Очи...

Очи......

Tri dena na race te nosevme zbrana,
so taga i bolka vo pogledot srcen,
i sekoja kapka na tvojata rana,
ko krvava zar ni kapese v srce.

Drugarite bea i morni i gladni,
so zgoreni grla i svieni pleki,
so tap bol se vpija vo ocite ladni,
i zalea oti ne ke plamnat vekje.

No jas znaev oti pak ke vivnat v zaroj,
i borcite pod niv ke cvetat i rasnat,
v studenite utra ke great ko sonce,
i nikogash nema da stijnat i zgasnat.

Poslednata vecer v planinskoto selo,
kaj borcite bea so dripava drea,
so plikovi zeski na stapala teski,
i smrsteni cela, zgaseni, mrazni,
ko nivnite puski, ukoceni--prazni,
i necujno, gluvo, ko zdusena reja,
se tocese sepot od uvo do uvo:

Utre druze v zori, strasen boj ne ceka,
a nie sme malku--sal nekolku dusi...

I koga ko igla ti probode usi,
Ti rastrese snaga i razmolska taga,
so lunjeni oci, shiroki i volni,
gi rasece v nokjta zdivenite molnji.

Ko togaj, ko togaj, o drugarko, pomnis
v smrznatata vecer na proletta rana,
kaj nasata mladost i prvata radost,
ja kosese luto k*rsumnata slana,
a ti celo zbrcka, ko tigrica ripna
i letna vo nokta krvava i crna,
so svoite oci sto rigaa plamen
gi rastopi caskum celicnite zrna.

I posle! I posle, v poslednata vecer.
Jas nejkam da mislam sto potamu stana,
prostalniot sepot ti zamrzna v usni,
ti gorea oci pod vegite gusti.
So nivniot plamen i so kletva sveta,
na zaseda trgnav sred mojata ceta.

A utrinta koga zriv cela ni sprasi
ti ne bese veke v redovite nasi,
no skipea borci so odmazda zolcna,
i vidov! O vidov - koga bojot pocna
razvirea site so tvojata sila
ko eleni brzi i lesni ko ptica.

A tvoite oci se iskrea gnevno
vo nivnite potni, raspaleni lica...

Tri dena na race te nosevme zbrana,
so taga i bolka vo pogledot srcen,
i sekoja kapka od tvojata rana
ko krvava zar ni kapese v srce.

Бај д веј од Ацо Шопов е

и единствено нешто на што ми текнува кога ќе се спомне: ОЧИ

Изменето од Lithium - 16.Февруари.2009 во 16:35

You think you are perfect? Well, try walking on water...

mnogu poveke govorat odkolku bilo sto drugo

Ако го победиш моментот ти си најсилниот човек на светот

... на срна...

Ако сретнеш човек со кој:
- вреди да зборуваш а не зборуваш, си го изгубил човекот,
- не вреди да зборуваш а зборуваш, си го изгубил зборот.
Мудриот човек не ги губи ни човекот ни зборот. Конфучиe

BlgarskiTigar напиша:

Тоа може да звучи како клише,но очите са огледалото на душата,нештата кои можете да ги видите во очите на едно лице не може да ги видиме на друго место.

tocno taka....
najbiten e prviot vpecatok, a jas prviot vpecatok cesto go primam preku pogledot t.e. ocite, taka da mnogu raboti za natamosna komunikacija i druzenje zavisi od toa sto go gledame vo ocite na drugite