Ваша поезија

 bravo be decki, vaka ve sakam

ne bea raspraviite vo ovaa tema...ama kako i da e, morav da gi izbrisam

Секогаш присутни

Гледам на грав и ги гледам нив.
Се огледувам во светната лажица
а таму е секогаш некој од нив.
Го слушам цвркотот
на пролетните крилати повратници
и ги слушам нив.
Читам здодевни весници и се насмевнувам
оти меѓу редови ги наоѓам нив.
Душкам по туѓи фотографии
и ги намирисувам нив.
Потпрена со грб на старата липа
чекам времето да кандиса,
а тие се слеале во неа и ме крепат.
Ги обувам омилените топлинки
а тие среќно ги поздравуваат моите стопала
ме греат и тешат.

Луѓето што ги сакам -
што сум си ги собирала по тротоарите на животот
како среќни парички
со кои ништо не се купува а толку се има.
Секогаш присутни – тие што ги сакам.



Изменето од filmadzijka - 27.Март.2008 во 20:48

Помниш ли граду?

Една свиткана женичка во доцен час доаѓа
да ти го расплаче срцето, со парче леб
што го носи за гладните дури од Калкута.
Помниш ли граду?
Еден херој од малото црковно дворче
го спојува прстот со месечевата светлина
за да види до каде се протегнало
полето за културен натпревар.
Помниш ли граду?
Две души со прегратка ја
оживуваат крвавата мугра
кога стрелките на стариот часовник
ќе застанат на 5:17.
Помниш ли граду?
Кале е сведок за распуканите од тага улици,
кога со непрегор испраќаше еден ангел,
откако со восок му го стисна гласот,
баш среде срцето.
Помниш ли граду?
Разјарени тигри гризат по вековите
што и натежнале на твојата мајка,
а ти гордо ја викаш по име,
оти ја прероди од ништо.
Помниш ли граду?
Мајска квечерина ми даде,
за да го составам првиот здив
и денес попусто да се обидувам
да го опеам она што
никој не успеал да го опее.
Тебе...




Изменето од Quentin - 27.Март.2008 во 22:40

За кого ли го чува тоа срце
На кого ли го дава ил ќе го даде
На кого ли мисли вечерва
Дур солзи ми полнеа очи
Валкајќи се во својата несвесно направена глупост
Давејќи се во болката не барајќи помош
Барем вечерва не.
Го осеќам секое отчукување на срцето
Толку јако а толку небитно на некој начин
Како да без него можеме
Како да без тебе можам
Како ли да те опишам
Како одзимач на воздишки туѓи
Како песна недопеана
Како вино неиспиено а се послатко
Како пат неизоден
Како овошје забрането
Како слобода а притвор
Како неоостварена желба
Како копнеж
Како сон....
Како се мое а толку далечно
Како дух постојан а незабележителен видно
Како нешто што сакам да ме чува
Како нешто што ме поседува.

ОБИД ЗА ГРЕВ


Модри месишта висат од боските на ноќта
Бесонот мавта со камџик над главите
На гладните пци на мојата стрвна душа –
Закана ли е, или потреба насушна
Да го бараат загубениот траг на сите некогашни
Свртници на станицата на последниот воз?

Улиците имаат џебови на стечаен работник
И лилав фустан од тишина што тежи,
Непрокопсан пејач на сренади
Секоја ноќ вади по некое око на светилките,
А никој ништо не му можи
Песната негова плански се раѓа
Кога ќе стивне прашината од метлите на ѓубрарите
И пред лебарите да залајат со старите комбиња
Полни со леб што мисриса на босоного детство...

Улиците имаат уши на работнички во ткајачница
И истинато тело на продавачки на љубов
Што нурнале в сон
сред прегратка од гнасни мисли и мртви идеали
пред замор да ги совлада...
Со чекорот ја развлекувам низ собата песната
Што последен пат ја слушнав во биртијата
Кога имав намера да се измамам сам себе
Дека птиците млади умнраат в кафез...

Улиците сонуваат на перници од фотоалбуми
Во кои фотографиите се жолти како дамнешни спомени
а лицата ја зачувале душата на времето што ги раѓаше
по секое раскрчмување со вчерашната болка...
Модри месишта висат од боските на ноќта
Беесонот мавта со камџик над главите
На гладните пци на мојата стрвна душа,
Над ридот што има контури на обезглавен џин
Завива родилката на новиот ден...

Уште еден задоцнет обид за грев,
Или последователна победа на предрасудите...


Изменето од majstorce62 - 30.Март.2008 во 08:07

AUTOBIOGRAPHY OF A POET

When the sun goes down...
...i like to walk around in dreams at night
and play with thot and emotions till the morning light
what can i do where can i run
i must be dreaming
or going out of my mind.

Мајbe i need to discover
and it cuts me like razor
cause i've seen it all before
so many dreams are on the line
like there's no end of the time.

And when i woke up...
...i look out my window
just truing to count the stars
in each of the signs
and time slowly passes by
waiting for the new down to break.


In those moments of pain
i just know that they're not in vain
when wormt is going down
i like to sit beside the fire
and my heart will never ever get cold
cause you are here with me
watching you sleep...you're looking so sweet.