Што претставува монаштвото?

maria_magdalena напиша: Па некои работи се повеќе од очигледни, освен ако Јован Крстител немал некои пречки со дигестивниот систем, алергии на млеко и млечни производи, глутен и слично, па морал да јаде мед и скакулци само.

ma ne se voopsto ocigledni. tebe ti odgovara da go nareces toa post, sto Biblijata ne go narekuva post.
tvoe pravo da dodavas.

Па некои работи се повеќе од очигледни, освен ако Јован Крстител немал некои пречки со дигестивниот систем, алергии на млеко и млечни производи, глутен и слично, па морал да јаде мед и скакулци само.

се Извинувам што се мешам во форумот но мислам дека немате доволно познавање на теологијата на православното христијанство како и јас се разбира но јас се потрудив според моите сили да ви објаснамн екои работи кои ги научив со моите бедни 19 год. Не е оваа тема за на форум се објасна доволно што е монаштво е сега тој што повеќе сака да знае нека го проучува или пак нека го вкуси. Христијанството треба да се живее.

Тој што си ја знае верата и го љуби БОг од длабочините на своето срце тогаш тој е како карпа од која се одбиваат брановите на искушенијата, нема за него сооблазна и нема кој да го предомислува бидејќи Бог е негов учител, кој не сакал да биде ученик Христов. Освен оние во адот за кои и нема баш спасение бидејќи не се покајале. Простете ми мене недостојната. Јован Крстител се нарекува и недостојен. Зошто? Но монаштвото не почнува со Јован Крстител.

ma koi gordelivci ste vie? kako ne vi e sram da se izdignuvate nad drugite hristijani?

sekoj hristijanin koj ne se stremi kon sovrsenstvoto, koj ne se stremi da go imitira Hrista, koj ne se stremi da se kae, da moli, da mu sluzi, NE E HRISTIJANIN!

samo vie monasite ste bile pravite, a da ne sme znaele.

Вистина е дека монаштвото е избор на верникот. Верникот кој Го познал Бога и дознал дека Христос умре на крст за нашите гревови спознал дека е добро да Му се служи на Троичниот Бог. И јас се согласувам со тоа. Треба добро да си ја знаеме верата пред се. Ние веруваме во Троичниот БОг. А БОг е љубов затоа што е Света Троица, Отец, и Син и Свет Дух: Отецот го љуби Синот толку силно што сиот е во Синот, и Синот го љуби Отецот толку силно, што сиот е во Отецот; и Светиот Дух по љубовта сиот е во Отецот и Синот. Значи секој христијанин е повикан да ги пази заповедите, но само монахот е оној кој се стреми кон достигнување на христијанското совршенство. Исто така секој христијанин е повикан да живее според Евангелието, но само монахот евангелскиот идеал го вплотува во животот на најрадикален начин, стремејки се да го имитира Христос. Исто така секој христијанин е повикан да се кае, но само плачот на монахот останува постојан и плаче за своите гревови и плаче за туѓите гревови. Ова за него постанува постојан и секојдневен подвиг. Оној кој го прима монаштвото и решил да му се посвети на Бога и искрено да Му служи тој преку молитвата Го спознава Бог и на еден начин живее со него преку молитвата, исто така монахот ја презема врз себе одговорноста и не само пред самиот себе, туку и пред оние луѓе на кои ке им биде пример и на оние кои ке се обидуваат во него да најдат потпора и поддршка.
     Монахот со својата појава и со своето однесување треба да биде пример за секој оној што го гледа, така што поради монаштвото неговите добродетели коишто светат како светлосни зраци и непријателите на вистината, гледајќи го, дури и без своја волја, да признаат дека кај христијаните постои цврста и непоколеблива надеж во спасение....(Преподобен Исак Сирин).
Монаштвото пред се е чистота на умот. Без послушание не е можно да се стигне до таа чистота, и затоа без послушание нема монаштво. А надвор од монаштвото е можно да се добијат големи Божји дарови се до маченичко совршенство, но чистотата на умот е особен дар на на монаштвото, непознат на другите патишта, и монахот може да ја препознае таа состојба исклучиво преку подвигот на послушанието.
     Мачеништвото, монаштвото, и јуродивоста заради Христа се трите најексремни нчини на одрекување од овој свет и затоа тоа се начини коишто најбрзо и најблиску го соединуваат човекот со Бог.
     Монахот се откажува од бракот, не затоа што го презира, туку затоа што сака со сето срце, со сета душа со цело свое битие да му служи и угодува едиствено на Христа. Негова(на монахот) сопруга или сопруг му е покајанието, а деца му се молитвите и воздишките за Царството Небесно. И тој што не верува во Бог тој веќе е осуден. Затоа и Бог на човекот Му дал ум и разум и се за послем човекот да не го обвинува Бог. Кој има уши нека слуша.

Ај остави ги есените...