде есента, без пари, без леб, без работа, без облека ме натераа повторно да размислувам да се вратам во Благоевград. Во исто време, од Бугарија дојде бугарската репатрициона комисија која си ги бараше своите граѓани. Но, мојата лична карта ја предадов во бугарската Амбасада во Белград за да барам дозвола за да ја минам границата и ја немав кај мене. Тие во Амбасадата си правеа ќефови. Немав никаков одговор. Така гладна и боса го искористив моментот кога на мојата врата чукна еден млад бугарски офицер и него го натерав лажно да се претставува како мој вереник за да можам да заминам кон бугарската граница. Едноставно, го "злоупотребив" истиот начин со кој успеав да се извлечам од островот Тасос каде претходно бев интернирана од бугарските фашисти. Тогашните ју-граничари ми велеа дека бугарските граничари нема да ме пуштат, бидејќи немав документи. Но, јас бев упорна и сакав да заминам. Им реков дека нема да си го испуштам вереникот за да се ожени за некоја друга. Тие ме пуштија, но на бугарската границата веќе ме чекаше полицијата. Оттаму заминав во Софија во централната полиција каде, за среќа, се реши моето прашање. Ете така се случи моето патешествие во Македонија.

мдааа - бугарите многу криви

да бе напиша: Од таму стигнав во Софија кај мојата сестра која веднаш штом пристигнав ми рече дека во офицерскиот дом се формира 12-та Македонска народноослободителна бригада. Се запишав во таа бригада, а за ова постои документ кој подоцна го извлеков од бугарскиот архив каде ме водат дека сум македонски борец. Јас бев борец на таа бригада на која беше командир Пецо Трајков, а во неа беше и Павел Шатев - гемиџијата. Бригадата подоцна дојде во Штип кога градот се ослободуваше. и што сега - внуката на Делчев бега во Софиjа (столица на ОКУПАТОРОТ) и во столицата на окупаторот - во ОФИЦЕРСКИОТ ДОМ - се запишува во 12-та Македонска народноослободителна бригада

Види убаво, говори за отприлика крајот на 1944 година, кога веќе окупаторот е готов, се повлекува, останаа само Германците во Штип. Во ова време и офицерите веќе знаат дека заврши тоа што почна, па затоа и подоцна некои од нив се придружуваат на комунистите.