Ваша песна,состав или што било напишано

П И С М О

Во раце треперливи
збрчкани од години долги
стуткано,пожолтено писмо
избришано мастило,букви замаглени.

Од капки солзи ли се
или дождот ги испрало
можеби сонце ги испржило
или време букви замаглило.

Долги години низ писмо проткаеани
живот,искишенија насобрани
тажен поглед,солзи исушени
треперат усни, писмо читат.

„Мила мајко,мили татко
долги години изминаа
туѓина клета невеста ми стана
студој, душа,срце ми закова.

Железни ококови ми стави
темни денови,сонце не изгрева
дали кај вас сонце грее
или темнина во срце ви царува.

Илина, тагува ли по мене
име дали ми спомнува
ме чека ли под оревот стар
везило за дар го навезе ли.

Класјата се нишаат ли на ветрот
златно жито го ожневте ли
во поток брз кошули дали испра
птиците пеат ли во летните ноќи.

Татко,нива дали насеа
коски стари го служат ли
помал брат нека му помага
тебе мајко, студена вода од бунар донесе.

Другари дали на собор одат
невести млади под око гледат
Стевче,се омажи ли за Мара
невеста во куќа прибра ли.

Длабока ноќ се спушти
свеќата скоро догорува
сега само месецот свети
по некоја ѕвезда трепери.

Повторно јас писмо ќе напишам
штом пари за мастило соберам
најубава бела хартија ќе купам
поздрав од туѓина ви испратам.

Каде и да сум,со кого и да сум
мила мајко,мили татко во срце ве чувам
парче света земја во душа јас носам
небо сино на него сонце изгреано.„

Изминаа години, писмо нестаса
дали хартија не купи или мастило пресуши
стара мајка болен татко лекува
син во туѓина вечно остана.

Даница Петровска „08„

Оригинално нема што Ми го разубаве утрово и ме насмеа

Сега сум тука ЈАС
сама и тажна
А таму далеку си ТИ
а недела е неважна
Јас секогаш
мислам на тебе.
Ме сакаш ли
бар малку ти мене.
Ма баш ти е гајле
за мене.
Ти си среќен со неа
нема дилема за тебе.
Останува само
да чекам јас.
Бар за миг да се сетиш
денес на нас.

       ...за песмата

Сеуште сум таа истата.
Онаа чистата јас во срцето.
Сеуште те барам во ноќите.
И будна те сонувам тебе
додека блеска светлоста на денот.
Те барам во сонот ноќе.
Те наоѓам во мислите свои
кога испашена се будам од сонот.
Пружам раце да те допрам
кога дождот ми прави силуета од тебе.
А те допирам само во срцето мое.
Во вените те чувствувам,патуваш
се шириш како зараза во мене.
Во очиве те има,блескаш,се намсевнуваш.
Те гледам во одразот на огледалото.
Сеуште те има премногу силно
во душата моја,за да престанам,
да те сакам.

Ех,штом спомени
во мисли побарам,
веднаш во ламја
се претворам,
со глави четири
и очи осум,
ако тогаш те сретнам
ќе видиш која сум.
Од тебе ќе бришам
нозе од кал,
што газев по ниви,
кај што ти си посеал,
само треви диви,
таму пораснаа
и сега ке си жнееш
додека на памет свој
од мака се смееш.
Самовила со ликот мој
да истераш не ќе можеш
од видик тесен твој,
ни алкохол
ни бајачки згодни,
нема да знаат
магија права,
да запрат дожд што врне
само врз твоја глава,
среде лето врело,
дур на плажа лежиш,
а морници те лазат
по целото тело.

Gotov e toj, na zemja mi mirisa