Дали верувате во Митарства?

DDarko напиша: Ne sum sretnal takvo neshto do sega vo Slovoto...

"И Му рече на Исуса: “Сети се на мене, Господи, кога ќе дојдеш во царството Свое!”
А Исус Му рече: “Вистина ти велам: денес ќе бидеш со Мене во рајот!”
А беше околу шестиот час и настана мрак по целата земја, до деветиот час;" Матеј 23:42-44

9-6=3 часа

Запази го тоа ДЕНЕС. Исус не рече за 40 дена, туку истиот ден.

Изменето од Rita.MD - 20.Септември.2009 во 15:57

DDarko напиша: Kade go pishuva toa deka Isus stasal za tri chasa do Rajot?

DDarko напиша: Ne tuku deka od cela vechnost, malku ke se patuva do tamu, primer den - dva, no toa go znae samo Gospod

Maran Ata напиша: Bидејќи после смртта душата минува низ воздушните просторства каде царуваат демоните, тие на секој можен начин се трудат да ги изнесат сите гревови на таа душа за да ја обвината дека е голем грешник и да ја земат во пеколот. Но, ангелот чувар е тој кој ги изложува сите добри дела на душата и го оправдува.

Значи ангелот чувар ја оправдува душата?

Мараната страшна е твојата  машинерија.Незнам од што си потикната да се произнесуваш со вакви коментари, твојата цел и дејствување е да ги заблудуваш луѓето и да ги отргнеш од Божјиот пат.

 




Изменето од izvoren - 20.Септември.2009 во 13:30

EvAngelose, posle smrtta ne cheka vechnost, tamu nema vreme. Vremeto ne postoi tamu, postoi ovde!

maria_magdalena напиша: И што тоа треба да му направам на својот духовник за да се смета за добро дело?

Изменето од EvAngelos - 19.Септември.2009 во 19:49

Maran Ata напиша: Самото прашање што го имаш поставено е малку спорно. Со оглед на тоа што знаеме дека секој ќе добие според своите дела, и дека откако човек ќе се упокои, неговата душа оди на одредено место, ако нема митарства, се поставува прашањето каде оди и како се одредува каде ќе оди? Разликата во однос на прифаќањето на митарствата и не прифаќањето, е во нашиот однос кон животот и воопшто. Неодамна имав дискусија со луѓе со протестантски ставови кои ги негираа митарствата, и тие во разговорот цело време ми кажуваа дека Христос дошол за нас да не’ очисти од гревот, па затоа ние немало повеќе од што да се плашиме, демонот бил уништен и ништо не ни можел и сл. Тоа е неспорно. Христос навистина дошол за да не’ очисти од гревовите и да не’ спаси и навистина го поразил демонот за да не ни може ништо, но сето тоа само ако ние доброволно го сакаме. Не може да правиш што ќе ти падне на памет (и добро и зло, кое не мора да е насочено кон другите, туку и кон себе си), и потоа човек да очекува спасение. Тоа е несмисливо. Спасението доаѓа само со нашето содејство со Христос. А со самото негирање на митарствата, т.е. положувањето сметка за нашите дела, се поставува прашањето: која е целта тогаш некој да се труди во подвиг, а некој не, кога сите ќе одат на исто место?

Зошто спорно?
Фино-лепо прашав: дали верувањето во митарства е неопходно за наше спасување?
Ако било така, зошто Исус или Павле не ни кажале нешто за митарствата?
Што со тие христијани кои поверувале пред Теодора да го добие ова откровение?

Од една страна потврдуваш дека “Спасението доаѓа само со нашето содејство со Христос. “

Од друга страна “ А со самото негирање на митарствата, т.е. положувањето сметка за нашите дела, се поставува прашањето: која е целта тогаш некој да се труди во подвиг, а некој не, кога сите ќе одат на исто место?“

Целта на подвигот...Дали некој демон треба да суди за јачината на мојот подвиг?
Па нели Бог е тој што суди?

И што тоа треба да му направам на својот духовник за да се смета за добро дело?


Изменето од maria_magdalena - 19.Септември.2009 во 19:29