Ха ха ха
Не сакаш да ме видиш,
да ме побараш
нема да се осудиш,
мислиш повеќе не е вредно,
ако се јавиш
ке звучи премногу бедно,
епа конечно и ние
сме едногласни во едно.

Ха ха ха
Твојот број повеке го немам,
иако,признавам го паметам,
но,за среќа знам
она што не се повторува,
полесно се заборава.
Ни потреба немам да те видам,
а случајност ако биде
ке видиш,рамнодушна ке бидам.

Ха ха ха
Смеј се на своја страна,
ке се смеам и јас,
смеата е лек,алчно ке го пијам
смеејки се на сиот глас.
Но подалеку од мене,
насмевки да не си размениме,
саканата нивна цел
би можеле да ја промениме
и тркалото кон минатото да го свртиме.

Не ме гледај така
оти погледот ти го знам,
ќе ти рипнам
ќе те зџапам,
патрали ке летаат
и пердуви до небо,
а ти беспомошно ќе врескаш
како заб да те боли,
ама неќеш да го вадиш.
Нозе ќе ти се трасат
како крила на колибри,
ќе молиш за доста,
а ја за милост не знам.
Не ми прави фаци
демек на муабет јак сум само
додека се мешкаш на постела широка
како маче си предеш
демек несвесно,
е сега побеснав,
е сега мисли му ја ти
колку опасен да бидам знам.

                     Moite o~i...

Pogledni vo o~ite.

Ke otkrie{ koja sum, i dali mislam zlo...

Pogledna vo o~ite.

I mol~e{e za sebe, i ne se zala`uva{e...

Gledajki gi o~ite, ti vide se...

Go vide svetot. I molkot. I tagata....

Me vide mene skr{ena...

Tebe  od srceto izbrkan...So zabrana da se zaqubam...zabrana od mene postavena...

Vide-ne veruvam na luge, sal angeli...

A krilja ti nedostasuvaa...

Me pogledna vo o~i ,i zamina...Ne soo~uvajki se so vistinata...

Me pogledna vo o~i, i izbega!!Ti stra{liva ptica kukavica......!!!!

Me ostavi sama vo temnina...Temnina koja me progolta...

A o~ite seu{te gledaa...O~ite sepak postoea...Nikogo tie ne la`ea...Nikoja tajna ne krieja...

O~ite tebe te vikaa...O~ite taga ~uvstvuvaa...

Ne ja opi{aa...

Se pla{ev od bolka vo qubovta... Qubovta sepak me obzema...Koga qubev i sakav navistina.

Qubovta izbega...

Stravot go prepozna....O~ite ka`aa molkum, {to kriev jas tokmu....

Gi preziram tolku...

 .... bravo be dzanum

Се разбудив од сонот
кога ме гледаше
онака вонземски,
а како се приземјувам
низ прозорче гледам
дека да ме пречека нема никој,
стјуардеса згодна
ми вели дека стигнав,
а јас прашав каде ?
Созаливо се насмевна и замина
со кукови мешајќи
наместо утеха
падобран ми дофрли
знаејќи дека каде и да рипнам
сеедно е
зошто сме со рок на траење
толку неважни и досадни
 и дека сум како таков
еден од многуте.

Хаику

 

 

anakin напиша: Се‘ за неа  Ми рече: Насмеј се! Eне, се смеам, се смеам како луд, а ми се плаче, заедно со неа, но се смеам, поради неа.