ПРЕГОВОРИ ЗА ИМЕТО - 1

Malku hronologija za predlozite za imeto i nastanite ( 1992-3) koi mozhevme da gi anticipirame ? ….a Mkd kje beshe vo NATO a mozhebi i vo EU, a vojntata vo 2001 kje ja izbegnevme, zatoa shto kako shto stojat rabotive, sigurno kje bideme prisileni da se pomirime so nekoja dodavka na imeto, dodavka koja ushte pred 17 god naumile da ni ja zalepat.. I kje ni ja zalepat, a mozhebi kje ne stegnat i mnogu ‘poproblematichno’ ime da prifatime….
Odgovornosta na polit. eliti e vo anticipacijata na nastanite i sozdavanje na sigurna idnina na svojata drzhava, a ne dnevni prepukuvanja,….ama togashnata opozicija beshe slepa i zabegana po kongresi vo Solun i preokupirana so kritiki za prethodniot system…

По Лисабонската декларација, шест месеци претходно, кога на Македонија од ЕЗ и' беше наложено, под притисок на Грција, како услов за признавање на независноста да си избере име кое нема да го содржи зборот „Македонија“, тогашниот претседател Киро Глигоров и министерот за односи со странство Денко Малески, добиваат сигнали од британското претседателство дека доколку нашата земја прифати на уставното име да го додаде името на главниот град Скопје, со цртичка или во заграда, како акт на добра волја, дека Британците ќе не' поддржат во ЕЗ, но и во Обединетите нации. Истите сигнали ги добиваме и од САД, иако во тој период доаѓа до промена на администрацијата, по победата на демократот Бил Клинтон над републиканецот Џорџ Буш-постариот. Глигоров и Малески излегуваат пред парламентот со барање да се прифати предлогот. Предлогот преку соопштение го прифаќа и Владата на чие чело е Бранко Црвенковски. Од тогашната опозиција, сите тие се обвинети за предавство на државните интереси. Андов не ја става информацијата на гласање од страв дека нема да помине.
http://www.globusmagazin.com.mk/?ItemID=8FD15304F38E71488431680011C2AD4D


Во декември 1992, Унијата (во тоа време - Заедница) дојде до заклучок дека не може да го разреши македонското прашање, односно признавањето на Македонија, поради противењето на членката-Грција. Според пинг-понг тактиката им го префрли топчето-проблем на ОН. Таму пак, ВБ, Франција и Шпанија го оформија компромисниот предлог: БЈРМ. Работата беше - Take it or leave it! Прифати или ништо. Уцена или не, моравме да прифатиме. И тоа бидна. Прашањето всушност беше - македонската држава и нација - Да или не! Денес некои се прават многу умни, па го критикуваат Глигоров итн. за тоа. Всушност, за Македонија, тоа беше лет во небото, но и лет во - неизвесност. Досега се одржавме. И сега - се држиме.

http://www.dnevnik.com.mk/?itemID=26421A1662A7E149A45B235CB33C8EFF&arc=1

Проблемот потоа се сели во ОН, каде во март, следната, 1993 година, бевме примени со референцата БЈРМ, која е актуелна и денес.

„Доколку го прифатевме имавме добри шанси да не поддржат. Откако го одбивме, тие рекоа – тогаш, проблемот нека остане отворен. Но, беше донесена таа резолуција на Советот за безбедност во која не' обврзаа да бараме заемно прифатливо решение со Грција“, објаснува Малески. Наспроти Малески, Андов од денешна перспектива тврди дека собраниската седница во пресрет на Единбург не била некаква пресвртница. Тој не е убеден дека со прифаќањето на додавката „Скопје“, на таа седница, Македонија би добила подобра позиција.

„Ние изразивме подготвеност да се реши тоа прашање, доколку дојде во преговарачка фаза. Се мислеше дека ако тоа дојде како наша еднострана одлука тоа само ќе ни ги помести нашите преговарачки позиции и ќе не' доведе во потешка позиција. Тоа само ќе значи дека во тој момент ако ја усвоевме таквата одлука во Собрание, тоа ќе значеше дека ќе беше изразена предност за промена на името без да знаеме што за тоа мисли другата страна и каква намера имаат“, вели Андов. Сепак, тој вели дека на тајната средба која ја имал со грчкиот премиер Константин Мицотакис, во јануари 1993 година во Давос, Мицотакис прифатил сличен предлог.

По 16 години, премиерот Никола Груевски на Самитот во Бук*решт исто така го прифати името Република Македонија- Скопје. И тој подоцна од опозицијата беше напаѓан дека е предавник, а во меѓувреме, неговиот тогашен министер Лазе Еленовски поведе и судски спор против неколку опозициски лидери, затоа што му ја објавија снимката на која тој признава што прифатил неговиот лидер во Бук*решт.

ПРЕДЛОЗИ Случајно или не, единственото што се менува во земјава во овие 18 години се „предавниците“ и „спасителите“. Се' друго, па и предлозите кои ни пристигнуваат за решавање на спорот, се исти.
http://www.globusmagazin.com.mk/?ItemID=8FD15304F38E71488431680011C2AD4D



Изменето од Marko sk - 30.Јуни.2009 во 22:02

Imashe nekoja inicijativa ovoj "spor" da se reshava vo ramkite na OON, a ne so vakvi posrednichki pregovori - megutoa mozhebi ova sega e proba za da se dojde do nekoj kompromis...megutoa sigurno e deka postojat i drugi nachini kako da se dojde to toa.

mamamd напиша: Интервјуто со д-р Проева го разбрав малку поинаку односно нејзиното видување за мене е во поглед на тоа дека некако се се препушти на политиката без да се даде простор и на историчарите па и на другите компетентни лица. За мене првиот лош чекор е напрване кога сме ја прифатиле референцата, но по истурено млеко не се плаче. Ајде некако да ги прифатиме објасненијата дека морало затоа што требало да се влезе во обединетите нации, но потоа некако секогаш како држава бевме ставени а богами и сами како да се стававме во позиција да се браниме. Мене во написот исто така ми падна во очи нејзиниот коментар околу негирањето или контрадикторноста на синот на д-р Пановски на самиот д-р Пановски, затоа што по некоја случајност д-р Пановски ми бил професор, сум полагала кај него и знам колку човекот ја сакаше Македонија, с етрудеше да собере секакви податоци, својот работен век го посвети на историјата.  Исто така и за непотизмот во институциите, бидејки ние кои сме од просветарската дејност тоа го чувствуваме на грб, токму од непотизмот во образовните и научните институции страдаат многу нешта во државата.

Интервјуто со д-р Проева го разбрав малку поинаку односно нејзиното видување за мене е во поглед на тоа дека некако се се препушти на политиката без да се даде простор и на историчарите па и на другите компетентни лица.
За мене првиот лош чекор е напрване кога сме ја прифатиле референцата, но по истурено млеко не с еплаче. Ајде некако да ги прифатиме објасненијата дека морало затоа што требало да се влезе во обединетите нации, но потоа некако секогаш како држава бевме ставени а богами и сами како да се стававме во позиција да се браниме.
Мене во написот исто така ми падна во очи нејзиниот коментар околу негирањето или контрадикторноста на синот на д-р Пановски на самиот д-р Пановски, затоа што по некоја случајност д-р Пановски ми бил професор, сум полагала кај него и знам колку човекот ја сакаше Македонија, с етрудеше да собере секакви податоци, својот работен век го посвети на историјата.
 Исто така и за непотизмот во институциите, бидејки ние кои сме од просветарската дејност тоа го чувствуваме на грб, токму од непотизмот во образовните и научните институции страдаат многу нешта во државата.

Jas ja priznavam nivnata postapka megutoa TOA ne e realnost. Realnosta e DEKA JAS NE ZAVISAM OD NIKOGO ZA DA ME PRIZNAE KAKO VAKOV ILI ONAKOV....a tie mozhat da si pravat shto sakaat se do onoj moment do koga ne gi nadminat i poslednite granici na gluposta, za da MORAAT da "popushtat" ili "si legnat na brashnoto".

Изменето од Popi - 29.Јуни.2009 во 11:28

Ne se slozhuvam so toa deka zavisi od nivnata dobra volja, bash naprotiv NIKOGASH ne treba da se dozvoli za bilo shto, da se prepushtat neshtata "na nechija dobra volja".  Se dodeka TAKA postapuvame, ke ne strizhe sekoj koj ke posaka.  I najgolemiot i moken chovek ili drzhava se vosh*tuva od nechija ili sechija gordost - duri ja zemaat kako vechna inspiracija i pottik vo zhivotot. Obratnoto samo ja pothranuva nivnata psiha, naduena so "lazhna mok" i gi otvara vratite na ucenuvanjata i zaplashuvanjata.

Изменето од Popi - 29.Јуни.2009 во 11:16

Da, nikoj ne e kamen dokolku ne znaesh i probash barem malku da go smeknesh. Isto taka nikoj nemozhe so sila da te natera da bidesh neshto shto ne si - osven ako se spremni za vojna pravenje.  A za ovaa opcija voopshto ne veruvam deka bilo koj e spremen i saka da se sluchi, pa makar toa bilo PAK tuka na Balkanot. Nitu Grcite pak, sakale veruvale ili ne sakaat vojna.   Znachi izbegnuvanje na konfliktni i direktni navredi i sl.....argumentirano i prijatelski raspolozhivo diskutiranje i pristapuvanje kon rabotite, sekogash ragaat plod. Razumot vo sekoj sluchaj.