Интелектуална надмоќ

Imam slatkorecivi prijateli za na masa koi dodeka gi slusas mislis ovoj raka ke isece za tebe, a posle ispadnalo deka u stvari on tvojata e vo sostojba da ja isece za negovi potrebi  

Grupata ja diktira inteligencijata koja e validna na toa mesto i vo toa vreme. Ne moze nekoj da se fali deka e nacitan megu zidari, koga ne znae ni sajka da zakova i normalno deka ke bide ismean i da ima i tri fakuleta.
Ja licno majstorite gi gledam kako svetci i im se vosh*tuvam na inteligencijata koja mu nosi 25 evra dnevnica

Biznismenite i luge na pozicija po mene poveketo se lazlivi kopilinja iako izgledaat pointeligentni, ja zloupotrebuva mokta na ubeduvanje i oratorstvoto za kade moze da zabusi i da ne plati


Изменето од zbunet - 01.Мај.2009 во 19:11

Не се раѓаме сите еднакви: некои од нас се со поголеми интелектуални и физички предизпозиции, некои со помали...

Секој од нас, барем еднаш се нашол во една од двете ситуации:

1. Да поседуваш интелектуална надмоќ во однос на својот соговорник, по било кој елемент: поголем степен на интелигенција, поголем фонд на зборови, поголема моќ за расудување т.е. да си на повеќе начини интелектуално супериорен во однос на соговорникот (се разбира, се тоа по сопствена лична проценка, која нели може да биде многу субјективна, а богами и нереална)

2.Да бидеш интелектуално инфериорен во однос на својот соговорник: твоите интелектуални капацитети се видно под нивото на соговорникот.

Чести се ситуациите кога меѓу двајца интелектуално нерамноправни  соговорници јасно се потенцира тој факт (обично од страна на супериорниот соговорник), некои се разметнуваат со терминологија која е премногу “несварлива“ за соговорникот, иако се свесни дека не се разбрани, па многумина дури и не се  воздржуваат на своите соговорници да им лепнат некоја етикета (глуп, будала, прост...)

Во секојдневната комуникација принудени сме да комуницираме со секакви луѓе, а и тие со нас.
Како се снаоѓате во двете ситуации?

Успевате ли да се прилагодите на интелектуалното ниво на својот соговорник (кога треба да се спуштите некое скалило подолу, оти за качување секогаш е потешко)?
Успевате ли да го прилагодите соговорникот на свое ниво и како реагирате (комуницирате) со самобендисани суетни надуенковци, чија единствена цел во односот со вас е докажување на сопственото знаење и ставање на соговорникот во подредена положба, без да водат сметка за меѓучовечките односи?
Успевате ли да заобиколите и прескокнете некој “бисер“ во текот на муабетот, без да го коментирате или не можете да одолеете на искушението да го “разобличите“ туѓото незнаење?