Што претставува монаштвото?

ggstefan напиша: manastirot bil sozdaden za molitva, rece opiten. prva greska. molitvata nema e svoj dom. Bog podednakvo ja slusa molitvata i od planina i od dolina, i od manastir i od disko! vtora greska. velis ne znam za monastvoto. ok, moze znaes poveke (siguren li si?), iako veke pokaza laicki greski uste pri pisuvanjeto koj se bil monah. kakva bogorodica, kakvi apostoli, kakvi nivni ucenici??? alooooo??? osnovno nepoznavanje koga monastvoto zapocnalo. treta greska. bliznite velis ne se samo nivnoto semejstvo, sto e tocno. no bliznite, pretpostavuvam spored monaskata logika, se polzavite i divite jagodi. za ova li zboruvase Gospod Isus Hristos? ne gi krivam lugjeto sto otisle vo manastir, celo vreme pogresno me razbirate. tolku znaele, tolku imale sila, i taka napravile. poveke ve krivam vas sto ste zabludeni vo monastvoto, koga toa (duri da ne se kosi so Bozjite zapovedi) e sepak eden ponizok stepen na duhovna razvienost. da bile vistinski silni duhovno, vistinski ZALJUBENI vo Boga, ke ostanele da im sluzat na iznemostenite, bolnite, siromasnite, nespasenite tamu kade sto tie se naogjaat. Kako sto pravese Hristos, odejki po kukite na site ovie.

Ај сега малку Црковна Историја.

Ќе почнеме од света Богородица, почесната од херувимите и неспоредливо пославната од серафимите, пречистата и преблагословената дева Марија, чие раѓање денес го славиме

Откако човекот згреши, беше потрено некој повторно да го подигне неговиот првосоздаден образ и повторно да го внесе во својата татковина, односно Царството Божјо. Тоа можеше само Христос, Месијата, Спасителот на светот, но за да дојде Тој на земјата беше потребно да се роди од пречиста жена, а тоа беше токму Марија , ќерката на Јоаким и Ана.

Откако, по ветување, се роди Марија таа, кога се исполни времето ја прими благата вест од благовесникот архангел Гаврил, зачна и го роди предвечниот Бог Исус Христос кој во тој момент стана Човек, во се ист со нас освен во гревот.

Богородица на три годишна возраст беше внесена во храмот и таму живееше во непрестајно Богомислие, молитва, воздржание и ракоделие(труд).

Исус Христос, поживеа со нас, го проповедаше Евагелието на спасението, пострада, беше исмеван, навредуван, тепан и на крајот распнат на Крст. Беше погребан и воскресна во третиот ден според Евангелието, се вознесе на Небесата и со тоа повторно ни го отвори небото , истото она небо кое св.мач. Стефан го гледаше отворено, а св.ап. Павле беше вознесен.

...

Откако Христос се вознесе и и ја дарува заповедта на апостолите да одат да го проповедаат Светото Евагелие за спасението на светот, многумина поверувале и се крстиле.

Крштевањето значи, умирање за гревот и овој свет, а воскресение и живот за Христос и вечниот живот во Царството Небесно.

Верата на првите христијани била толку силна, така што тие веќе не живееле туку Христос живеел во нив и секогаш ја носеле со себе смртта на Исуса Христа и таа за нив преставувала добивка, а не загуба, зашто повеќе сакале да се со Христа отколку да бидат во овој свет.

Во тоа време владееле Римските цареви кои биле пагани и идолопоклоници, а Христијанството гонета и забранета религија. Со самото тоа дека некој бил Христијанин , секој друг граѓанин на Римската империја имал право да го убие.

Христијаните не се плашеле од смртта и дури доброволно оделе на маченичка смрт за што сведочат многуројните спомени во житијата на светиите на чии молитви ние денес се надеваме. Христијанскиот етос бил маченичкиот.

Во 313 година се случил големиот пресврт во историјата на човечката цивилизација и христијанството. Св.цар Константин го потишува Миланскиот индикт со кој се дозволува почитувањето и на Христијанството во Римската империја, а нешто подоцна св.цар Теодосиј Први дефинитивно ја прогласил за државна религија и го укинал паганството.

До тоа време, за да се стане христијанин било потребно да се помине тој т.н. катекуменски период во кои конвертираниот полека се приведувал во христијанството. Бил поучуван во Христијанската вера и полека воведуван во тајните Божји на добродетелниот свет живот во покајание, воздржание, молитва... во непресатајно бдеење и чистење на своето срце од страстите и просветлување на умот. Тој период траел и до три години во зависност од кандидатот.

и откако ќе ја достигне таа духовна состојба и се начи на догмите од верата, со благослов од епископот бил крстен и на тој начин можел да си ја зачува (духовната)облека неосквернета и чиста.

меѓутоа со масовното покрстување на римската империја критериумите и светоста на живот почнува да стагнира. Сега веќе не бил критериум високодобродетелниот и свет живот, туку едниоставно многумина заради тоа што царот бил христијанин и тие постанувале христијани. Тогаш оние кои гореле од грижа и желба за да го зачуваат тој висок и свет критериум на живот се повлекувале во пустината и така во 4 век полека настануваат и првите монашки заедници во Египетската пустина.

Свети Антониј, не бил првиот монах, туку оној кој најмногу го прославува монаштвото затоа што во неговото житие се вели дека кога заминал во пустината одел од подвижник до подвижники и од нив се поучувал на монашкиот и добродетелен свет живот, па дури и во еден момент кога се возгордеал дека е најсвет и прв, Господ, за да го смири, го упатува во Тивеја каде го срекава св.Павле Тивејски кој бил посвет и постар монах од него. а такви монаси и монашки заедници постоеле уште од најраното Христијанство околу поголемите градови и се нарекувале девственици.

Малку подоцна , од времето на св.Пахомиј и св. Сава Освештен и св.Теодосиј Велики се формирале и првите монашки заедници во вид на денешните манастири.

Монаштвото е предание од Господ Исус Христос на апостолите од апостолите на своите ученици и се до ден денес без прекин на континуитетот.

ај, за сега доста, во следна прилика нешто ново.

Оној кој не верува на предходно напишаното нека побара по св.Писмо, житијата на светиите, црковните истории, богослужбените книги...

и накрај уште едно прашање до ггстефан ( лично не ми се допага овака да се нарекуваш заради чинот и достоинството на овој човек и од сега ќе те викам само ггс ), а прашањето е:

Од каде знаеш кој сум и дали немам некој мој многу близок, монах?

Templarius напиша: Vo pravo si zidarski....no izgleda deka na nekoi Hrisitjani toa ne im e bitno - bitno im e po sekoja cena tie da se vo pravo i da se frlaat deka zboruvaat nekoja vistina i deka samo tie ja znaat tajnata na biblijata ...a tajna nema ...

Па, во право сте и двајцата. Не може нечие лично искуство, индивидуално, релативно во однос на сфаќањата на личноста, да се прифати како генерална и сигурна вистина, затоа што туѓата перцепција и туѓото искуство може да биде спротивно. Генералната слика ја прави мнозинството. И тоа она мнозинство кое имало директен опит со реалната слика.

Изменето од Maran Ata - 21.Септември.2008 во 16:28

Многу се интересни тие генерализирања...
Сретнал некој некого на улица, му се видел чуден и одма целата работа значи дека не е како што треба...
А го праша можеби што му е? Да не му треба помош? Да не можеш да му се најдеш? Мислам - луѓе сме, така обично треба да постапуваме...
А колку до делата - делата нивни се јасни - и тоа во послениве речиси 2000 години. Ако беше за бегање од светот - само ќе се затвореа во манастирите и немаше ништо да прават, затоа што не мораат, никој не ги тера. Ама тие работат... секој ден... за сите нас.
Само што утврденото мислење тешко се менува, дури и да не е поткрепено со факти.

majmunce напиша: само да кажам во контекст на прашањето на Евангелос дали некој монах ми пришол итн. знам човек што отиде за монах, претходно водеше сосема несреден, па дури и лош живот. како и да е, отиде за монах. го гледам еден ден низ град, главата дигната нагоре, поглед изгубен, како да не живее на земјата. да не го поздравев немаше ни да ме забележи. се замислив што е целта негова? шета како изгубен, како дрогиран, луѓето воопшто не го интересираат. значи во неговиот живот постои Бог и тој, никој друг. не знам навистина кому тие помогнале, за таков случај немам чуено, меѓутоа од она што го знам заклучувам дека тие заради свое спасение одат за монаси, а воопто не се заинтересирани да помогнат. тоа е мое мислење извлечено од мое искуство. монахот дури и да евентуално помогне некому тоа го прави потикнат од награда која наводно би ја добил од Бог заради стореното добро дело, а не од искрена љубов кон оној на кого му помага или од искрена желба да помогне.

Јас пак имам сосема спротивно искуство. Првиот монах кој што го сретнав во мојот живот е најпрекрасниот монах, човек, ангел кој го знам и за кој секојдневно Му благодарам на Бога, кој безрезервно се дава на сите луѓе. Вистински христијанин кој не го интересираат раските во туѓите очи и гледа само да помогне. Кога прв пат се запознавме, јас имав список на прашања од цела тетратка. Тој седна и цели 4 часа одвои време за да разговара со мене, ми го проповедаше и објаснуваше Благовестието. Со тек на време запознав многумина, и монаси и монахинји, и сфатив дека она што некои го зборуваат против нив не е така.
Највпечатливо ми беше тоа што мнозинството што ги знаев до тогаш, а се правеа христијани, поима немаа од живата вера. Додека пак, кога ги запознав монасите, немаше потреба тие да ми ваѓаат цитати од Библијата и да ми се докажуваат колку се начитани, туку целото мое внимание го привлече нивниот начин на живот. Се што сведочеа со уста го исполнуваат на дело. Тоа е суштината на Христијанството.

А што се однесува до оние кои претходно воделе несреден живот, а потоа заминале в манастир, СЛАВА МУ И ФАЛА МУ НА БОГА, што по молитвите на монасите ги вразумил и ги довел на тесниот спасителен пат - веќе да не го живеат тој несреден живот. А на кој повеќе му се проштева, повеќе и го љуби Бога. Слава Му на Бога!

Изменето од Maran Ata - 21.Септември.2008 во 12:36

EvAngelos напиша: Maran Ata напиша: Е брат, брат, верувај ми дека св. Јован Пустиник ќе биде многу пооправдан од Бога од нас!   Зошто? Затоа што ја оставил мајка му за да отиде во пустина, за да се пикне во сув бунар, за да бдее таму 10 години и да пцовиса таму? Тоа ли е "богоугодното" дело што го направил што ќе го направи пооправдан од нас кои не ги оставаме нашите мајки (за да пикаме во суви бунари), кои сме послушни на Христовите заповеди и одиме и го проповедаме евангелието? Каде тоа Христос заповедал да се самоубиваме бдеејќи во суви бунари? Ајде малку уклучи ја фантазијата и, под претпоставка дека ова житие е "вистинито", размисли што правел овој бунарџијава 10 години во тој сув бунар? Каде вршел голема нужда? Замисли ја состојбата во која бдеел опкружен со еден тон од неговиот измет околу него... тука ќе запрам со мојата фантазија, а ти слободно продолжи...   Алооо  освестете се! Се читате ли во какви работи верувате? Се читам ли јас со кого си го губам времето на форумов?

Читајќи ти ги коментарите, дојдов до заклучок
дека кога некој се изразува недолично, веднаш како кукавици реагирате кај модераторите. А ајде погледни си го ти коментаров. Баш си *изворен христијанин* и баш ме убеди дека твојата вероисповед е вистинската Христова (читај - антихристова). Но за разлика од вас, православните не изиграваат жртвени јагниња од типот на *ќе видиш ти на мама* (читај-модераторите).


Башка тоа, оти ја прескокаш битната поента дека сепак неговите мошти направиле многу повеќе од твоите две раце???

п.с. лошите зборови ги расипуваат добрите обичаи!!!

EvAngelos напиша: maria_magdalena напиша: Евангелос, ме интересира како го разбираш ова ТИ. Имено, како треба да се сфатат зборовите на Св апостол Павле кога зборува дека 1.некои се “скопени “ од Бога (мислејќи на оние мажи народски познати како „адами“, неразвиени, има и такви), 2. некои од луѓе, како евнусите 3. и како него, Павле, кој доброволно се одрекле од половиот живот заради Бога?   Павле препорачува мажачки и женачки, јасно, но кој може како него, и тоа не го отфрлил..Едноставно, некои луѓе можеби така чувствуваат, дека половиот живот им ја одзема енергијата која треба да ја посветат на Бог. Доброволно, како Апостолот, се откажуваат од тоа. М?   Извини мариа што почека. Погоре тоа што го цитираш не се зборови на Павле, туку на Исус Христос. (Матеј 19:12). Ако ја прочиташ таму целата дискусија на Исус со фарисеите, ќе видиш дека таму Исус зборува за брак, а не за полово општење. Иако ова е многу слично, сепак доколку ова не се нагласи, некој ќе помисли дека човек може да биде и во брак, а сепак да нема однос со жена му и демек така ќе се најде во категоријата што Исус ја спомнува погоре. А тоа не е така.   Исус погоре вели дека: 1. Има "скопени" т.е. подобар превод е евнуси, кои си се така родени и немаат потреба ниту од секс, ниту од сопруга. 2. Има некои кои од други луѓе се принудени (милом или силом, со проповедање принуден целибат како православните и католиците) 3. А има некои и кои доброволно и со своја воља се откажале од убавините на бракот (жена, секс, топла постела, прегратка за добра ноќ, родителство, слатко бебе што ти вели тато, мама, семеен живот) заради Небесното Царство, т.е. за да имаат повеќе време да се вклучат во службата на црквата (проповедање на евангелието, организирање црковни настани, пишување, преведување, грижење за вдовиците, сираците, финансиско подржување на сиромашните (обично нефамилијарните луѓе имаат повеќе пари затоа што не трошат за пелени, за ранење и облекување на цело семејство итн).   Секако, потоа на ова се надоврзува и Павле и ја продолжува дисксуијата давајќи се себе си како пример и поттикнувајќи ги оние кои чувствуаат таков повик да го направат тоа, а пак оние кои не можат, да не се тераат со сила да прават такво нешто и слободно да си се мажат или женат.   Сепак, тука е важно да се напомене дека таквата одлука човек смее да ја донесе пред да стапи во брак, затоа што доколку веќе даде брачен завет, тогаш тој е врзан за својата жена или маж до крајот на својот (или нејзиниот/неговиот) живот. Тие не се повеќе две, туку едно и никој, апсолутно никој, не смее да го разделува тоа што Бог го соединил. Ако имаш нешто да допрашаш, повели

Изменето од maria_magdalena - 21.Септември.2008 во 10:37

Maran Ata напиша: Е брат, брат, верувај ми дека св. Јован Пустиник ќе биде многу пооправдан од Бога од нас!