Окупација од Бугарската војска 1941

cercetator напиша: Фактот е дека во Егејска Македонија немало бугарска војска, исклучение е само најисточниот дел. За „Охрана“ не ги змнаеш фактите. Побарај малку повеќе. Зошто го дадовте Калчев на Грците? Пред да биде убиен, последните зборови му биле „Ура Македонија“!

Па и во најисточниот дел не сте биле дочекани, никој не излегол ниту да погледне дека доаѓале, ниту бугарското население во Кавала и Драма, па затоа и морала бугарската војска да направи неколку масакри во Кавала, кое масовно одбивало да се вклучи во вашите воени единици.

За Охрана ги знам фактите, еве сега прочитав и на бугарската википедија, 600 души доброволци, а 12000 се собрале заедно со дојдените дури од Бугарија, додека Македонците и партизанските групи на Македонците пукале врз нив и заедно со ЕЛАС ги апселе, вклучително и Калчев, кој е уапсен од Македонци и предаден на грчкиот суд.  Значи факт е дека мнозинството Македонци се бореле во партизанските групи, додека во "Охрана" многу малку местни Македонци, мнозинството се од Бугарија.

А за Калчев, штом бил соработник на фашистите и про-бугарски струи, што да му правиме? Нормално дека ќе го уапсиме и предадеме на суд, како секој соработник на окупаторите.

cercetator напиша: Слободно сочинение си направил овој пат, особено за Егејска Македонија и „Охрана“ Види, па се убеди сам. Д - Дојчланд И - Италиа БГ - Блгарија И зошто партизаните дејствувале пред се` во И и Д зоните?

Зад се што сум напишал има факти, ама имам технички проблеми, па не можам да поставам слики. Имам слика од ослободување на Битола и егејски партизани, НЕМА никаков дочек на бугарските војски во Егејска Македонија ( ова дури и вашиот форум на вашето ВМРО го констатира ). Кажи што од тоа што го напишав не е вистина, ама те молам понуди и доказ, да не биде само рекла-кажала!

lav4eto напиша: Током Другог светског рата, много борци ВМРО-а су се борили на страни Бугарске и нису доживљавали бугарске трупе у области Македоније као окупаторске Дури во Српската Википедиjа ова го прочитав! И уште, погоре: Крајем 19. века македонска нација још увек није била службено конституисана, те су македонски Словени углавном сматрани Бугарима. Многи истакнути чланови ВМРО су себе сматрали Бугарима и организације је у почетку била углавном про-бугарски орјентисана. Иако се ВМРО званично борила за ослобођење и уједињење Македоније, многи од њених бораца су се залагали за припајање Македоније Бугарској. ВМРО

Да, ама и многумина други се бореле и против Бугарија и нејзините трупи, како што е Методија Шаторов-Шарло, Димитар Влахов и други. Сепак, факт е дека мнозинството од народот ги сметал бугарските војски за окупаторски. Интересен е фактот што во Егејска Македонија сите бугарски војници се дочекани со презир и потсмев од страна на месното грчко и македонско население, дури и во Кавала и Драма, каде што имало бугарско население, кое дури ни бугарскиот јазик не го знаело. Истотака мобилизацијата спроведена во Вардарска Македонија е насилна, иако според бугарските списоци е доброволна ( мојот дедо, на баба ми брат, во бугарските списоци фигурира дека е доброволец, иако насилно е земен од дома и однесен во бугарските касарни без воопшто да знае мојата фамилија каде е однесен и што се случува со него долго време- нешто што морам јас да го сменам при некое идно доаѓање во Бугарија).

Во Западните делови на Егејска Македонија, населението масовно се вклучува во партизанските единици за борба против про-фашистичката "Охрана" како и бугарската војска и се поврзува со партизаните од Вардарска Македонија. Многу партизански бригади од Егејска Македонија учествуваат во ослободувањето на македонските градови во Вардарска Македонија. Така на пример повеќе бригади од Егејска Македонија, меѓу кои и бригадата "Гоце"( во која се борел дедо ми ),учествуваат во борбите за ослободување на Битола, заедно со Првата Егејска ударна бригада!

Факт е дека народот тоа го доживеал како окупација, а посебно во Егејска Македонија, каде отпорот бил јавен, па не само од македонското население, туку и од грчкото и од бугарското.

добро, не ми е јасно како може да викате дека не е окупација завземање на одредена територија под власта на Бугарија 
јас немам никаква намера да ги прикажувам бугарите како лоши, туку така си стои во историјата, дека во 1941 ја имаат завземено оваа територија

тоа што некој ги доживувал повеќе или помалку како окупатори, не ги прави повеќе или помалку окупатори

Дали лаже Ченто што ве сметал за окупатори?
Дали лаже писмото на Методија Шаторов Шарло?
Дали лаже Коле Неделковски?
Дали лаже Кочо Рацин?
Дали лажат борците на скопскиот одред и организатори на Илинденските демонстрации кои во среде Скопје побараа слободна Македонија?

Ако треба да бирам кому да верувам, дали на оној кој тука живеел, кој тука живеел, кој го чувствувал тоа ропство или на строго контролиран про-фашистички медиум, логично е да верувам на тој кој живеел тука.

cercetator напиша: Во една книга со исечоци од странски весници има и за бугарската окупација на Македонија Загреб, 26 юли 1942 "НОВА ХЪРВАТСКА": Златна Македония (статия от Стипе Мознер). Пътят, по който вървим, е нов - построен от българите. При отстъплението си сърбите са унищожили всичко, знаейки че никога няма да се върнат.

Нормално, издадено во НДХ, сојузник на Бугарија.

Boogie напиша: Boogie напиша: Сакаш да кажеш дека Бугарската војска не била фашистичка Време 1941-1943 година, окупација на Македонија. Окупатор - фашистичка Бугарија, на чело со царот Борис Трети и владата на Богдан Филов. Место - окупирана Македонија. Со Указ број 3 од 21.1.1941 година Државен весник на Фашистичка Бугарија број 16, бил донесен Закон за заштита на нацијата. Со него систематски било обработено кој се смета за Евреин, каде треба да живее, што смее да работи, што со еврејските имоти итн. На 17.2.1941 година бил донесен и правилник за примена на законот, на 21.6.1941 година и Наредба за примена на закон за еднократен данок за недвижен имот од лица од еврејско потекло (државен весник број 154), а на 13.7.1941 Законот за еднократен данок за лица од еврејско потекло (државен весник број 151, Указ број 45). НАЛОГ ЗА ТРЕБЛИНКА Министерскиот совет (со одлука број 3156, НА бр. 4153/5 од 05.6.1942) издал Наредба за државјанство во "ослободените" земји во текот на 1941, со која фактички е создаде основен терен за пат на Евреите од Македонија кон Треблинка. Со Указ број 52 од 28.7.1942 година и потпис на царот Борис Трети бил донесен Законот за овластување на Министерскиот совет за преземање на сите мерки за уредување на еврејското прашање и прашањата поврзани со него. Со Указ број 69 на Борис Трети на 28.7.1942 година биле донесени и Измена и дополнување на Законот за еднократен данок на имоти на лица од еврејско потекло. Мерките кон Евреите се заострувале од ден на ден. Министерскиот совет (Влада на Богдан Филов) на 29.8.1942 година со одлука број 4567 (Државен весник број 192) донел нова наредба за управување на еврејските прашања. "Добро" биле разработени сите сегменти на животот на Евреите, "особено" ликвидацијата на нивните капитали и имоти. Александар Белев како комесар за еврејските прашања на Владата на Филов на 4.9.1942, издал Наредба број 2, која содржела прецизен опис на картонот со давидова ѕвезда и испишано еврејско живеалиште и полното име на главата на семејството. На еврејските претпријатија и секаде каде што имало еврејски капитал, морало да биде истакната иста таква табла. Истиот тој Белев со наредба број 8 на 12.9.1942 ги регулирал и закупите на имоти и лица со еврејско потекло, а со Наредба број 32 (Државен весник 214 од 29.9.1942) го осмислил жигосувањето на Евреите со обврска за носење на давидови ѕвезди, кои, патем, морале сами да си ги платат. Со Наредба број 381 од 12.2.1943, Белев уште еднаш ги собрал сите податоци за имотите на Евреите, со обврска секој Евреин да си определи ЧУВАР на својот имот. (Евреите си ги избирале чуварите на своите имоти од редот на пријатели на кои им верувале). Тука веќе се насетува психичка "обработка" на Евреите, дека во случај на депортација - нивни пријатели определени по нивен избор ќе им го чуваат имотот додека да се вратат. ПРЕТВОРЕНИ ВО ПЕПЕЛ На 22.2.1943 година по овластување на царот Борис Трети и Богдан Филов, Александар Белев потпишал СПОГОДБА за собирање на 20.000 Евреи од Македонија и Тракија со германскиот полномошник Теодор Данекер (експерт од одделението 4б на Ајхман, повикан од Министерскиот совет на фашистичка Бугарија). Во членот 8 од спогодбата пишува: "Во никаков случај бугарската влада нема да бара враќање на иселените Евреи". Планот за собирање како строго доверлива информација е направен на 4.3.1943 година. Бил подготвен и Правилник за работа на концентрациониот логор во Скопје. Од него, само за илустрација одвојувам: забрането на притворениците да пеат песни, да играат игри, да отвораат прозорци и да гледаат преку нив, да добиваат храна однадвор... Посета - апсолутно забранета. На 13.3.1943 Белев носи нова Наредба број 865 за ликвидација на имотите сопственост на лица од еврејско потекло иселени надвор од границите на земјата. На чуварите (одбрани пријатели) им се заканува тогашниот кривичен законик за непослушност. Полицијата влегла во еврејските домови. По само неколку дена 3 конвои заминале од Скопје носејќи занавек 7.200 македонски Евреи во Треблинка во Полска, од каде што никој не се вратил. Веднаш по симнувањето од возовите биле одвоени децата, жените и мажите и задушени во гасни комори. Телата биле наредени на клади што личеле на отворени скари, во тури по 2.000 тела и запалени. Огнот и миризбата на телата се чувствувале на километри. Пепелта е истурена во заедничка гробница во Треблинка, каде што, за жал, и по 60 години стои натпис - Евреи од Бугарија. Бугарската полиција собрала се што било вредно, се што можело да се впаричи. Се што можело да се носи заминало во правец на Софија. ПРАВЕДНИЦИТЕ ОД МАКЕДОНИЈА Ова е само мал дел од податоците и архивските материјали со кои располагаме, а кои биле предмет на опсервација на домашни и странски еминентни истражувачи и историчари. Сите заинтересирани можат податоците да ги најдат во скромната библиотека на Еврејската заедница во Македонија, Државниот архив на Македонија, Вашингтонскиот меморијален центар или во Израел во ерусалимскиот меморијален центар, Јад Вашем. Како Евреин, а најмалку како човек, не можам и не смеам да најдам оправдување на преземени конкретни дејствија на фашистичка влада на царот Борис Трети и Богдан Филов, сојузници на Хитлеровиот режим, поради кои страдаа 6.000.000 мои сонародници. Само од моето семејство, Мизрахи, во Треблинка се одведени и запишани во списоци за транспорт од број 5.577 до број 5.657. Тоа не се простува, ниту се заборава. Не смее да се заборави дека дел од бугарскиот народ и дел од бугарските интелектуалци го кренале својот глас против ваквата политика кон Евреите, за што им изразувам почит. Окупираните и поробените направиле се што било во моќ на народот со туѓа чизма на вратот. Македонските спасители на Евреите - се запишани во Меморијалниот центар во Јад Вашем во Ерусалим во Израел, за да се паметат за навек како праведници од Македонија. На оние што не знаат или не сакаат да знаат, нека ми биде дозволено да ги потсетам - овој избор на мал дел од законите и уредбите се однесувал и на Евреите од Бугарија, граѓани на "старите краишта". Не можам да разберам како во 1996 година Судот во Република Бугарија ги рехабилитира сите оние 40 воени злосторници од владата на Филов и царот Борис Трети, праведно осудени во февруари 1945 година од бугарскиот народ. Тоа е "Вистината за трагедијата на Евреите"!