Ваша поезија

seka напиша: se osudiv uste ednas da probam na makedosnki jazik da napisam nesto... znam deka ne e kvalitet kako sto citam jas tuka, no sepak sakam da je postiram tuka Stranec Mi vikas, cudna sum, a ustvari toa si ti... mi vikas, sum se smenila, no ne sum jas taja sto se smenila toa si ti... Mi vikas, imaj razbiranje jas te razbiram, no ti si toj sto mene ne me razbira... Mi vikas, zrtvuvaj se malce no ti ne gledas, kolku pati se zrtvuvam mi vikas deka me sakas no zosto ne ja osekam ljubovta tvoja? Sakas da me grees so tvoite race no jas ne osekam toplina tvoite usni na moeto lice... ne mi se vise poznati... kolku bevme blisku, kolku topla bese ljubovta nasa kolku se sakavme... se prasuvam, sto ostana? sega te gledam samo kako stranec na stranata moja...

Ти викат остај го, а ти си тераш посвое и се прравиш дека не приметуваш ништо од ова што го пишуваш. Е тоа ти е љубов!

Lapni go,
aj sega ti lapni go,
da te molam ne me teraj
koga do oci potreba ti zraci.
Rasiri ti sega krila
zemi me
i aj da letame

mozesk напиша: Ти викат остај го, а ти си тераш посвое и се прравиш дека не приметуваш ништо од ова што го пишуваш. Е тоа ти е љубов!

ahhh... aj ke ti kazam po mail

eurydice напиша: Зборови Внимателно и одговорно Со ситничавост на стара мома Со темелност на искусна домаќинка Одбирам зборови За тебе Топли и мирисни Како утринско кафе Сочни и крцкави Како штотуку скинато јаболко Меки и удобни Како твојата омилена фотелја Пријатни и утешни Како чиста долна облека Надежни и спасоносни Како изгрев на нов ден Добро ти утро

eurydice bravos!!! Stvarno znaes predivno zborovite da gi upotrebuvas!!!

Спокој

Само оној кој не се борел за воздух
Со брановите на немирот
Само оној кој не бил маван
Од ураганите на болката
Само оној кој не крвавел колена
Клекнат очајно пред трагите на изгубеното
Со чело залепено на земја
За да го прими последниот бакнеж
Од оние кои нè напуштиле
Само тој не знае колку е мачен
Патот до спокојот.



Изменето од filmadzijka - 10.Април.2008 во 03:00

СЛАТКО ОД ЦРЕШИ
Не едно девојче што го влечев за прцлата.

Кога зрееја црешите,
На ќумбетот во малото дворче
Стававме големо тенџере
и чекавме да зоврие шербетот

Твоите очи личеа на презреани цреши
И имаа сјај на босоного детство
Во солзта што остануваше во нив
Секогаш кога ќе те повлечев за прцлата
Оти не знаев друг начин
На кој ќе ти кажам колку многу
Го сакам слаткото од цреши.

Полна кофа алкајсии сипуваше мајка
Во зовриениот шербет -
гостите со слатко од цреши
Ги добросувавме тогаш
- гостувањето благо да им биде,
А мене твоите црши
Највкусни ми беа,
Но немаше книга
Што ќе ме научи како да ти кажам
па само за прцлата те влечев...

Сето маало мирисаше од слатко на мајка
Кога со шербет врел се полнеа алкајсиите,
А мене твоите цреши умот ми го блажеа
И ги сечев босите табани по маалските сокачиња
Вежбајќи акробации на надежен циркузант
Кој за награда саде ќотек пред спиење добива
оти во незнаење саде за прслата те влечеше.

И денес жените поставуваат ќумбети
И зовриваат шербет во големи тенџериња,
Но денес никој не добросува гости со слатко,
И девојчињата немаат очи со боја на презреани цреши
ниту има циркузанти што за прцлата ги влечат...


Изменето од majstorce62 - 09.Април.2008 во 19:59

zbunet напиша: Stani milo pod prozor te cekam,kamcinja frlam i pesni ti peam,iako kako gavran grakami po pogresni prozori mavam,a tetki i dadi se smeatmislat za niv sum dosolklucevi mi frlaat,glavata so zmucki mi ezosto i na niv sum im zgoden,a ja ne im se davam, nezosto paket so sifra sumkoja samo ti ja znaes,zosto bavca sumkoja da ja rabotis samo ti znaes

_____________________________________________________
...e ti stvarno si bil zbunet...