Југоносталгичар сум...признавам

Анџелина, ај прво ти прочитај па кажи ми каде јас реков дека некој од вас не си ја сака државата или каде беше спомната конкретно ти? На крајот од постот поставив прашање, дали она што го наведе зенмастер, како незадоволство или социјален немир, е причина да не си ја сакаме државата т.е. татковината?

Мирослав, што мешаш сега тука партиски послушници, владици и црковни имоти...? Па од самиот систем религијата беше прогласена за опиум за народот, и како таква беше ставена на црна листа, а со тоа и сите верници кои не смееја јавно да се произнесат како такви, доколку не сакаа да бидат жигосани или во најмала рака исмеани. Ако си ти атеист, јас не сум и не сакам да живеам во такво општествено уредување кое ќе ме третира као црна овца, само затоа што сум верник!

Мамад, примерот со копилето и копиљарката не знам дали е баш соодветен затоа што политичкиот прогон во комунизмот многу често завршуваше со затвор па дури и со смрт на “неподобните“, само затоа што не успеале да си ги потиснат своите национални чувства во интерес на “општојугословенското“. А затвор не е баш исто со медиумско оцрнување или некаков хумористичен коментар од Латас и компанија... Ако мислиш на медиумските апсења на (условно) криминалци, тоа е малку различно од апсење на луѓе кои можеби немале ни за сол, ама биле “непријатели на државата“ или партиски непослушни...

Бутел, не биди сигурна дека и порано немало такви или слични случаи, само затоа што не си слушнала за нив. А и кај да слушнеш, кога имаше една државна телевизија, која ја уредуваше партијата и 2 весника кои повеќе личеа на извештај од последната седница на ЦК на КПЈ отколку на медиум за јавно известување... Викаш во КП било чест да се членува (ако тоа за тебе е чест) и дека член се станувало само со постигнати резултати, со труд и дело, а не партиски послушници???... Јас пак мислам дека член се стануваше по претходно успешно завршен процес на перење на мозок, од страна на сите пионерско-младински организации во кои се бараше да членуваме, па кај најуспешно испраните мозоци можеше да се имплементира чипот на партиски послушник, и секако да се постигне многу во понатамошната кариера... 

Апче, не знам како ти го сфаќаш поимот здрава држава, ама за мене не е здрава држава онаа во која владее едноумие и диктатура, во која се прогонува се она што не мисли како партијата, која за купување на социјален мир се презадолжи во странство, држава која пред се не е основана на здрави темели и како таква се знаеше дека еден ден ќе се растури, држава во која владееше цензура на јавното мислење и слободниот ум, со премногу табу-теми на кои не смееше ни да се помисли, камо ли да се зборува јавно, држава во која од паролите братство-единство не остана ништо, освен крвопролевање, држава во која сметката за “лагодниот“ живот ја добивме веднаш по смртта на култниот ни маршал кој долго време не влечеше за нос...

За мене тоа не е здрава држава, остај ти школувањето “без пари“, играорните, спортските друштва, хоровите... да не мислиш дека тоа ти беше без пари или дека дедо Тито ти го плаќаше од сопствен џеб, или од заработката од коцка...

Не знам како ги памтите само убавите работи, кои неспорно ги имаше, но јас памтам и некои лоши периоди... Периоди кога имаше рестрикции на струја и кога моравме да чекаме евтина струја за да вклучиме бојлер, кога немаше тоалет и детергент, среќа имавме една Биљана иначе ќе засмрдевме, кога имаше редици за леб и млеко од 3-4 сабајле, кога немаше од каде да се купат фармерки и кожени палтиња оти имавме по 1 или 2 стоковни куќи по градовите и 5 - 6 продавници, кога имаше по неколку ресторани, кога имавме една државна телевизија со цензурирана програма која завршуваше некаде во 11 часот и не смеевме да знаеме што се случува во светот оти тоа ќе го расипело позитивниот дух... и мноооогу други работи кои не ми останале во добро сеќавање.

Вашата носталгија јас ја сфаќам како носталгија по младоста, која секаде е убава, на која секогаш имаме убави спомени и романтично ја доживуваме, па понекогаш и преувеличуваме некои работи...

А и сите викате оти не е носталгија по државата или политиката, туку по времињата?... Тогаш зошто темава не е во Историја или во Разно?...

Мене ми е чудно некој да е носталгичен и да пати по систем на едноумие и диктатура, а денес од државата да бара слобода и демократија?...

И јас не ви оспорувам дека си ја сакате татковината (со исклучок на поединци кои срцето а и корените ги влечат на друго место), не му оспорувам на никој право да се определи како комунист или социјалист, не му го оспорувам на никој правото да си биде носталгичен за било што па и за мртва држава или поминати времиња... Таман работа... Тоа си е лично право, како што е право на секој (и должност) да си ја сака татковината, онаа што ја чувствува како таква... и чувство кое или го имаме или го немаме...

Јас такви чувства немам кон поранешна Југославија.

 

Иако “дедо ми“  Тито мораше да умре баш на мојот роденден, па ќе мора барем еднаш годишно да си спомнувам на времињата...

 

 

 

 

 

Ти не си го живеел тоа време, очигледно некој ти раскажува, некој што е надркан на тоа време (или има многу корист од сегашното).

 

Затоа што сум го живеел тоа време, а и познавам многу луѓе надркани на него, ќе ти го кажам следново: немој да им веруваш што зборуваат и плукаат, оти 99% од нив биле гонети ЗА КРИМИНАЛ во Југославија. Сегашната Македонија им одговара затоа што ги толерира нивните КРИМИНОГЕНИ дејствија. Во било која демократија во светот, тие би биле во затвор.

 

Постои мал број на интелектиалци, дисиденти (не во Македонија, македонците стално биле к*ропушачи и полтрони, впрочем како и сега) што беа во немилост на тој систем.